Nie udźwigniesz życia
na motylich skrzydłach,
nie pojmiesz krzyku świata
choć rozmawiasz z gwiazdami,
a jednak u stóp Twoich
klęka król i żebrak,
i ja - zgaszony człowiek.
Przychodzę czasem się ogrzać,
pozwól mi z Tobą pomilczeć
Poezjo - Wielka Pani*
