senior.pl - aktywni w każdym wieku

Szukam wierszy o starości.ale pogodnych,z odrobiną humoru lub krytycyzmu, wierszy w stylu Starości Szymborskiej.Pomożecie?

Wprawdzie to tylko cytaty, ale zawsze na poczętek lepiej to niż nic. znalazłam w gogle.
http://www.poezje.hdwao.pl/encyklope...&d=&i=10&news=

Tu mogą być wiersze, o jakie Ci chodzi:
http://www.google.com/search?ie=UTF-8&oe=UTF-8&sourceid=navclient&gfns=1&q=wiersze+o+staro%C5%9 Bci

Bolesław Leśmian
Dwoje ludzieńków

Często w duszy mi dzwoni pieśń, wyłkana w żałobie,
O tych dwojgu ludzieńkach, co kochali się w sobie.

Lecz w ogrodzie szept pierwszego miłosnego wyznania
Stał się dla nich przymusem do nagłego rozstania.

Nie widzieli się długo z czyjejś woli i winy,
A czas ciągle upływał - bezpowrotny, jedyny.

A gdy zeszli się, dłonie wyciągając po kwiecie,
Zachorzeli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!

Pod jaworem - dwa łóżka, pod jaworem - dwa cienie,
Pod jaworem ostatnie, beznadziejne spojrzenie.

I pomarli oboje bez pieszczoty, bez grzechu,
Bez łzy szczęścia na oczach, bez jednego uśmiechu.

Ust ich czerwień zagasła w zimnym śmierci fiolecie,
I pobledli tak bardzo, jak nikt dotąd na świecie!

Chcieli jeszcze się kochać poza własną mogiłą,
Ale miłość umarła, już miłości nie było.

I poklękli spóźnieni u niedoli swej proga,
By się modlić o wszystko, lecz nie było już Boga.

Więc sił resztą dotrwali aż do wiosny, do lata,
By powrócić na ziemię - lecz nie było już świata.

Lato

Nie miałem z kalendarzem zbyt dobrej komitywy,
Młodość mojego życia przypadła na wiek siwy.

Gdy idę przez ulice - dusza pogania ciało;
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało!

Poeci piszą słowa, których nikt nie rozumie,
A życie takie proste - w słońcu i liści szumie...

Wiem o kwiatach to tylko, co mi powie ich zapach,
Lecz wiedzy tej nie znajdę w książkach ani na mapach.

Lato, choć nawet siwe, niechby najdłużej trwało -
Pięćdziesiąt lat przeżyłem i ciągle mi za mało.

I chciałoby się znowu za miastem zrywać chabry,
Uśmiechać się do dziewcząt powracających z fabryk,

Patrzeć z mostu na Wisłę mieniącą się tak złudnie,
Tańczyć na Mariensztacie w niedzielne popołudnie,

A potem z konduktorką z "czternastki" iść na lody
I udawać młodego - choć już się nie jest młodym.

Jan Brzechwa

A po co o starości ? Lubicie się dołować? Od kiedy 50+ to starość .czasem dziwnie się czuję na tytm forum ,przyznam.
Jscze tylko parę wiosen
Jeszcze kilka przygód z losem
Jeszcze tylko parę zim
I refrenem zabrzmisz tym

Wesole jest zycie staruszka choć wczoeaj zmoczyła go łza
Suchutki juz dzisiaj wstał z łóżka
bo pamiec ,bo pamięć nie ta
(No właśnie i o te parę wiosen chodzi!!!!)
http://pl.youtube.com/watch?v=L03jTNqDTcI&NR=1

Nellu - posiadam następujące...pogodne i satyryczne wiersze nawiązujące do starości :
Juwenalia staruszków - Marian Załucki
Kłopotliwy dziadunio - Andrzej Waligórski
Pochwała wieku dojrzałego - Boy Żeleński
Z nastrojów wiosennych - Boy Żeleński
Hymn Starców - Konstanty Ildefons Gałczyński
Jak się czuję - Andrzej Poniedzielski
Jednocześnie - Andrzej Poniedzielski
Odjadę z tego peronu - Jeremi Przybora
Zobowiązanie - Jeremi Przybora
Kochajcie starszych panów - Jonasz Kofta
Jeszcze w zielone gramy - Wojciech Młynarski
Bieg - Czesław Miłosz
Na moje 88 urodziny - Czesław Miłosz
Redivivatus - Andrzej Morsztyn
Bezpotomność - Jan Brzechwa
Do dziewki - Jan Kochanowski
i jeszcze inne,bo nie wszystkie pamiętam.


Większość z tych wierszy była prezentowana w wątku "Poezja refleksyjna nie zawsze poważna".
Jeśli sobie życzysz to mogę Ci je przesłać na pocztę i wkleisz sobie te które Ci się będą podobać.

A ja myslalam ze ta piosenka byla taka:" Wesole jest zycie staruszka ... bo z przodu termofor z tylu gruszka.."

A tu jeszcze jedna ze "Starszych panow "

http://pl.youtube.com/watch?v=XoyYCt...eature=related

Niee Starsi Panowie dwaj jak wiadomo odznaczali się finezyjnym i eleganckim poczuciem humoru.

Małgosiu,
ja nie chcę nikogo dołować (siebie też nie).Moja znajoma kończy 75 lat i obchody będa b.uroczyste.Prezent,kwiaty...wszystko jest zaplanowane,a ja pomyślałam o wierszu.I stąd moje zapytanie.

Nello.. tylko zastanawiam sie czy ta twoja znajoma mysli ze jest juz stara.. Bo pewnie nie.. i tym wierszem moglabys ja urazic..

Znam ja doskonale.Wie,że jest stara i śmieje się z przywar tego wieku.B.podobał jej się wiersz Szymborskiej.Myślę,że ludzi "z klasą" trudno urazić poezją.

Donko,
będę Ci wdzięczna za przesyłkę.Możesz dokonać nawet pewnej selekcji wg tego,co napisałam do Małgosi.Dziękuję!

No moze i masz racje.. ja nie mam klasy wiec nie wiem

Ja znalazłam coś takiego. Nie wiem czy się przyda
« POKRĘCONA PRZYJAŹŃ
SZCZĘŚLIWA... »


Kiedy ktoś zapyta, jak ja się czuję ?
Grzecznie mu odpowiadam, że dobrze, dziękuję!
To, że mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko,
Astma, serce mi dokucza i mówię z zadyszką ,
Puls słaby, krew mesja w cholesterol bogata,
Lecz dobrze się czuję, jak na moje lata.
Bez laseczki teraz chodzić już nie mogę,
Choć zawsze wybieram najłatwiejszą drogę.
W nocy przez bezsenność bardzo się morduję,
Ale przyjdzie ranek, znów dobrze się czuję.
Mam zawroty głowy, pamięć figle płata
Lecz dobrze się czuję, jak na moje lata.
Z wierszyka mojego ten sens się wywodzi,
Że kiedy starości niemoc przychodzi,
To lepiej się godzić ze strzykaniem kości
I nie opowiadać o swojej słabości.
Zaciskając zęby z tym losem się pogódź
I wszystidch wokoło chorobami nie nudź.
Powiadają: starość okresem jest złotym,
Kiedy spać się kładę, zęby w wodzie studzę,
Oczy na stoliku, zanim się obudzę,
Jeszcze przed zaśnięciem ta myśl mnie nurtuje:
Czy to wszystkie części, które się wyjmuje?
Z czasów młodości, mówię bez przesady,
Łatwe były biegi, skłony i przysiady.
W średnim wieku jeszcze tyle mi zostało,
Żeby bez zmęczenia przetańczyć noc całą.
A teraz na starość czasy się zmieniły,
Spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siły.
Dobra rada dla. tych, którzy się starzeją,
Niech zacisną zęby i z życia się śmieją:
Kiedy wstaną, części pozbierają
Niech rubrykę zgonów w prasie przeczytają.
Jeśli ich nazwiska tam nie figurują
To znaczy, że zdrowi i dobrze się czują
----------------------------------------------


Jak ja się czuję
Józefa Jucha

UWAGA: Autorką wiersza "Jak ja się czuję" jest nieżyjąca już Józefa Jucha,
należąca do Koła Terenowego PZN w Wadowicach, a nie jak mylnie podawały niektóre gazety
Wisława Szymborska. Więcej informacji na stronie Tarnowskiej Fundacji Kultury.

przypisywany Szymborskiej bo autorka jest chyba Jozefa Jucha..
Czy ktos wie cos wiecej na ten temat??
Slyszalam tez ze byl on przypisywany A Waligorskiemu tez.. Nie wiem dlaczego jest ta kontrowersja.

A propos AW to znalazlam takie cos:
" Andrzej Waligórski
Jeszcze
... więc jak się już ma psa i kota, i miłe mieszkanko spółdzielcze,
I wszystko się w naszym życiu układa tak plus minus znośnie,
I gdy się w tym życiu już miało tę - pewną ilość - dziewczyn,
I właśnie jest popołudnie, i słońce świeci skośnie,
To dobrze jest usiąść w fotelu, a kot niech się zwinie obok,
I żeby w zasięgu ręki było koniecznie pół czarnej,
A radio niech gra Gershwina, a my, kiwając nogą,
W ten skośny promień puszczamy dym z papierosa carmen.
Na półkach piętrzą się książki i pył z nich wiruje w słońcu,
I wszystko jest złotobrunatne, a tylko rapsodia błękitna,
I trochę smutno, że trzeba to będzie zostawić w końcu,
I już się nie siądzie w fotelu, żeby Trzech Muszkieterów poczytać,
Bo może się kiedyś tak zdarzyć, że patrzysz - a ciebie już nie ma,
Chociaż jest kawa i fotel, i słońce na kociej sierści,
I chociaż wciąż jeszcze w powietrzu snuje się dym z carmena,
I równie jak dym błękitny wciąż snuje się ten Mister Gershwin.
... pies podniósł głowę i warknął, ale nikt jakoś nie wszedł,
Choć ktoś stał jakby za drzwiami, i jakby zamykał parasol...
Kot otwarł oko, popatrzył i mruknął: - Jesteś tu jeszcze?
Jeszcze tu jestem, mój kocie. I jeszcze wciąż trzymam fason."

"Pani Słowikowo",
to nie tak!Nie chciałam Cię urazić.Chodziło mi o to,że dobrze znam jubilatkę i wiem,co można,a co nie w jej przypadku.Jeśli poczułaś się dotknieta,to b.przepraszam,ale nie chciałam tego.

Wszystkie wiersze,których wykaz Ci podałam są pisane przez poetów płci męskiej, i nie nadają się na taką uroczystość,
i to dla kobiety.Może pogodny i nawołujący do bagatelizowania naszych lat wiersz Młynarskiego:



JESZCZE W ZIELONE GRAMY

Przez kolejne grudnie, maje
Człowiek goni jak szalony
A za nami pozostaje
Sto okazji przegapionych
Ktoś wytyka nam co chwilę
W skwar czy w upał, w zimie, w lecie
Szans nie dostrzeżonych tyle
I ktoś rację ma, lecz przecież

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze któregoś ranka odbijemy się od ściany
Jeszcze wiosenne deszcze obudzą ruń zieloną
Jeszcze zimowe śmieci na ogniskach wiosny spłoną
Jeszcze w zielone gramy, jeszcze wzrok nam się pali
Jeszcze się nam pokłonią ci, co palcem wygrażali
My możemy być w kłopocie, ale na rozpaczy dnie
Jeszcze nie, długo nie

Więc nie martwmy się, bo w końcu
Nie nam jednym się nie klei
Ważne, by choć raz na końcu
Mieć dyktando u nadziei
Żeby w serca kajeciku
Po literkach zanotować
I powtarzać sobie cicho
Takie prościuteńkie słowa

Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy
Jeszcze się spełnią piękne sny, marzenia plany
Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom
Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją
Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa
Jeszcze sól będzie mądra a oliwa sprawiedliwa
Różne drogi nas prowadzą, lecz ta, która w przepaść rwie
Jeszcze nie, długo nie

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła
Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła
I myśli sobie Ikar co nie raz już w dół runął
Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął
Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera
Gramy w nim swoje role naturszczycy bez suflera
W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej, co się skończy źle
Jeszcze nie, długo nie.


Poszukaj jeszcze u Waligórskiego,może znajdziesz coś
odpowiedniego - http://www.waligorski.art.pl/index.php

Ja nie jestem Panią Słowikową.Bardzo ją lubię i poważam,ale
nie jesteśmy jedną postacią.

No to "Wesołe jest życie staruszka....." Albo poszukaj coś autorstwa najpogodniejszej staruszki ma świecie czyli Stefanii Grodzieńskiej