senior.pl - aktywni w każdym wieku

Motylko, u mnie cały czas się kółko kręci i kręci.;
Rano sobie obejrzę.

Masz rację,
ten ryk fal i te chłopaki, co nic sobie z tej kipieli nie robią.
I krzepę i odwagę i i cierpliwość,
bo pewnie nie raz lądowali w wodzie, zanim się nauczyli.
Masz rację, nie zwróciłam na to uwagi,
bo rzeczywiście mogli się zaplątać albo zderzyć.


Obejrzyj koniecznie ten pierwszy filmik, prawie czarno -biały co potęguje wrażenie.
I to nie dlatego Cię zachęcam że to mój filmik ,
tylko ze względu na wyczyny chłopaków i ogólną "atmosferę".


I żeby już zakończyć temat Majorki
to taki niespodzianek jeszcze który mnie tam spotkał, niespodzianek niewytłumaczalny.
A mianowicie kurier przyniósł mi drobiazg
"z podziękowaniem" charakterystyczny dla pamiątek z Majorki
a mianowicie łańcuszek z różową perłą.
Te różowe perły,
to są charakterystyczne dla Majorki, tam je produkują.
Bo to nie prawdziwe perły
ale ze względu na niełatwy proces produkcji też cenne,
choć mniej niż prawdziwe.




"Dla narodzin każdej perły potrzebna jest ciężka praca profesjonalistów.
Tworzenie jednej może zająć dziesięć dni, a czasem i miesiąc.
Proces tworzenia jest identyczny z tym, co dzieje się w wodzie.
Kryształ szkła pokryty jest esencją perłową - warstwa po warstwie.
Jest to połączenie morskich elementów organicznych (perłowy pył, rybie łuski),
dzięki czemu perła uzyskuje swój własny błysk."


Do każdej perły dołączony jest certyfikat autentyczności:



................


Tylko nie wiem od kogo do teraz,
od najbliższych nie, bo pytałam,
od tajemniczego wielbiciela odpada ze względu na wiek i urodę (a właściwie brak), no i po co by to,
to już sobie tym głowy nie zaprzątam.
Pomyłka to też nie była, bo było nazwisko.

Żabo no ktoś musiał mieć Ciebie na oku

Niesamowite
takie maleństwo, a tyle przy nim żmudnej pracy

Ale chodzi o wiek wielbiciela czy o Twój, bo nie bardzo rozumiem.
Chyba jednak myślałaś o sobie, bo jak tajemniczy, to nie wiadomo kto i zacz.
A całkiem niesłusznie.

https://photos.app.goo.gl/vQ1AKB7ehKmD9mWeA
Dziś YT było litościwe, udało mi się obejrzeć.
Podziwiam ich odwagę, ale szaleństwo...sama nie wiem, a fale ogromne i ten szum morza.

Z tym wielbicielem to żartowałam,
taka głupia to nie jestem.
Ktoś chciał mi za coś podziękować,
za co to, nic mi na myśl nie przychodzi,
poza tym nie rozumiem, dlaczego się nie ujawnił.


Wracałam do tego filmiku parę razy,
bo rzeczywiście chłopaki dają czadu.


Wracam do tej angielskiej posiadłości Lanhydrock.

Rany Julek! Tyle zdjęć, które pokazać, które pominąć....

To może do biblioteki, nieziemska była,
to zdjęcie "z połowy",
bo to było długaśne pomieszczenie:



...............



Tu w drugą stronę, zwróćcie uwagę na sufit, za chwilę więcej o nim:




..............





................




Nie trzeba czytać, od samego patrzenia człowiek się mądrzejszy robi.
Przepięknie oprawione w skórę, te na dolnej półce to ogromne są, chyba trudno je unieść:



...............





................





................





.................




Trochę lat już mają, z 1590 roku, z 1650 najwięcej można dojrzeć:



................



A tu pod tą zasłonką, są najstarsze egzemplarze.
Trzeba podnieść zasłonkę jak się chce obejrzeć,
po obejrzeniu znów zasłonić,
takie zabezpieczenie przed światłem chyba.

Napis na tej zasłonce to:

"Podnieś i odkryj (książkę)"
a poniżej cytat:


"Oscar Wilde – „To, co czytasz, kiedy nie musisz, decyduje o tym, kim będziesz, kiedy nie będziesz mógł nic na to poradzić”



...............



To te najstarsze egzemplarze, pod tą zasłonką i pod szybą:




...............



Przy każdym starszym egzemplarzu był higromet czyli wilgotnościomierz.
Okna były tam pozamykane,
temperatura wewnątrz dość wysoka była utrzymywana
ze względu na konieczną chyba niewielką wilgotność,
po pewnym czasie ciężko tam było wytrzymać:



................

Wydaje mi się, że to stare księgi katastralne. Mapki posiadłości, miejscowości, hrabstw itd.
Piękna ta biblioteka, ale jak na mój plebejski gust za dużo bibelotów na stolikach.
Rozumiem, wszystko cenne, warte pokazania jednak mam wrażenie, że służba zastrajkowała

Ściskam Cię Żabo!

Pewnie też ale niewiele im było potrzeba takich map własności,
kiedy większość ziem była w rękach arystokracji czy bogaczy.
I tak jest do dziś.

"Najnowsze dane dowodzą, że własność ziemi w Anglii wciąż jest skoncentrowana w rękach nielicznych.
Połowa gruntów należy do mniej niż 1 procenta populacji, około 25 tysięcy osób."

Tu masę wsi czy miast nawet jest na prywatnych gruntach,
landlordom czyli właścicielom płaci się haracz za użytkowanie.
Wspominałam, mieszkania w budynkach wielorodzinnych czy w blokach,
nigdy nie są do końca własnością tego, kto je kupił.
Mieszkanie owszem, to własność
ale grunt pod nim już nie jest nigdy właściciela mieszkania.
To jest tzw. forma własności "leashold",
to znaczy, że jest grunt wydzierżawiony od landlorda np. na 90 lat a zwykle na dłużej.
I co miesiąc albo co rok płaci się opłatę za dzierżawę gruntu.

Może część tych bibelotów była w szafkach czy w kredensach
ale tu je trzeba było jakoś zaprezentować, tak myślę.

A że to nie tylko jakieś mapy w tych regałach (mapy to może w jakichś biurach trzymano)
to tu można odczytać, np. historia Meksyku, Peru...
Rany Julek, ależ cudne te okładki!!!!!



..............



Tu z kolei encyklopedia.
Ileż w takim jednym tomie musi być informacji,
np. od "pue do sou".

Można dojrzeć, że to encyklopedia Chambersa.
To doczytałam:


"Ephraim Chambers (ur. 1680 w Kendal, zm. 15 maja 1740 w Islington (dzisiejszy Londyn)),
był angielskim pisarzem i encyklopedystą.

Jego dziełem jest wydana w Londynie w 1728 roku Cyclopaedia (Cyclopaedia, or Universal Dictionary)."


Czyli ta encyklopedia na zdjęciu,
jest z 1728 roku!
I już wtedy tyle wiedziano o świecie.



..............



Tu z kolei jakieś nowinki z Londynu,
myślę że to taki odpwiednik późniejszych gazet,
widać że "zaczytane" trochę,
pewnie i wiadomości lżejszego kalibru.
Można dojrzeć, że od roku 1802 do 1903.



............


Ja bym Cię też chętnie uściskała
ale wstrzymam się,
zrobię to jak już Ci covid odpuści.
Teraz to tylko całusy tak obok i z daleka,
jak na filmach.

Ten sufit o którym wspominałam
Są na nim sceny i postacie z Nowego i Starego Testamentu,
żadna sie nie powtarza.
I ciekawe jak to było robione (rzeźbione?),
na rusztowaniach i na leżąco?
I z czego ten sufit jest, cementowy?
Bo gipsowy nie byłby trwały.
A jeżeli z cementem ma to coś wspólnego,
to nie wyobrażam sobie rzeźbienia w tak szybko schnącym "produkcie".




...................


Tyle ornamentów, tyle szczegółów:





.....................................





................






...............




To jeszcze parę miejsc, gdzie można przysiąść z książką:




....................





................



Tu mały gabinecik, zaglądnęłam tu sprawdzić jakie to kwiatki stoją na biurku:



...............





..............





...............



Po drodze zachwyciłam się przepięknie inkrustowanymi szafkami:



...............





....................................


I jeszcze pokój bilardowy, stół wielkości boiska piłkarskiego
i to siedzisko na podwyższeniu,
żeby widzowie widzieli co na stole:



...................

Tak bardzo wybiórczo...
bo tyle tych zdjęć, że juz mi sie nie chce "łazić" po tej posiadłości.
To tak tylko co po drodze do wyjścia.



I tak przechodząc przez którąś już tam jadalnię,
pomyślałam że nie chciałabym być tam zaproszona na obiad.
Chyba że podano by pizzę i można by wziąć kawałek do ręki
a nie zastanawiać się,
jakich sztućców do czego użyć.



...............



Sypialnia "taka se", moją uwagę przykuły te schodki.
Wyjść po nich i owszem
ale zejść?



...............



A to sypialnie opiekunek do dzieci,
tu łóżeczko malucha w takim miejscu,
że niańka mogła nogą bujać kołyskę, tak myślę:



...................


A tu łóżeczko na większe dziecko
i dwa łóżka, opiekunki na zmianę mogły wstawać do malucha:



................


Biblioteczka dla dzieci całkiem, całkiem:



................................



Jakoś tam dbano o rozwój dzieci,
to jedna ze scen do zabawy w teatr:



.................................


I parę strojów do tych zabaw:



................




Koń na biegunach musowo być musi:



...................................



Ciekawe czy w takich strojach pozwalano dzieciom się taplać w błocie:





................................


A tu strój jakiejś małolaty,
w którym to przedstawiono ją królowi:



...................................



I jeszcze takie lustro w ładnej ramie ale wredne jak nie wiem co.
Chyba z 15 zdjęć zrobiłam
próbując z każdej strony
i zawsze kawałek żaby był lustrze.
Jakieś wypukłe było cycuś:





....................................




Parę ładnych drobiazgów....



...............



....i biorę taki koszyk piknikowy i idę w ogrody.
Pomyślano o małym palniczku,
można kawę gdzieś w polach wypić:



.............................

Może one tylko do wchodzenia służyły.
Z przyjemnością ten kawałek obejrzałam.
Widać, że dbali o rozwój dzieci.
W tych strojach eleganckich to chyba tylko na spacery chodziły.
Sypialnie dzieci też ładnie wyposażone.
Dzięki Żabo.

A z powrotem skoki na bungee?

Fakt, ogrody zadbane, wokół błota nie uświadczył.




Krótko po ogrodach, choć hektary ich tam były ale było gorąco, parno i na burzę się zbierało.
Z tego ogrodu pokazywałaam już raz zdjęcia,
teraz blizsze okolice posiadłości.


Te przystrzyżone tuje są imponujące
i one zawsze takie jak prosto od fryzjera.
Tylko ta żółta, wypalona przez słońce trawa
ale to był drugi miesiąc upałów i bez deszczu:



...............





..............



Tu jakiś przekwitający rododendron,
było ich tam mnóstwo w parku, jeszcze większych
ale już przekwitniętych:



.................





................



Takie możne rody tu w Anglii,
były samowystarczalne,
miały jeżeli nie własne kaplice,
to całe kościoły jak tu:





................



Jak kościół, to i własny cmentarz obok.
Zdjęcie zrobiłam ze względu na tego rododendrona na drugim planie:



...............





..............



Rododendrony już przekwitały, hortensje chciały kwitnąć, czekały na deszcz:



..............





Ogrody kwiatowe też były
ale jakoś przykro było patrzeć, bo słychać było jak rośliny wołają o wodę:



...............





..............

Do tego ogrodu jeszcze wrócę na chwilę,
teraz mam świeże nocne "impresje" na pulpicie,
to i tutaj wkleję, posprzątam:




................






................







...............














.................






.................







...................

Jeszcze wrócę na chwilę do ogrodów w Lachyndrock.

Są tam w parku olbrzymie sekwoje,
prawie tak ogromne jak w Parku Narodowym w Kalifornii:




...................................






....................................



Aleja klonów japońskich:




.................





To nie wiem co ale ładne:


....................................



A to było jakieś drzewo tak rozległe,
że mowy nie było żeby zdjęcie zrobić.
Miało masę prętów metalowych służących za podpórki dla gałęzi:




.................


Chciałam filmik zrobić skoro na zdjęciu się nie zmieściło to drzewo i gapa ze mnie, tylko sekunda i...


https://photos.app.goo.gl/5WQVdFtizh3Dw2VH8





................



Dereń kousa:



....................................






Magnolia hypoleuca, ma imponująco duże liście i kwiaty:




....................................



Tu już było po kwitnieniu magnolii,
chociaż niektóre gatunki powtarzają kwitnienie w jesieni ale już nie tak obficie jak wiosną.
Tu jeden taki spóźniony "ogryzek" kwiatka tej magnolii:



....................

Już obiecywałam sobie wyjść z tego ogrodu
ale jak pominąć taką piękną kolorystycznie kompozycję?



................





................


Albo takie coś:



...................................





.....................................




Gdyby nie ta susza (ta trawa wypalona), to jeszcze piękniej byłoby:


...............





.................





................





................




Jeszcze ta tuja cudna w swym doskonałym kształcie, skoro już musiała być przycięta:



....................................




I na koniec widok tej posiadłości z góry
i rząd hortensji w dołkach startowych do kwitnienia:



...............

Żabo, można coś odgapić i zastosować u siebie.
Pięknie wszystko skomponowane.
U mnie to tak na wariata, gdzie jakieś miejsce, tam upycham, głównie króluje trawa.

Gdybyśmy miały ogrodników, kupę forsy i od początku wszystko mogły zaplanować, skomponować to może...
W każdym razie ja na początku to myślałam tylko,
żeby cokolwiek i gdziekolwiek rosło,
bo była pustynia.
A potem uzupełniałam, wyrzucać pewnych rzeczy mi było szkoda
i mam niezgorszy misz masz teraz ale kwitnący.
Pozostaje nam się trzymać tego,
że lubimy dzikość i chaos.


Jako że pogoda paskudna i dołująca,
to pomyślałam gdzie by tu "pójść"
które ciepłe miejsce sobie przypomnieć.
I nie jest to Bangkok, Dubaj czy Florencja tego lata
a "wylęgarnia" skowronków w Kornwalii,
w czerwcu tego roku.
Było tak gorąco,
że płakać mi się chciało a do domu czyli parkingu było kawał drogi.


Fragment wybrzeża w Kornwalii, Lundy Bay.
Kiedyś z tego miejsca szłam parę razy na prawo (tu zaczyna się szlak),
dużo fajnych i ciekawych tam miejsc (pokazywałam już trochę)
teraz poszłam na lewo .









................



A na lewo była najprościej tłumacząc
"wylęgarnia skowronków":



.................





Skowronków tam na wybrzeżu wszędzie zatrzęsienie
i to nie z powodu skowronków ta trasa,
tylko była niezbyt męcząca
a że upał był niemiłosierny,
to miało znaczenie.




Luzik, żadnych urwisk, stromych zejść czy podejść,
można było iść i słuchać tych skowronków.





.................





....................




Czy te dzikie rośliny nie są równie piękne jak ogrodowe?



.................





...............






Czasem jak się kawałek drogi urwało,
to jest zabezpieczenie:




................





................





.................


I taki jeden egzemplarz latający i śpiewający:

https://photos.app.goo.gl/Qsx7KNqJEvBVMZsTA

Dzięki Żabo.
Już bardzo dawno nie słyszałam na żywo skowronka.
Dzikie kwiatki są piękne, w ogrodzie dopieszczane, nie byłyby zadowolone.

Bo pewnie dawno nie chodziłaś po łąkach w maju czy czerwcu.
Oj, nie potrafią docenić dobrobytu.
Te różowe kiedyś przyniosłam i zasadziłam w ogrodzie,
dwa kwiatki anemiczne były przez całe lato.
Muszą widać rosnąć na skałach, kamieniach, w suszy i wietrze, żeby kwitnąć.


.................


Ten spacer dedykuję komuś, kto idzie ze mną....

Tutaj wzdłuż moich ukochanych murków,
pięknie porośniętych, pięknym byle czym:



................




Jest gorąco, bardzo gorąco,
delikatny wiaterek ale też gorący.
Nawet ratownicy ze Straży Nabrzeżnej patrolujący z helikoptera,
mają drzwi otwarte na .przestrzał (duże zbliżenie):



...............





Te murki, jestem w nich zakochana:



...............





................






...............



W kamieniach rośnie to różowe, w murku:



................





................................


Słońce grzeje (no, może trochę za bardzo),
skowronki śpiewają,
w tych roślinach też się dzieje, brzęczy, mruczy,
co chwlę jakiś ptak podrywa się spod nóg
i ten zapach rozgrzanych ziół i roślin:





................








.................


Tak sobie myślę, że jeżeli jest niebo,
to musi być też wszystko co na tym filmiku:

https://photos.app.goo.gl/moUnYGJn8c3E73di9

Choć te uładzone rabatki w Lachyndrock są zjawiskowe,
to jednak wolę "rozwichrzone" dzikie ogrody,
a już takie murki obsypane kwieciem, to poezja!
Pamiętam jak podziwiałam podobne murki u nas w górach,
chłonęłam każdy najmniejszy kwiatuszek wyrastający
ze szczelin, a tutaj takie "rozpasanie"
Gdzieś, kiedyś, na Krecie, też było takie mnóstwo dzikiego kwiecia.
Śpiew skowronka mam chyba w genach, od najmłodszych lat chodziłam z dziadkiem "na barana" i słuchałam skowronka.
Dzisiaj na śpiew tego małego ptaszka, zawieszonego wysoko nad głową, zawsze się zatrzymuję i wspomnienia
wyświetlają się jak film.
Cudne!