|
Moje wiersze:Samotność
Ludzie się lękają swojej samotności,
Kiedy czasami ona w ich życiu zagości!
I ze smutkiem mówią, ja nie mam człowieka,
Czuję się opuszczony,nikt na mnie nie czeka.
Gdy tak ich ogarnia nuda i apatia
To im się wydaje ,że to koniec świata.
I nawet wśród ludzi pustka ich dogania
A oddziela ich od nich,niby szklana ściana!
Ale czy samotność jest tylko samym zagrożeniem?
A może jest szansą,może wyzwoleniem?
I może przynieść każdemu owoce dojrzałości,
Jako źródło przeżywania swej własnej wartości.
Już matka natura udziela nam pewności
Że jesteśmy cudem życia i dziećmi miłości.
Potrafimy budzić zdolności,rozwijać umiejętności
Każdy z nas jest wspaniały w swojej niepowtarzalności!
A więc róbmy coś z sercem i zamiłowaniem
A życie nie będzie zgorzknieniem i rozczarowaniem.
Będzie głębokim doświadczeniem i uszczęśliwieniem
Będzie wyrazem twórczości, oraz wypełnieniem.
Kiedy czasami ona w ich życiu zagości!
I ze smutkiem mówią, ja nie mam człowieka,
Czuję się opuszczony,nikt na mnie nie czeka.
Gdy tak ich ogarnia nuda i apatia
To im się wydaje ,że to koniec świata.
I nawet wśród ludzi pustka ich dogania
A oddziela ich od nich,niby szklana ściana!
Ale czy samotność jest tylko samym zagrożeniem?
A może jest szansą,może wyzwoleniem?
I może przynieść każdemu owoce dojrzałości,
Jako źródło przeżywania swej własnej wartości.
Już matka natura udziela nam pewności
Że jesteśmy cudem życia i dziećmi miłości.
Potrafimy budzić zdolności,rozwijać umiejętności
Każdy z nas jest wspaniały w swojej niepowtarzalności!
A więc róbmy coś z sercem i zamiłowaniem
A życie nie będzie zgorzknieniem i rozczarowaniem.
Będzie głębokim doświadczeniem i uszczęśliwieniem
Będzie wyrazem twórczości, oraz wypełnieniem.