Honoratka - Blog

		Klub Senior Cafe
Profile

21-03-2010 18:08

Wąśką ścieżyną,co wije się wstęgą
między polami a brzozowym gajem
idzie zielona,radosna,promienna
ze śpiewem ptaków,przepełniona majem

Z bukietem kwiatów,z rozwianym włosem
wierzby,co złote ma bazie
zapala wokół tysiąc kolorów
i nowe zapachy rozdaje.

Pachnie żywicą w zbudzonym lesie
zielenią maluje trawy,
chociaż się czasem musi zatrzymać
to zaraz pędzi,wciąż dalej.

Skrzydłem jaskółki nakreśli kółka
zaśpiewa srebrem skowronka
echem poniesie głos sygnaturki
dywan rozściele na łąkach

radosna wiosna!

20.03.10 Honoratka

2 komentarzy

Wolność

06-03-2010 21:14

Pozwólcie myślom biec swobodnie
snuć opowieści,niczym pająk.
Trzymane w ryzach,często błądzą
fałszywy obraz świata,dając.

Myśli na wolność wypuszczone
snują się lekko,niczym mgiełka.
Są delikatne,roztańczone
i tak radosne,jak letnia sukienka

06.03.10 Honoratka

7 komentarzy

A słońce jakoś jaśniej świeci.......

28-02-2010 22:56

Patrzcie drodzy,idzie wiosna
taka piękna i radosna.
Ciepłym słonkiem ziemię grzeje,
budzi życie i.....nadzieję.

Poszła zima na rozstaje,
coraz krótsza jej sukienka.
A brzozowym kroczy gajem
prześliczna panienka.

Idzie do nas o poranku,
niesie leśne echo,
zapach mięty i rumianku
już jest..........niedaleko

28.02.10 Honoratka

5 komentarzy

Pamięć

23-02-2010 15:46

Jestem drobinką,maleńkim pyłkiem,
który na moment zamieszkał w oku.
Przecież istniałam tam tylko chwilkę
taką maleńką,jak życia okruch.

Ale w pamięci Twej pozostałam
jak piękna ważka,w bursztynu kropli.
I choćbyś nawet bardzo się starał
nie zresetujesz i nie wykreślisz.

Gdzieś tam głęboko,w mózgowych zwojach
ślad mój na wieki już odciśnięty.
I choć wyczyścisz tę pamięć swoją
wraca natrętnie.....wraca jak ripley

22.02.10 Honoratka

3 komentarzy

Wiosna.....ach to ty

21-02-2010 18:57

Raz pewien poeta,bardzo roztargniony
wybrał się na spacer,aby szukać wiosnę,
przemierzał ulice,parkowe aleje
chwytał promyk słonka,co igrał radośnie.

Nad brzegiem ruczaju,trochę sie rozmarzył
kiedy ujrzał bazie,najpiękniejsze w swiecie,
lecz prędko posmutniał,powędrował dalej
nie bazi on szukał,ale wiosny przecież.

Przemierzył wdłuż łąkę i polanę w gaju,
oczy wzniósł do góry,na obłok błękitny,
pełnymi płucami wdychał jej zapachy,
lecz młodziutkiej panny ,nie zobaczył nigdzie.

Po takiej wędrówce,wielce utrudzony
wrócił w swoje progi,sen go wkrótce zmorzył.
A przepiękna pani,kroczy coraz śmielej
budzi rwące rzeki,barwy życia ściele.

Maluje zielenią,promykiem osładza
i złociste pyłki,na krzaczkach osadza.
Rankiem się schowała w młodziutkiej leszczynie
zawróciła w głowie,biednemu chłopczynie.

21.02.10 Honoratka

4 komentarzy

Strona 9 z 24:

« Pierwsza