Kreacje sylwestrowe

Kreacje z tiulu
Kolekcja Christian Dior Couture ...........

Miho Hirano

Miho Hirano studiowała malarstwo w Kodaira w Japonii. Koncepcyjnie skupia się na obserwacji, że ludzie uwielbiają się dekorować. Zamiast ozdabiać swoich bohaterów złotem i drogimi kamieniami, malarka ozdabia ich organicznymi i żywymi dodatkami, takimi jak kwiaty, ptaki, ryby i woda.

Witam !

Clipart

Pozdrawiam

Witam !

Claude Monet ; ur. 1840r. w Paryżu, zm. 1926r. w Giverny – francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu.

"Chcę tego, co nieosiągalne. Inni artyści malują most, dom, łódź i to wszystko. Natomiast ja chcę namalować powietrze, które otacza most, dom, łódź, piękno powietrza, które otacza te obiekty i to nie jest coś niemożliwego."

Najpierw niedoceniany, a potem sławny, Claude Monet stał się współtwórcą impresjonizmu i pionierem nowoczesnego malarstwa.

Claude Monet
Obraz "La Route à Vétheuil, l'hiver" uważany jest przez znawców za jedno z najważniejszych dzieł tego artysty.
"Droga do Vétheuil, zima” ("La Route à Vétheuil, l'hiver")



"Domy na Achterzaan", 1871r. - Claude Monet
"Domy nad Achterzaan" to obraz francuskiego artysty Claude'a Moneta z 1871 roku. Praca przedstawia domy ogrodowe nad rzeką na zachodnim brzegu rzeki Achterzaan w Zaandam w Holandii.



"Taras nad morzem w Saint Adresse" lub "Ogród w Saint-Adresse" – obraz Claude’a Moneta, namalowany w 1867 roku.
Monet namalował ten obraz w wieku 26 lat, w czasie, gdy z grupą swoich przyjaciół z Paryża próbował znaleźć nowe drogi na opisanie rzeczywistości.
Artysta, z powodu biedy, musiał opuścić Paryż. Pojechał do swojej ciotki do Sainte-Adresse, miejscowości niedaleko Hawru. Ogród na obrazie był własnością właśnie ciotki Moneta, która na płótnie ukazana jest jako siedząca kobieta z białą parasolką. Obok niej odpoczywa ojciec artysty. Dalej stoi kuzynka ze swoim przyjacielem.



Claude Monet
"Przyjazd pociągu" - 1877r.
Dworzec Saint-Lazare malowany był przez Claude'a Moneta w latach 1876 / 1877.
Pod koniec 1876 roku Monet pracuje nad wykorzystaniem w malarstwie efektu mgły i dochodzi do wniosku, że lepiej będzie malować parę i dym wydobywające się z parowozów. Fascynują go kłęby pary nadające powietrzu gęstość, kolor i formę. W 1877 roku, dzięki pomocy finansowej Gustave'a Caillebotte'a Monet wynajął pracownię w okolicy dworca Saint-Lazare, by móc skupić się na jego malowaniu. Już wcześniej znał to miejsce, gdyż była to końcowa stacja linii kolejowej z Argenteuil, gdzie wówczas mieszkał. Robi sporo szkiców dworca z zewnątrz, ale niezbyt zadowolony z nich, postanawia malować od wewnątrz. Udaje mu się przekonać kierownika dworca i zaczyna malowanie. Zdarza się, że kolejarze opóźniają przyjazd pociągu z Rouen o pół godziny, gdyż artysta woli późniejsze światło. A po to by kłęby dymu były wyraźniejsze, palacz dosypywał węgala. Monet poświęcił na dworzec Saint-Lazare dużo pracy, wykonując w 1877 roku cykl liczący 12 płócien, z czego 7 zostało zaprezentowanych na trzeciej wystawie impresjonistów w tym samym roku. Obrazy przedstawiają pociągi na dworcu i wznoszące się nad nimi obłoki pary. Kontrast między lekkością pary a masą maszyn, w połączeniu z atmosferą tajemniczości związaną z podróżami i ciągłym ruchem panującym na dworcu był tym, co w największym stopniu fascynowało twórców w tamtym czasie. Barwy poszczególnych planów zlewają się z z sobą. Monet pokazuje też architekturę dworca, metalową konstrukcję szklanego dachu. Punkt obserwacyjny Moneta, w przeciwieństwie do Maneta (Édouard Manet, Kolej żelazna. Dworzec Saint-Lazare, 1873-1874)i Caillebotte'a usytuowany jest na torach, na tym samym poziomie co ruch pociągów.



"Staw lilii wodnych i ścieżka wzdłuż wody" -
to obraz stworzony przez francuskiego malarza Claude'a Moneta. Obraz ogrodu Moneta w Giverny.

Pozdrawiam

Paul Gauguin - ur.1848r. w Paryżu, zm. 1903r. w Atuona na wyspie Hiva Oa na Markizach, Polinezja Francuska – francuski malarz. Uznawany jest za jednego z czołowych przedstawicieli postimpresjonizmu.

Jego babcią była bardzo znana we Francji socjalistka i pisarka Flora Tristan. Ojciec, Clovis Gauguin, był dziennikarzem w radykalnym piśmie "Le National". Po zamachu stanu Ludwika Napoleona Bonapartego rodzina Gauguina w obawie przed prześladowaniami wyemigrowała do Peru, skąd pochodziła rodzina matki malarza. Pod koniec podróży ojciec Paula Gauguina nagle zmarł. Byt rodzinie zapewnili bogaci krewni w Peru.

Po 6 latach Gauguinowie wrócili do Paryża, jednak Paul nie znał dobrze francuskiego, miał trudności w szkole i marzył o podróżach. Zrealizował swoje marzenie niewiele lat później. Jako siedemnastolatek zatrudnił się w marynarce handlowej.

Gauguin zaczął interesować się malarstwem, początkowo jako amator. Pracował jako urzędnik giełdowy. W 1873 poślubił Dunkę, Mette-Sophie Gad, z którą miał następnie pięcioro dzieci. Przypadkowo poznał Pissarra, który udzielił mu cennych wskazówek.

W 1882r. nastąpił kryzys rynków kapitałowych, Gauguin zdecydował się na porzucenie pracy i całkowite poświęcenie malarstwu.

W listopadzie 1883 przeprowadził się do Rouen, gdzie koszty utrzymania były niższe niż w Paryżu, jednak i tam nie dawał sobie rady, jego obrazów nie kupowano, wkrótce skończyły się oszczędności. Żona nie zgadzała się na życie w biedzie i zdecydowała o wyjeździe całej rodziny do Kopenhagi.

Skłócony z teściami Gauguin w 1885 zostawił żonę w Danii, a sam, wraz z sześcioletnim synem Clovisem, wrócił do Francji, najpierw do Paryża, by w 1886 wyruszyć do Bretanii do Pont-Aven, miejscowości, która dała imię kierunkowi malarstwa: szkoła z Pont-Aven. W tej małej miejscowości, porównywanej do paryskiego Montmartre, spotykali się liczni malarze poszukujący "malowniczych pejzaży", m.in. Paul Serusier oraz polski malarz Władysław Ślewiński.

W 1888r. przez okres dziewięciu tygodni Gauguin mieszkał wraz z Vincentem van Goghiem w Arles w Prowansji. Pracowali tam intensywnie w plenerze, spotykając się wieczorami, by porównywać swoje prace i dyskutować. Ich odmienne charaktery powodowały częste kłótnie, po kolejnej z nich, van Gogh zagroził przyjacielowi brzytwą, a następnie obciął sobie kawałek ucha. Po tej kłótni Gauguin powrócił do Paryża.

Już w 1887 roku Gauguin opuścił Francję i wyjechał na Martynikę, jednak zachorował na malarię, co zmusiło go do powrotu do kraju.

W 1891 zrujnowany, ale zafascynowany egzotyką i dzikością zamorskich krajów Gauguin wyruszył do Polinezji i po trwającej ponad 2 miesiące podróży osiedlił się na Tahiti, gdzie miał nadzieję uciec od cywilizacji i wszystkiego co sztuczne i konwencjonalne. Tam poznał Tehaʻamanę, młodszą od niego o 30 lat dziewczynę, która została jego modelką i pojawia się na wielu obrazach artysty (np. Faaturuma).

W 1893r. Gauguin opuścił Tahiti i powrócił do Francji. Zatrzymał się w Marsylii następnie w Paryżu. Jego ekscentryczny sposób bycia, niekonwencjonalny ubiór, a także bliska znajomość z Annah, trzynastoletnią jawajską Metyską, zraziły do niego kolekcjonerów jego obrazów. Wiosną 1894 Gauguin wyjechał wraz z Annah do Bretanii.

W 1895 Gauguin ponownie wyjechał na Tahiti. Z braku pieniędzy zatrudniał się jako rysownik w biurze katastralnym w Papeete, gdzie rysował rośliny i przepisywał dokumenty. Zajął się również dziennikarstwem. Poznał Pahurę, młodą czternastoletnią dziewczynę, która została jego modelką, a później urodziła mu syna.

Pod koniec życia Gauguin przeniósł się na Markizy do Atuona, na wyspie Hiva-Oa, gdzie kazał wybudować dom, który nazwał Domem Rozkoszy (Maison du Jouir). Zamieszkał tam z Marie Rose Vascho, czternastoletnią dziewczyną, z którą miał córkę. Za wystąpienie w obronie ludności tubylczej został skazany przez władze kolonialne na więzienie. Niedługo potem Gauguin zmarł na atak serca.







Jego obrazy cechuje : stosowanie kreski dla oddzielenia sąsiadujących kolorów; znika przymus stosowania prawideł perspektywy, światłocienia; przedmiot staje się znakiem, a nie odwzorowaniem rzeczywistości. ........
Większość krytyków i publiczności nie rozumiała jego sztuki.