Wielu artystów odwiedzało państwa Tetmajerów.Wśród nich był także Henryk Sienkiewicz i Bolesław Prus.Bronowice stały się modne jako miejsce plenerów malarskich.Inspiracji szukał tu Kasper Żelechowski


Uploaded with ImageShack.us i Wincenty WodzinowskiZałącznik 46100


Uploaded with ImageShack.us

Najbliższym przyjacielem Włodzimierza Tetmajer był młody poeta i dramaturg Lucjan Rydel, syn profesora okulistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim.Wkrótce okazało się, że zakochał się w najmłodszej córce chłopa bronowickiego Mikołajczyka siedemnastoletniej Jadwisi.To jej portret wykonany przez S.KamockiegoZałącznik 46101

Dzień dobry Niko.
Dzięki zamieszczanym przez Ciebie zdjęciom, zwiedzam galerię malarstwa polskiego o tematyce wiejskiej. Zwykle zatrzymałabym się przy jednym lub kilku pozycjach. Jednym słowem wątek "ukulturnia", dziękuję.

Krysiu dziękuję za miłe słowa.Każdy z nas może na jakimś wątku zdobyć ciekawe informacje, zatrzymać się nad zdjęciem czy reprodukcją obrazu, podumać, czasem wzruszyć.Zapraszam do Rydlówki.

Rydel zauroczony młodą chłopką z Bronowic postanowił ją poślubić.Nie było łatwo uzyskać zgodę surowej matki na taki mezalians.Do słynnego ślubu/ oczywiście w kościele mariackim/ oraz wesela w dworku Tetmajera doszło na 20 listopada 1900.To wydarzenie zainspirowało Stanisława Wyspiańskiego do napisania słynnego dramatu narodowego "Wesele".
Jadwiga Mikołajczykówna Rydlowa


Uploaded with ImageShack.us- oraz państwo Rydlowie razemZałącznik 46102

Powyższe fotografie można zobaczyć w Rydlówce, do której za chwilkę się wybierzemy.Polecam też książeczkę Stanisława Waltosia "Krajobraz Wesela"Załącznik 46103

Uroczy wiersz zakochanego Rydla

Oświadczyny
Lucjan Rydel

Poszła za mną za dom do ogródka,

Usiedliśmy na ławce pod ścianą,

Była trwożna i taka cichutka,

Kiedym patrzał w jej twarz ukochaną.



Lipa kwitła przed nami w ogródku

I pachniała drobnem kwieciem złotem...

Gdym za rękę brał ją pomalutku,

Serce we mnie waliło jak młotem.



"Chciałabyś mnie!" — "Myślę, żebym chciała.

"— Wierz mi, Jadwiś, że nam dobrze będzie."

"— Wierzę, panie..." A lipa słuchała

I słuchały nas kwiatki na grzędzie.



I nie kwiatki i nie lipa sama,

Całe niebo słuchało nas z góry,

I błękitna rozwarła się brama

I Bóg słuchał i anielskie chóry.

Wczoraj spotkane:

Wczoraj, korzystając ze słonecznego przedpołudnia, wybrałam się do Rydlówki. Taką nazwę nosi teraz słynny dworek W.Tetmajera. mieści się w nim Muzeum Młodej Polski.Opiekunką ekspozycji i przemiłą przewodniczką okazała się pani Maria Rydlowa- żona Jacka, wnuka poety Lucjana Rydla.Opowiedziała mi o wydarzeniach związanych z dworkiem , jego mieszkańcami i gośćmi,a potem /zezwoliwszy na fotografowanie/ zostawiła mnie samą. Mogłam w spokojności napawać się niezwykłą atmosferą tego miejsca. Ze względu na wczesną porę byłam jedyną zwiedzającą.
Pani Maria Rydlowa/ fotka z Wikipedii/Załącznik 46107

Droga do dworku prowadziła pod górkę zielonym tunelem



Uploaded with ImageShack.us

Rydlówka
 

Uploaded with ImageShack.us

Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

widok z boku
 

Uploaded with ImageShack.us

podcienia wejście główne
 

Uploaded with ImageShack.us



Uploaded with ImageShack.us

Nika, nareszcie doczekalam sie!!!! Po cichu myslalam, ze jednego dnia napiszesz nam o Bronowicach, malarzach, Weselu Wyspianskiego. DZIEKUJE.


Fotografie DOSKONALE!!!!!!:) :) :)

Ekspozycja muzealna mieści się na parterze dworku, na piętrze są prywatne pokoje rodziny Rydlów.Trzy izby-taneczna,weselna i alkierz pozwalają przenieść się do wydarzeń z 1900 roku, gdy szczęśliwy poeta bawił się na swym weselu.W 1990 roku udostępniono również tzw. świetlicę. Dawniej była to pracownia i biblioteka Rydla w dobudowanym skrzydle.
Z sieni wchodzimy do izby tanecznej-tu grała kapela, tańczono, tu odbyły się oczepiny.Tu znajdują się dwie szafy mieszczańskie z końca XIX wieku ze strojami krakowskimi /męskimi i kobiecymi/.



Uploaded with ImageShack.us

Uploaded with ImageShack.us

Uploaded with ImageShack.us

S.Wyspiański- Wesele
 

akt I,sc.22

Niech się stopi, niech się spali
byle ładnie grajcy grali,
byle grali na wesele.

Jak się ta muzyka miele,
jak na żarnach, hula, dzwończy,
niech za huka, stuka, puka,
pląsa, bije, przybasuje,
piska skrzypiec struną cienką,
tak podskocznie tak mileńko;
niech się miele jak młyn wodny
w noc miesięczną, w czas pogodny
szumiejąca, niech się snuje,
a niech w dźwiękach się nie kończy

choć by usnąć w tańcowaniu
przy mieleniu, przy hukaniu,
w zapomnieniu, w zapomnieniu,
w kołysaniu, w zapomnieniu,
w kołysaniu, w zapomnieniu, kołysaniu

światy czarów - czar za światem! -
jestem wtedy wszystkim bratem

i wszystko jest dla mnie swatem
w tym weselu, w tej radości:
Bóg mi gości pozazdrości.

W izbie tanecznej wisi wiele wspaniałych portretów.Między innymi 4 wizerunki Jadwisi Rydlowej z Mikołajczyków, Lucjana Rydla, jego krewnych.Chłonę niezwykłą atmosferę tego pomieszczenia.Pani przewodniczka pokazuje mi miejsce, którym stał Wyspiański obserwując weselników/miał widok na wszystkie sale/.Ogarnia mnie wzruszenie, mogę stanąć w tym samym miejscu, co wielki artysta..