|
Książka, literatura, poezja Literatura, dyskusje, własne próby pisarsko-poetyckie. |
Narzędzia wątku | Przeszukaj ten wątek |
|
Książka, literatura, poezja Literatura, dyskusje, własne próby pisarsko-poetyckie. |
Narzędzia wątku | Przeszukaj ten wątek |
|
|||
Racja Joasiu, o zmarłym trzeba dobrze pisać.
|
|
|||
Zagubiłem się
Zagubiłem się w przyrodzie
jej zielonych liści zwojach, gdy wiatr tańczy przy pogodzie i tęsknotę uspokaja. W długich szatach aż po ziemię młodych świerków co na wietrze ich żywiczną woń mi wieje odświeżając lasu przestrzeń. Nostalgicznie, czy z uśmiechem jednak wiecznie zamyślony chodzę pod gałęzi strzechą po dywanie mchu zielonym. Las-to wolność bezgraniczna nie zwężona przez chodniki, mogę sobie śpiewać, gwizdać nie przejmując się tu nikim. Ja i wiatr co obok goni wędrujemy wśród gałęzi, każdy z nas w leśnej ustroni po bezdrożach gdzie chce pędzi. Kp. |
|
|||
Miło mi gratko, że nas odwiedziłaś. Las i jego przyroda zawsze mnie cieszyły, może moi praprzodkowie żyli właśnie w lesie?
|
|
||||
Ty słowami, ja pędzlem
Maluję las w kilku wersjach i bardzo mi pasuje np to:
Las-to wolność bezgraniczna nie zwężona przez chodniki, mogę sobie śpiewać, gwizdać nie przejmując się tu nikim. Ja i wiatr co obok goni wędrujemy wśród gałęzi, każdy z nas w leśnej ustroni po bezdrożach gdzie chce pędzi. Jeden z moich lasów:
__________________
Nie możesz zatrzymać żadnego dnia, ale możesz go nie stracić.... |
|
||||
Cytat:
tam gdzie istotną rolę spełnia wrażliwość i delikatność uczuć. O osobach zaistniałych w sferze publicznej nie należy mówić i pisać, ani dobrze, ani źle, tylko tak jak o żyjących, w prawdzie o ich postępowaniu. Cóż, poświęcił swoje życie w wybranej przez siebie i dla siebie skrajnie ryzykownej pasji. Ale czy ten indywidualizm to przykład bohaterstwa ...
__________________
Janusz ....................................... „Ani smuć się zanadto, ani wesel za szybko. Jedno i drugie zawsze na nas czeka” |
|
||||
Jerzy Harasymowicz /1933-1999/
Zostanie tyle gór ile udźwignąłem na plecach Zostanie tyle drzew ile narysowało pióro Tak gotowym trzeba być do każdej ludzkiej podróży Tak zdecydują w niebie lub serce nie zechce już służyć Ja tylko zniknę wtedy w starym lesie bukowym Tak jakbym wrócił do siebie Po prostu wrócę do domu I wszystko tam będzie jak w życiu I stół i krzesła i buty Te same nieporuszone Na niebie zostaną góry Tylko ludzi nie będzie Tych co najbardziej kocham Czasem we śnie ukradkiem Zamienią ze mną dwa słowa Będą leciały stadem liście Duszyczki i szepty ich w lesie Będzie tak wielki i świsty Rok cały będzie tam jesień Moje drzewa będą szumiały Na tym i tamtym świecie Jednakże człowiek szuka swego miejsca - góry w swoim majestacie niosą takze ukojenie i pokorę. Rozumiem ludzi kochajacych góry, ich grozę. Gratka - piękne Twoje "Lasy". Pokaż jeszcze dla odskoczni od życia. Staszku - bardzo surowo oceniłeś. A w Twojej poezji przecież czuje się przyrodę:"Las-to wolność bezgraniczna nie zwężona przez chodniki,"
__________________
'Wznieś serce nad zło" J. Cygan |
|
|||
Dolina
Błądzi smutek po dolinie, oszronionej lodem łące, tęskni po nieznośnej zimie za kwiatami w słońcu drżących. Srebrzą się na mrozie gwiazdki niby latem biel stokrotek tylko płynie ciągle wartki, oblodzony z brzegów potok. Na gałązkach łuz wierzbowych, mimo mroźnych chłodów zimy nabrzmiewają pączki znowu, będą wiosną bielą lśniły. A ty jesteś wciąż niczyja, ciągle skryta w chłodach zimy, nie zobaczysz jak przemija i ucieka szron z doliny. Jak sie łąka tęczą mieni kiedy wiosna jest w rozkwicie, jak porosłe wzdłuż strumienia modre kwiatki lśnią w odbiciu. Nawet wiatr tu wstępu niema, krzaki wokół są ostoją i wciąż zwodzi mnie nadzieja, że tu przyjdziesz będąc moją. Rozkwitnięty splot tarniny słałby płatki nam pod nogi. Jaka szkoda, że błądzimy wciąż nie znając do nas drogi. Spłynie zima, zginą szrony, łąka się pokryje kwieciem, a ja wrócę znów w te strony zabłąkany sam na świecie. Kp. |
|
||||
Witam na wątku wiersze......
Wklejam wiersz mojego znajomego z FB , bo bardzo mi się podoba i postanowiłam umieścić w moim pokazie mp4 , ale jeszcze nie wiem jaki dam podkład muzyczny , a może??? Ennio Morricone - Le vent, le cri https://www.youtube.com/watch?v=rRbyZ3eD-9M „Byłem Ciebie pewien…” Byłem Ciebie pewien, jak nigdy nikogo. Uwierzyłem w Nas – pragnąłem tak mocno. Dać Ci szczęście – i miłość prawdziwą. Wreszcie mieć tę pewność, że jesteś tak blisko… Byłem Ciebie pewien – Tobie zaufałem. Ze szczęścia przy Tobie – cichutko płakałem. A Ty nic nie mówiłaś – byłaś przy mnie blisko. Czułem się jak w niebie – czułem, mogę wszystko… Byłem Ciebie pewien – serce me, tak samo. Wiedziałaś, że cierpiałem – z bólu serce łkało. Jednak tak pragnęło – byś je wyleczyła. Nauczyła znów kochać – nigdy nie skrzywdziła… Byłem tego pewien – gdy Ciebie ujrzałem. Nigdy dotąd wcześniej – uczuć tych nie znałem. Były tak niewinne – czyste, delikatne . Dla serca mojego – prawdziwym lekarstwem… Autor Piotr Dolny
__________________
Większość obrazków i tekstów pochodzi z Internetu |
|
||||
Naszą Halinkę Bronczyk spotkała osobista tragedia.
Zmarł Jej Mąż. [***] Niech spoczywa w spokoju. Wyrazy współczucia Halinko. Pamiętaj, że Aniołowie mają Ciebie w opiece. - Cz |
|
||||
Straszne, szok przeżyłam to rok temu.
Halinko szczere wyrazy współczucia. Życzę siły i wytrwałości. Ściskam mocno.
__________________
W życiu wszystko ma swój zmierzch..... Tylko noc kończy się świtem.... http://www.klub.senior.pl/moje/Honoratka/blog/ |
|
|||
Cytat:
|
|
|||
Jadziunia, masz rację, ktoś kto opuścił rodzinę i dzieci, a poszedł z inną kobietą błąkać się znów po tej górze, nie warty jest podziwu, a szczególnie wiersza ale nie nam go osądzać.
Bronczyk, Moje współczucie. Nostalgia Kiedy czujesz, że szczęście przegrywa pogłębione mgłą czarnej rozpaczy, świat zakrywa ci mroczna kotara łez, przez które już niemoc zobaczysz... Trudno ciężar nostalgii odsunąć i bezradność co w sercu się gnieździ, a los gra wciąż fałszywą ci struną popychając nad krawędź czeluści... Wtedy mimo ciężkiego zgnębienia umysł zwróć do piękniejszych kart życia, przywróć dawnej młodości wspomnienia aby wyrwać się z pętli co gniecie. Nowy ład musisz w myślach ułożyć, zburzyć wszystko co ciąży jak kamień, wpleść się w wieniec tych snów kolorowych które nam zachowała wciąż pamięć. Kp. |
|
|||
[url=https://hostmat.eu/][/URL
Noc Cicho, już zasnuło ziemię szaro-srebrną snów kotarą która blaskiem lśni promieni gwiazd, co szepczą baśń nieznaną. Słuchaj, słów nam dziś nie trzeba, czaru niech nie spłoszy mowa, wiatr coś szepcze pośród drzewa niechaj myśl podpowie słowa. Zatopieni w mrokach nocy przytulimy się do siebie, gwiazdy zajrzą dla nas w oczy jakby spadły nam na ziemię. Księżyc sierpem chmurki ścina niby żniwiarz łany zborza, zajrzy blaskiem tu na chwilę i znów w łanach chmur się schowa. A gdy się zakończy pokaz ksiżycowo-gwiezdnych bajek, pozostawmy obraz w oczach które niebo nam rozdaje. Kp. |
|
|||
Cytat:
|
|
|||
Dziękuję Ci Jadziunia!
|
|
|||
Niespełniona miłość.
Pokochałem cię przypadkiem
na spotkaniu w życia drodze, gdy chodziłaś wolno parkiem przy słonecznej dnia pogodzie. Pokochałem cię z zachwytem powabności twego ciała i twych oczu, co błękitem onieśmiela i zniewala. Ale byłaś tylko zjawą, co nadchodzi by odpłynąć, niby mgła niebieska rano rozpostarta nad doliną. Mgła, gdy wietrzny dzień ją zwiewa zostawiając w trawach rosę, tak ja też ujrzałem niebo lecz została mi tęsknota. Niespełniona moja miłość, nie rozkwitła mimo tęsknot, może nazbyt krótko była by okazać całe piękno. Kp. Wszystkim zakochanym życzę spełnienia marzeń! |
|
||||
Do polityka
Kto ty jesteś, człowieku Zbrodniarz, czy bohater? Ty, którego do czynu Wychowała noc Oto starca i dziecka W ręku dzierżysz los I twarz twoja zakryta Jak Golem nad światem Kto ty jesteś, człowieku? Czy obrócisz w popioły Miasto czy ojczyznę? Stój! Zadrżyj w sercu swoim Nie umywaj rąk Nie oddawaj wyroku Niespełnionym dziejom Twoja jest waga I twój jest miecz Ty ponad ludzką troską Gniewem i nadzieją Ocalasz albo gubisz Pospolitą rzecz Ciemność nadchodzi... Gwarne miasta i pola Kopalnie, okręty Na twojej dłoni ludzkiej Jakże ludzkiej Patrz: linia twego życia Tędy będzie szła Trzykroć błogosławiony Po trzykroć przeklęty Władco dobra lub zła Władco dobra, albo władco zła Kto ty jesteś, człowieku? Słowa: Czesław Miłosz https://www.youtube.com/watch?v=DH_WGxwcyJk śpiewa śp. Anna Szałapak
__________________
Większość obrazków i tekstów pochodzi z Internetu Ostatnio edytowane przez ewikomega : 02-03-2018 o 22:56. |
|
||||
Ewuniu - ewikomego -
Czesław Miłosz w tym wierszu zawarł prorocze słowa. Nic się nie zmieniło, świat polityki jest hermetyczny, a ludźmi, niestety, tak łatwo manipulować... - Cz |
Podobne wątki | ||||
Wątek | Autor wątku | Senior Cafe | Odpowiedzi | Ostatni Post / Autor |
Kącik poezji własnej i innych autorów - część XI | mimoza | Książka, literatura, poezja | 503 | 01-03-2010 17:41 |
Kącik poezji własnej i innych autorów - część X | mimoza | Książka, literatura, poezja | 503 | 12-01-2010 16:01 |
Kącik poezji własnej i innych autorów część VI | mimoza | Książka, literatura, poezja | 499 | 27-08-2009 22:38 |
Kącik poezji własnej i innych autorów, część IV | mimoza | Książka, literatura, poezja | 502 | 30-05-2009 11:13 |
Kącik poezji własnej i innych autorów (część II) | mimoza | Książka, literatura, poezja | 499 | 23-02-2009 20:45 |
Narzędzia wątku | Przeszukaj ten wątek |
|
|