senior.pl - aktywni w każdym wieku

Ależ te kolory,no chyba na wabika,bo przecież turysta to pieniądz dla wyspy i ludzi!

Teraz tak, kiedyś to żeby dom zobaczyć z morza i trafić.
Ale z tymi turystami,
to chyba ciężko miejscowi mają.
Wyspa malutka (670 m długości i 450 m szerokości),
mieszka tam 2500 mieszkańców.
A turystów w sezonie letnim przewija się tysiące,
życie tam jest chyba trudne.

A i postanowienie,
że w postach nie będę więcej jak 5 zdjęć wklejać.
Dłuższe posty, to dłużej schodzi ze zdjęciami a krótsze to częściej, nawet przy kawie zdążę.

To chwilę w kolorowe zakamarki:


..................



I tu też widać, że fiołki alpejskie to "zaokienne", zimowe kwiatki.
A jakie ładne:


.................




.................


Ogródków tam nie mają a pranie gdzieś trzeba suszyć:


.................





...................................

To tak Burano od strony "handlowej":


.................




..................



....................





.................


Dużo tego nie ma ale i miejscowość malutka a i to dzień po Sylwestrze,
nie wszystko pewnie czynne.




.................

Żeby oczy odpoczęły od tych kolorów,
to z dzisiejszego spaceru.
Prom pasżerski, który regularnie pływa na trasie Anglia-Francja,
coś dziwnego zauważyłam ale po kolei....


Tu jeszcze dziobem w kierunku brzegu:


...............


Ale zaraz musi się obrócić o 180 stopni,
bo tyłem musi się wcisnąć w wąskie między skałami wejście to portu:




..................



No to się wciska z wielką gracją.
Na brzegu są bloki pięciopiętrowe,
ten prom wyższy od nich,
kolos po prostu:




................



.................



I co mnie zdziwiło,
bo chyba mnie wzrok nie myli,
obok angielskiej jest polska flaga:



................


Może Polak jest kapitanem
ale czy to byłaby wystarczająca przyczyna?

No też widzę jest Żabo, a to ciekawostka
A może załoga polska no nie wiem czy to możliwe.

Że załoga (cała to może nie) to możliwe
ale z tego powodu, to raczej flagi by nie wywieszali.
Muszę przyuważyć, wstrzelić się w przypływ tego promu i sprawdzić, czy to tylko raz czy ta flaga.


To jeszcze tak "handlowo" w Burano:



...................................




................



Burano słynie z koronek,
mężczyźni kiedyś wypływali w morze, kobiety dziergały.
Teraz tradycja ta zanika, wiadomo.
Chociaż jeszcze dzierga się co nieco pod turystów
i są to cudeńka.
Bo wydziergać jakiś most wenecki, Bazylikę św. Marka czy wiewiórkę?




...................



.....................................





......................................





.....................................



"Bawią się" też na tej wyspie w różne szklane wyroby,
ten szklany rower niezły jest:



.................

Najbardziej podobają mi się kolorowe domy, zaraz weselej się na duszy robi.
To tak jak u nas Koniaków, też cuda potrafią kobietki wydziergać.
Pewnie załoga angielsko-polska.
Ale manewrować takim kolosem, to już wyższa szkoła jazdy.

Bardzo lubię szklane różności
Żabo czy ten rower i ten colt...chyba
to takie wielgachne są
czy tylko na fotce tak wyglądają ?

A te dziergające kobitki
tylko pozazdrościć,
że takie cudeńka potrafią

W Koniakowie to się raczej w stringach specjalizują
a gdyby nawet jakąś sowę czy innego zwierza udziergały,
to chyba nie miałoby to wzięcia.
Ja to podziwiam
ale nie wiedziałabym co z tym zrobić.

Załogi na takich statkach to zbieranina różnych narodowości,
nie sądzę by w ten sposób "honorowali" akurat Polaków.
Pewnie że teraz mają już komputerową nawigację
ale ten prom to tak bez mała na centymetry się tam wciska.


Małe nie są, takie jak na fotce.
Mam gdzieś jeszcze z Wenecji takie szklane cacka,
jak wrócę do zdjęć z Wenecji to pokażę.

To im trzeba przyznać.



Barcelona, promenada La Lambra albo Kolumba (bo pomnik tegoż na końcu jest),
ciepło, nawet nie chciało się nocy odsypiać:


...................


Fajne było to,
że nie było "musu" zwiedzania, ja tu byłam i widziałam to co powinno się widzieć, wnuki też tu latem bywały.
Ale i tak mieszkając w centrum,
nie dało się nie wejść na to i owo.

To jeden z domów Gaudiego, Casa Batllo,
oryginalny i piękny w dzień.....



..................................



.......nocą wręcz zachwycający:



....................



Następny dom projektu Gaudiego,
Casa Mila:








......................................


I nocą:



......................................



Hotel Generali i nie tylko hotel (bo tak "po drodze"):



............................



Nocą też zyskuje na urodzie:



......................

To do Barcelony Ciebie Żabo
tym razem wywiało
No rzeczywiście bardzo się wyróżnia
chętnie bym wlazła do środka

Żabo,zwiedzasz takie cudne regiony,pozazdrościć.
Ale jeżeli chodzi o koronki to nasz koniaków równie słynny na całym świecie,wyrabiają cuda,a jeśli już o stringach mowa to zaczęli tak trochę dla żartu a jak miało zbyt,to czemu nie.
A tu trochę o popularności w świecie,nie licząc dworów królewskich ,gdzie zamawiano te koronki.
https://centrumkoronkikoniakowskiej....rki-i-muza-50/

//postimages.org/][/url]
tara.jpg[/img][/url]

Eliku, zaraz coś "odskrobię" Tobie, tylko w zdjęciach pogrzebię.

Zulka, broń Boże, nie ujmuję nic koniakowskim koronkarkom
ale jednak patrząc na kunszt odtworzenia
czy to obiektów jakichś, czy postaci za pomocą nici i szydełka,
to jednak jeżeli chodzi o tę nutkę artyzmu w tym dzierganiu,
to pierwsze miejsce mają u mnie te weneckie cudeńka.
Nie znam wszystkich koniakowskich wyrobów,
widywałam tylko serwetki i różne tam "użytkowe" raczej rzeczy.


Tu powiększyłam ze zdjęcia parę odwzorowanych szydełkiem rzeczy:


........................




..................................




..........................................


Most Rialto "jak żywy" ...

..........................




I Bazylika św. Marka a ta gondola....


.......................




......................


No i ta żaba:


.......................

Tak niechcący.

Bo w środku też jest pięknie,
mam masę zdjęć z wnętrz ale robionych kiedyś tam aparatem jeszcze.
Teraz są na dysku
a ja sama bez pomocy mądrzejszych, ich nie znajdę,
to kiedyś wrócę do nich.

Drobna informacja o tej kamienicy,
zbudowano ją wg projektu Gaudiego w 1875 roku
dla bogatego przemysłowca.
Potem zmieniała właścicieli,
w 1993 roku właścicielem została rodzina przemysłowców pochodząca z Asturii.
To mi się zapamiętało, bo rodzina ta jest właścicielem
firmy słynnej z produkcji lizaków Chupa Chups.
Lizaki te nie raz i nie dwa mnie delikatnie mówiąc wnerwiały,
bo czasem dzieci a potem wnuki prosiły o pomoc przy rozwinięciu ich z papierka a to było nie lada wyzwanie,
trzeba było znać sposób.
Ja do tego czasu nie potrafię ich rozwinąć.

Ciekawostką we wnętrzach jest to,
że wszędzie są krzywizny, nie ma kątów prostych.

Tym razem nie zamierzałam nawet tam wchodzić, bo już byłam dwa razy kiedyś.
Poza tym to koszt 20 euro od osoby za godzinę tylko zwiedzania, wnuki nie chciały, to ja się nie wyrywałam.
Jak wspominałam,
te trzy dni to było robienie co kto lubi,
jednego dnia wnuki bawiły się w "jaskini hazardu", ja siedziałam na ławce przed wejściem.




...............


I tam spotkałam sympatyczną Polkę, która pracuje w Casa Batllo,
to weszłam z nią na chwilę, bo chciała się zwolnić na godzinkę żeby wypić kawę ze mną.
To pstryknęłam zdjęcia tylko z miejsca,
gdzie czekałam na tę babkę.


...............................



Tu wyglądałam na ulicę,
bo mi się wydawało, że wnuka widzę
ale nie, tak jak wnuki obiecały
ani na moment nie oderwały się od automatów.

................


A ta pani zaprosiła mnie na pyszną kawę parzoną po arabsku
i z celebracją podaną:




....................



Z netu wzięłam takie zdjęcie dla ilustracji że ładnie tam.
Zdjęcie robione w tym miejscu gdzie moje (to pierwsze)
ale musi być odpowiednie oświetlenie i nie może być tłumów zwiedzających,
żeby było coś widać:



..................

Dzięki Żabo za te "drobne"
jak piszesz info i fotki
A ja poleciałam tropem tych lizaków
co to Ciebie wnerwiały i wyczytałam.....
Dodam jeszcze, że na Twoich osobistych fotkach
też całkiem sporo widać, nooo

Żabo przyjrzałam się tym weneckim koronkom,naprawdę są kunsztowne i bardziej delikatne niż nasze.
Robione są z cieńszych nici.
Nasze koronkarki bardziej użyteczne robią te koronki.
Ale takie cienkie są jak dzieła sztuki.
Kiedyś próbowałam zrobić sukienkę lalce od wnusi,z jedwabnych cienkich nici,ale za nim skończyłam to wnusia wyrosła z lalki.

Skąd ja to znam?
Do dziś młodszy syn pyta mnie, kiedy mu skończę ten swetr na drutach.
A zaczęłam jak miał tak z 7 lat,
ciągle prułam i zaczynałam od nowa,
bo w tym tzw. międzyczasie,
syn rósł i to co zaczęłam robić, okazywało się za małe.
Wytłumaczę się z tego "tzw." przed "międzyczasem".
W czasach mojej młodości, wyrażenie "w międzyczasie" było uważane za niepoprawne, jako że to kalka z języka niemieckiego.
Obecnie pomalutku przestają się językoznawcy czepiać tego
ale ja wywodzę się z starej szkoły i ubezpieczam się pisząc "tzw." albo w cudzysłowie,
żeby mój niegdysiejszy profesor mógł spokojnie w grobie na tym samym boku leżeć.
Śni mi się po nocach ten pan
ale skuteczny był,
nie odważyłabym się zapomnieć o niektórych rzeczach.
A wyrażenie to mi pasuje i często go używam.




To ja poleciałam Twoim tropem i jeszcze parę ciekawych rzeczy się dowiedziałam o tych lizakach.
A mianowicie, że logo do tych lizaków zaprojektował sam Salvador Dali.
To logo na papierkach przypominające stokrotkę, to jego "dzieło",
tego to nie spodziewałabym się.
I pomysł żeby to logo było umieszczone na górze lizaka,
żeby zawinięty papierek nie deformował go, to też jego sugestia.
Teraz bywa w nieznacznie tylko zmienionej wersji ta "stokrotka".

Aż wkleję:



...............


I jeszcze jedno zaskoczenie przy lizakach,
że lizaki "powstały" dopiero w 1958 roku.
Żeby dzieci nie wyciągały cukierków z buzi rękami i nie miały lepiących palców.


Ależ się rozpisałam,
to tylko w tym poście styczniowe róże z Placu Katalońskiego:





.....................................






....................................

Żabo ile to ciekawych rzeczy
można się dowiedzieć o takim małym lizaczku
No i od której strony trza zacząć go rozpakowywać
żeby tak bez nerwacji

Szukałam teraz w necie jak rozpakować tego choler... lizaka bez nerwacji
i aż dostałam czkawki ze śmiechu.
Pierwszy z brzegu filmik na You Tube
i facet (pierwsze półtorej minuty można sobie darować, bo smęci)
a potem dokładnie tak ja ja kiedyś męczy się,
stwierdza że jest to bardzo ciężka sprawa (jakbym nie wiedziała),
że można zębami,
i na końcu stwierdza, że bez nożyczek się nie obejdzie.
Nożyczkami też mu się nie udaje, to dalej zębami, mówi o pluciu folią.


https://www.google.com/search?q=jak+...id:-V_B_m6-EJ8


Facet nie wie jak sobie poradzić z tym lizakiem, to po co ten filmik?).
Ale myślę że dzieciaki, to znają jakiś sposób.

Z rozpakowaniem tych lizaków jest zawsze problem.
Najważniejsze żeby znaleźć taki maciupci koniuszek foli przy patyczku, to później już leci.
Albo poluzować to zakręcone, wtedy jest łatwiej, chociaż i tak nie zawsze się udaje.

Wszystkiego próbowałam, mnie nie szło.

To teraz ostatni "rzut" z Barcelony.

Najsłynniejszy obiekt w Barcelonie, Familia Sagrada, bazylika wg projektu Gaudiego,
której budowę rozpoczęto w 1882 roku.
I ciągle jeszcze nie ukończono (widać dźwigi pracujące przy niej).

"Z powodu organicznej formy budowli oraz niepowtarzalności detali architektonicznych
(tak jak w naturze żaden z nich nie jest identyczny i musi być osobno rzeźbiony)
do dziś nie zdołano jej ukończyć. "

Planowane ukończenie budowy było na 2026 rok
ale przez covid termin nie zostanie dotrzymany.
Zdjęcie z daleka,
bo na pytanie czy podejdziemy bliżej,
rozległo się wnuków głośne "nieeeee, byliśmy tam, babciu obiecałaś że nie...."


..................................



To tylko zbliżyłam telefonem fragment:



.................



..........................................


I taka cuśka, zdarzyło nam się być pod tym:



"Wysoka na 42 metry rzeźba Onades składa się z siedmiu łuków ze stali nierdzewnej, waży 15 ton i została wzniesiona na placu Plaça del Carbó w 2003 roku. Falujące, abstrakcyjne, smukłe stalowe rury przywołują obrazy fal rozbijających się i bulgoczących na plażach Barcelony."


..............................




.............................



Jako że to był pobyt pod dyktando wnuków,
skupialiśmy się na tym co im przyjemność sprawiało.
W jednej restauracji po obiedzie podano nam taki deser:



..................


Owszem , elegancko ale to "malizną" czuć było,
wnuki były oburzone.

To poszliśmy "na całość" po cukierniach
i dzieciakom uszami się już potem wylewało:



...............



...............




................




.................







Mnie się taki pobyt na luzie,
bez spinki że wypada to i owo "zaliczyć", podobał.
Wszyscy zadowoleni,
mam z wnukami umowę, że nie o wszystkim opowiadamy ich rodzicom