bronczyk - Blog

		Klub Senior Cafe
Profile

26-04-2016 10:39

Już mam dość pudełek. Od czasu do czasu zniknąć w tekturowej czarnej dziurze bywa atrakcją, ale codziennie wskakiwanie w papierową czeluść wywołuje u mnie ziewanie. Już nie patrzę jak kartonik oglądają, sprawdzają wielkość i medytują, jaką wolną przestrzeń wypełnić nowym mebelkiem. Mądre jest twierdzenie, że dom pod kota się tworzy, ale nie wolno przekraczać granicy i urządzać miejsce pobytu pod psa. Jednego zresztą. Przebolałem likwidację łóżkowych nóg. Dobra, myślę sobie, mogę nie sikać pod łóżkiem. Niewygodnie było i zgarbiony lekko czynność fizjologiczną wykonywałem, no to już niech będzie materac na podłodze. Ja to ja, kot jestem trochę wygimnastykowany, ale Ona to już cuda wyczyniała, żeby wcisnąć się ze ścierką i miską w przestrzeń między podłogą , a spodem spanka. Często szkoda mi się robiło opiekunki i dawałem jej trzy, pięć dni wolnych od czołgania się. Nie wierzyła, że miłosierny jestem. Sprawdzała latarką, papierowym ręcznikiem, czy aby czegoś mokrego nie ma. Dodam, że obecnie Miodek ma kłopoty z wejściem nawet na nisko ułożone pościele, więc możliwe w przyszłości będzie spanie na podłodze. Jakaś kołdra, koc i sen przyjdzie. Najważniejsze, że obok psa. Kot się nie liczy, kot może śnić wszędzie. Pijamy sobie z Dusią z fontanny, ale lubimy też podpić wodę z psiej miski. Ot tak, umoczyć języczek w trakcie spaceru po mieszkaniu. Po co wskakiwać na blat, skoro źródełko tuż obok nas jest dostępne. Teraz jak chcemy ugasić pragnienie musimy przysiadać. Poidło umieścili na pudle, które to jeszcze obudowali tekturowymi ściankami. Staruszek uzyskał lepszy dostęp do wody i już nie pada na plask przy samodzielnym piciu, a i miska mu nie ucieka spod pyska. Na plaster ta konstrukcja skoro trzy razy dziennie dostarczają seniorowi napitek trzymając naczynie w rękach, zasmaczając płyn szyneczką. Mimo wszystko cieszyli, że tak sprytnie rozwiązali problem pojenia i przez ich myślenie pies samodzielność większą uzyskał. Mruknąłem tylko, że proch już dawno wymyślono i są jeszcze inni użytkownicy miski z wodą. Kiedyś mieliśmy z koleżanką schowanka za szafkami . Dusia bardziej niż ja, ponieważ ona jest chuda i wciśnie się bez problemu w każdą szparę. Ja tylko można powiedzieć teoretycznie możliwość ukrycia się miałem, ale miałem. Teraz nic z tego. Szczeliny pozastawiane pudłami. No bo przecież staruszek tam twarz swą pchał i potem fukał, dyszał ze złości, ale wydostać twarzy nie potrafił. Biegli mu na ratunek, ale czasem trochę to trwało. Powstawiali w newralgiczne miejsca tekturki i teraz jak psina twarz swą próbuje umieszczać gdzie nie powinien szuranie słychać i przed wkurzeniem się czworonoga już są, już tłumaczą, że nie tędy droga. Ja tylko czekam jak krzesła wylądują na stole. Przecież seniorek potrafi skulić się i targać siedzisko na plecach. Hm.. ominąć go nie potrafi, a dźwigać i przewracać tak. Zamiast obrusa, wazonu i kwiatów u nas będzie stołowa nowoczesna rzeźba. Już słyszę w uszach huk spadających krzeseł jak my w nocy z Dusią poszalejemy na tym placu zabaw. Myślę, że taśmą samoprzylepną nie utrwalą konstrukcji. Mogę się mylić. Mogę.

2 komentarzy

Zatrzymać czas .

11-04-2016 21:52

Zatrzymaliśmy z Dusią czas. My kotykoty to potrafimy. Były święta pełne dekoracyjnych jajek, zajączków, cudownych gałązek. W domu stała, więc cudna ozdoba i urodą przywoływała wiosnę. Na tę rozjaśnioną słońcem wiosenkę to musimy poczekać, ale jako zwierzęta lubiące piękne rzeczy i ogólnie rzecz biorąc sztukę zaraz do stojącego na stole kwietnego cudeńka dopadliśmy z koleżanką z wielką radością. Oczy nam rozbłysły, łapki zaczęły dotykać mięciutkie puszyste kuleczki, no ale to wyraźnie przeszkadzało Halince. Jak jaki skarb bezcenny porwała ozdobę , jak zwykle w chwilach wzburzenia mamrocząc pod nosem coś co było naganą skierowaną w naszą stronę. Ja tam w takich chwilach likwiduję u siebie słyszalność. Czasowo oczywiście, aby nie przegapić pochwał. Łasy jestem na słowa uznania jak mało kto. Dusia już nie, ona twierdzi, że może się obejść bez tych wielbiących koci ród, a właściwie jego dwóch przedstawicieli pogaduszek. Co było dalej? Opiekunowie sięgnęli w głąb przepastnych półek i odnaleźli dawno kupione kolorowe wydmuszki, puszyste kurczaczki i spore ilości zielonych sznureczków. Wszystko to misternie ułożyli na blatach i my od tej pory mamy świetną zabawę. Rozrzucamy wszystko po podłodze, toczymy kuleczki i nawet się przy tym kłócimy. Duśka mi w pysk dała jak wpadłem na nią w pogoni za czymś okrągłym przypominającym kurczaka, albo kaczkę. Nie oddałem jej, bo psy czujnie patrzyły, czy ja jakiej awanturki nie szykuję. Szczekacze nie lubią kocich kłótni.Ludzie nie chowają tego to i święta u nas jeszcze trwają czyli czas zatrzymany. Psy nie bardzo zadowolone. Im święta się kojarzą z pysznymi ciastami, szyneczkami, więc kłopotliwe im się wydaje codzienne omijanie toczących się po podłodze jajeczek. Inna to aż ze wzburzenia białkuje oczami. To jest korzystne dla nastroju opiekunów. Zachwycają się jak ciemne oczy Szefowej rozjaśniają się i widać dużo białego. Proszę docenić koci wkład w tworzenie przyjemnej, domowej atmosfery. Ciężkie dni przeżywamy. Głównie pańciostwo. Staruszek pies zalicza liczne pogorszenia i stąd , dramatyczne rozmowy na temat umierania i życia. No to chwila gdy sunieczka oczyska zmienia jest na wagę złota, prawie równa chwili gdy Miodkowski sam się podniesie, albo gdy na widok jedzenia tak zmobilizuje siły, że stoi pewnie i czeka na coś smakowitego. To znak, że jeszcze w starym ciałku ociupinka siły jest. Skromnie dodam, że jak ja nocną porą dotrę do Halinki i witam ją jak kogoś najważniejszego, jak kogoś kto potrzebny jest do oddychania to też zamazuję zgryzoty. Zaraz wtedy sennie szepcze :
Nikt na świecie nie potrafi okazać przyjaźni jak ty Mamrociu. Nikt.
I zasypiamy sobie jak w jakim raju, choć to zwyczajne łóżko i zwyczajny pokój.

1 komentarz

Archiwum

Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 12:48.

senior.pl - aktywni w każdym wieku

Styl Życia

Porady

Finanse

Zdrowie

Rodzina

Uroda

Praca

Edukacja

Opinie

Klub Senior Cafe