senior.pl - aktywni w każdym wieku

Apetyt na czereśnie

Zajechał sierpień
na wielkim wozie
zajechał przed mój dom,
spójrz - rumianek kłania się kozie
i dzwoni dzwon - bim bom.
A mnie się kłania
dwudziesty wiek
i w oczy patrzy kpiąco,
to nie dla niego piaszczysty brzeg
i wróżby w noc gorącą.

Gwiazdo, gwiazdo spadająca,
usłysz mnie,
gwiazdo, gwiazdo konająca,
ulecz mnie,
ja tak martwię się ogromnie
lękam czegoś złego:
Czy on czuje do mnie
to, co ja - do niego?
Gwiazdo, gwiazdo spadająca,
rozgrzesz mnie,
gwiazdo, gwiazdo konająca
pociesz mnie...

Czemu, ach czemu włożyłam sweter,
chociaż do zimy - het?
Ach, czemu dręczy katar poetę,
choć księżyc oknem wszedł?
Ach, babie lato, ach, babi śnie,
czyś przyszło nie za wcześnie?
Ach, czemu ziejesz chłodem, gdzie
apetyt na czereśnie -
apetyt na czereśnie?...

Agnieszka Osiecka

Było lato, a już...

https://parlicki.pl/wiersze-o-jesien...%99boko,%20pod

Polecam tę stronę. Piękne jesienne strofy, wspaniałe wykonanie.

Listopad, smutna agonia minionego lata,
miesiąc nostalgii, przemyśleń i żalu,
czas kiedy wicher gałęzie drzew splata,
a liście tańczą na ulicznym balu.

Listopad, to przykry symbol przemijania,
że to co żyje umrzeć musi,
bezlistne drzewo koronę swą skłania,
nad mogiłami bliskich ludzi.

To czas, gdy marzenia zapadają w drzemkę
i gdy radość trzymamy na wodzy,
z nadzieją czekamy na wiosny jutrzenkę,
na czas, kiedy świat znów się odrodzi.
/net/
🌞 Spokojnych, cieplutkich dni listopadowych. 🌞❤️

Listopadowy zmrok


Gaśnie listopadowe niebo,

ostatni liść się jeszcze miota

na wietrze, który smaga drzewo.

Dokoła smutek i tęsknota.


Trawy okrywa warstwa szronu,

srebrnozimnego niczym skalpel,

w oddali świecą światła domów,

ostatni liść się z wiatrem szarpie.


Na skraju lasu głodne sarny,

dziki na polu orzą ziemię,

niebem klucz ptaków płynie czarny,

unosząc dnia ostatnie tchnienie.


Listopadowy zmrok zapada,

choć w pamięć mi zapadło lato

słodkie, jak dzieci, te sąsiada

i ciepłe, jak termos z herbatą.


Mariusz Parlicki

Krzysztof Cezary Buszman

Co przywieziesz?

Co przywieziesz z dalekiej podróży
Jakim wschodem Cię pejzaż zaskoczy
Gdy przed słońcem powieki wciąż mrużysz
Jakbyś słońcu bał spojrzeć się w oczy?

Co Ty możesz wiedzieć o biedzie
W szczęśliwą wpatrzony gwiazdę
Skoro pociąg Twój tam nie dojedzie
A jeżeli - to tylko przejazdem?

Skoro statek Twój tam nie dopłynie
Kołysząc się dumnie na falach
Bo ląd ten zwyczajnie ominie
Z pewnością - jak najdalej z dala?

Bo są takie miejsca na ziemi
Co się karmią cudzą nadzieją
A nam łatwiej jest się oszukiwać
Że ich nie ma, że nie istnieją.

Co Ty możesz wiedzieć o nędzy
Gdy samolot Twój tam nie doleci
Gdzie od dawna wstydzi się księżyc
Pełnym blaskiem nocą zaświecić?

Co przywieziesz z dalekiej podróży
Jakim wschodem Cię pejzaż zaskoczy
Gdy przed słońcem powieki wciąż mrużysz
Jakbyś słońcu bał spojrzeć się w oczy?

Rejs po Nilu, 3 września 2001

"Wiersze zawieruszone czyli Przewodnik po chmurach", 2001


zdjęcie: dreamer.pl https://dreamer.pl/page/87.html

O cicha, mglista, o smutna jesieni!
Już w duszę czar twój dziwny, senny spływa,
przychodzą chmary zapomnianych cieni,
tęsknota wiedzie je smutna i tkliwa,
ileż miłości, och, ileż kochania
umarła przeszłość z naszych serc pochłania,
z naszych serc biednych, z naszych serc bezdeni...

Zamykam oczy... Blade ciche cienie
suną się w liści posępnym szeleście -
jak obłok światło: niesie je wspomnienie...
O dni umarłe! o dni! gdzież jesteście?...
co pozostało po was?... Ach! daleko,
daleko kędyś toczycie się rzeką
szarą i mętną w głąb puszcz i w milczenie...

Gwiazda

Świeciła gwiazda na niebie,
Srebrna i staroświecka,
Świeciła wigilijnie,
Każdy zna ją od dziecka.

Zwisały z niej z wysoka
Długie, błyszczące promienie,
A każdy promień to było
Jedno świąteczne życzenie.

I przyszli – nie magowie
Już trochę postarzali –
Lecz wiejscy kolędnicy,
Zwyczajni chłopcy mali.

Chwycili za promienie
Jak w dzwonnicy za sznury,
Ażeby śliczna gwiazda
Nie uciekła do góry.

Chwycili w garść promienie,
Trzymają z całej siły,
I teraz w tym rzecz cała,
By się życzenia spełniły.

Leopold Staff

Wszystkim zaglądającym tu miłośnikom poezji życzę udanych świąt. Niech będą serdeczne rozmowy i pogodne milczenie, niech będzie radość i zaduma, niech czas płynie bez zegarów i zostawi najlepsze wspomnienia.

Ach! Co za prześliczne abecadło!

Barbara się bawiła z bernardynem bardzo,
Lecz że taką zabawą zacni ludzie gardzą,
Teraz każde z osobna winy swoje maże:
Bernardyn beczy Bogu, a bęben Barbarze..

Certował się co nocy z Cecylią Celestyn,
Z ilu zdań ma się składać ich miłosny festyn;
Dziś błąd swój poniewczasie pojmować zaczyna
Cesia, całując chłodne ciało Celestyna...

Długą dyskusję z durniem dorzeczna Dorota
Wiodła, co jest ważniejsze, czy miłość, czy cnota:
Tymczasem się ściemniło: gdy weszli rodzice,
w dłoniach durnia dostrzegli Dorotę dziewicę

Ekscytowała Edzia eteryczna Emma,
Iż przewrotnej miłości chce poznać dilemma:
Póty się naprzykrzała, aż wreszcie znudzony
Edward ewakuował Emmy edredony...

Tadeusz Boy-Żeleński

Podróżą każda miłość jest

Podróżą każda miłość jest...
Za dużo każda miłość chce,
Choć gubią nas bezdroża serc,
Nie zawahamy się.

Podróżą każda miłość jest,
Co różą wiatrów znaczy cel.
Poniesie nas, gdzie, — nie wie nikt,
W jakie noce i dni.

Czasu coraz mniej do odjazdu,
Coraz większy lęk przed złą gwiazdą,
Została nam ostatnia już
Szansa, by z serca zetrzeć kurz.

Bez miłości czas policzony,
Los nam bilet dał w jedną stronę
A na drogę w nieznane — nadzieję...
Że znajdziemy ją, jeśli istnieje...

Jonasz Kofta

Walentynkowe nastroje
W szarości dnia przytul mnie jeszcze
ogrzewaj serca żarem ogromu miłości
niech zima szczęścia nam nie odbierze
kochaj niezmiennie teraz i w przyszłości

Nauczę się twoich gestów i znaczeń
z twych spojrzeń sens myśli wyczytam
kiedy pojmę i całą siebie wytłumaczę
wiem, jak cię wtedy skarbie powitam

Najlepiej słońce w dłoniach ci przyniosę
nad twą pościelą motyle porozwieszam
w kwiaty orchidei ubiorę twoje stopy bose
w sercu twym spokój, myśli ład pomieszam

Najbardziej lubię jak się uśmiechasz,
gdy patrzysz na mnie, mówisz z radością
strumieniem ciepła serce me wypełniasz
obdarzasz magicznie mnie swą miłością

Niech twoje serce zawsze bije z odwagą
choć czasem nadzieja wygasa jak gwiazdy
to pewny bądź zawsze i uwierz z rozwagą,
że szczęście możesz mieć ty i z nas każdy.
(14.02.2025 Krystyna B-S)

═───ʚ ❤️ ɞ───═

Wszystkiego dobrego w Dniu Świętego Walentego :
dużej porcji radości, mnóstwo czułości,
a przede wszystkim – morza miłości.

Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu?
Wdrapywać się na ściany,
Ocierać między meblami?
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia?
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże!
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków, pisków na początek.

Wisława Szymborska

To tak z okazji Dnia Kota.

20 marca w kalendarzu jest jedno z nietypowych świąt - ustanowiony przez ONZ w 2012 roku Międzynarodowy Dzień Szczęścia. Ale i bez tej legitymacji ludzie od początku świata marzyli, mówili, pisali, śpiewali o szczęściu.

Maria Konopnicka: Czym jesteś?

Lecieć bym chciała daleko... daleko...
Gdzie z brzóz płaczących srebrne rosy cieką,
Kędy szum lasów pierś przejmuje drżeniem...
- Czym jesteś, szczęście? - Wspomnieniem?

Lecieć bym chciała tam, gdzie olchy rosną,
Gdzie głogi dzikie zakwitają wiosną,
Gdzie się powoje, jak baśń dziwna, plotą...
- Czym jesteś, szczęście? - Tęsknotą?

Lecieć bym chciała - za jasnym gdzieś zdrojem,
Myśl puścić wolno, jak wody bieżące...
I widzieć tylko łan zboża i słońce...
- Czym jesteś, szczęście? - Spokojem?

Lecieć bym chciała, lecz nie wiem do czego
Wyciągnąć ręce i przywrzeć płomieniem...
Idę - a za mną cień smutku dawnego...
- Czym jesteś szczęście? - Złudzeniem?

Lecieć bym chciała do chwilek tych jasnych,
Gdy życie, pragnień nieświadome własnych
Jest jako blaski, co na wschodzie dnieją...
- Czym jesteś, szczęście? - Nadzieją?

Lecieć bym chciała... sen cichy, sen złoty
Prześnić samotna i konać z tęsknoty.
I "kocham" mówić dalekim spojrzeniem...
- Czym jesteś, szczęście? - Pragnieniem?

Lecieć bym chciała i nie wrócić więcej...
Raz tylko serce uderza goręcej,
A potem cisza... wszystko się prześniło...
- Czym jesteś, szczęście? - Mogiłą?

"ach Wiosno"
____𓆸____𓆸____𓆸___
przy tobie światła coraz więcej
dzień jakby dłuższy noc cieplejsza
za kwietniem majem bardziej tęsknię
kwiatami stroję słowa w wierszach
ich woń wysyłam w twoją stronę
tak jak życzenia wciąż niezmienne
żeby ku szczęściu razem pobiec
i dzielić nim się już codziennie
zwłaszcza gdy chłód pod pierś się wciska
a serce z zimna drży nieswojo
tak bardzo chcę cię poczuć z bliska
wtulić się w ciebie albo objąć
chcę cię w konwaliach w bzu fiolecie
w słońcu i w cieniu parasola
pragnę cię w sercu ach jak gnieciesz
Wiosno biegnijmy w lasy pola
🖋️Autor: Stanisław Kruszewski

WIELKI PIĄTEK

Nie ma cię Panie!... na Golgoty szczycie
Krzyż tylko nagi rozpina ramiona,
Jakby chciał ludzkość przycisnąć do łona
I cudem nowe w niej obudzić życie.

Nie ma cię Panie!... a tu twoi wierni
Znaleźli tylko twą koronę z cierni —
I w niej spuściznę upatrując swoją,
Cierń plotą w wieniec i nim skronie stroją....

Lecz tyś powiedział, że po trzeciej dobie
Rozpęknie wieko kamienne na grobie,
I z jego głębi, jako słońce czyste,
Na noc zwątpienia — Ty wypłyniesz Chryste!

Więc tej jutrzenki cudownej świtanie
W zbolałych duszach obudza tęsknotę;
Im ciemniej w koło, gdy cię nie ma Panie,
Tym trwożniej ludzkość patrzy na Golgotę....


Marian Gawalewicz

Wielkanoc

Kiedy radość nie może się w sercach pomieścić
wypływa na ulicę falą rozkołysaną
woła dzwonami w każdej wsi i mieście
że Wielkanoc.
Że straże nie ustrzegły- że nigdy nie ustrzegą
Prawdy
co umknęła im o świcie.
Że nie będziemy się bać już nigdy niczego
bo jest po życiu Życie.

Dzwonią dzwonki hiacyntów
krokusów
sasanek.
Stado białych baranków po niebie się toczy.
I ze stołu spogląda najbielszy baranek
ludziom
w oczy.

(Joanna Kulmowa)