Jak sobie radzicie z pieniędzmi.....
 

Bo ja mam taka skazę genetyczną ,ze sobie w ogole nie radze -wydaje wiecej niz zarabiam i wiecznie sie motam .Poprosze o rozsądne porady rozsądnych kobiet

Malgosiu
 

Malogosiu Malgosiu!!!
Uzywaj matematyki a nie hokupokus bankow!!!
Buzka
Do zobaczenia niedlugo!!:D

O! Słowiczko!
 

Czyżbyś wybierała się do starego kraju?:D
Małgoś! Nic ci nie pomogę. Podobno żeby oszczędzać - trzeba mieć odpowiednio duży dochód, bo jeśli koszulka przykrótka, to - jak ją z przodu obciągniesz, to d..a na wierzchu:D .
Ja jestem w takiej właśnie sytuacji - więc z założenia wydaję za dużo (poniżej potrzeb co prawda, ale za dużo) i nijak nic nie mogę zaoszczędzić. Też się miotam...

Wystarczająco
 

Kasy mam *zawsze* wystarczająco, tzn. musi mi wystarczyć taka kwota, jaką dysponuję. Nie znoszę wszelkich długów, jeśli je zaciągam, to tylko żeby załatwić życiowo doniosłą sprawę.

Ewitko
 

Pozostaje wybór, co wystawić na nieprzychylne wiatry.

Dobrze ze powstał taki wątek,może dowiem się jak inni sobie radzą,bo ja mam z tym ciągłe problemy.
Głównie dlatego,że jak mówi Ewita "kołdra za krótka".Tylko, że nie mam też żadnej miary na to jaka długa w moim przypadku powinna być.
Tak się złożyło, że jak dotąd, w moim życiu nie zaznałam prawdziwej biedy,która podobno, jedynie, uczy sztuki oszczędzania.
Po to własnie, głównie, jeszcze pracuję by oddalić od siebie wizję "zaciskania pasa" bo tego nie umiem i nie wyobrażam sobie że kiedyś będę musiała się nauczyć.
Wydaję napewno więcej niż powinnam,nie potrafię odmówić sobie kupna ładnej ,dobrej gatunkowo rzeczy która "wpadnie mi w oko" chociaż nie jest mi koniecznie potrzebna.
Podam przykład z ostatnich zakupów,zobaczyłam płaszcz zimowy,który bardzo mi sie spodobał,jest taki jaki własnie chcę mieć,z pięknej wełny z dużym dodatkiem kaszmiru,materiał cudownie miękki, pięknie się układający w pięknym popielatym kolorze.Szkopuł w tym że kosztuje 1100zł.Jasne mogłabym znależć inny za powiedzmy 500-600 ale ja już nawet o innym nie myślę.Ten albo żaden.I to jest właśnie mój problem,jak coś mnie urzeknie,nie ma rady albo to kupuję i mam wyrzuty sumienia albo nie kupuję żadnego substytutu.Uff,niezły elaborat wyklikałam.A Wy jak z tym macie?:confused:

Ja tak jak Sunshine.....jasne,że ten kaszmirowy !!!
Samą mnie urzekł z 5 lat temu beżowy ,w sklepie chyba Mitica na Grodzkiej w Krakowie.Kupiłam go latem na przecenie i chyba mi się zostanie do czasów,gdy jako uboga emerytka,będę sobie grzebała po śmietnikach..

A może w takim płaszczu będzie się grzebało jakoś tak....raźniej ?
A tak naprawdę,to boję się chwili ,kiedy będę musiała liczyć się z pieniędzmi.Bo ona musi nadejść w końcu ..i trzeba będzie zacząć naukę,co sobie odmówić,aby starczyło....

Sunshine
 

Niedostatek a nawet bieda uczą wielu wartościowych rzeczy-ale jak pisuje Feliks-to temat na osobny wątek.
Nie jest tak przerażające, jak może się wydawać na pierwszy rzut oka. Ustaw przed sobą drabinę potrzeb i schodź coraz niżej. Ostatnich stopni nie da się już usunąć. Ich zabezpieczenie stanowi absolutny priorytet.
I tak trzymaj, jak długo starcza Ci kasy. Potem się pomyśli, poćwiczy, przyzwyczai.
Ciuchami nie zaprzątam sobie głowy, bo dla mnie stanowią jedynie ochronę przed zimnem i ludzkim wzrokiem, natomiast co do niektórych rzeczy podzielam Twoje stanowisko. W jakimś stopniu podchodzę tak do przedmiotów, które mają ze mną mieszkać.

Strach ma wielkie oczy
 

Zaliczyłam taki kurs. Nie bój nic. Jak niewiele człowiekowi potrzeba do życia uświadomilam sobie podczas pobytu w szpitalu.

No wlasnie Sunshine na tym to mw polega -że tyz mam kłopoty z ta miara.Owszem zwijam sie jak w ukropie ,zeby kołdrę wydłuzyc -ale cholera nigdy utrafić dokladnie nie moge .I mam wizje kartonu pod mostem -jak przyjdzie mi zyć z "gołej" emerytury co kiedyś i to szybciej zapewne niz później nastapi-mam to wydaje i "martwie się później"...nie jest to chyba najmądrzejsza postawa dostojnej pani w hmmmmmm kwiecie wieku

No coz....Roznie w zyciu bywalo.Byly lata tluste i chude a nawet bardzo chude. Musialam sobie jakos radzic.Teraz pewnie przedę jak wiekszosc z Was. Ostatnio zepsul sie telewizor i trzeba bylo wziasc nowy na raty. Mam taka zasade , najpierw robie oplaty a pozniej z tego co zostanie to "szaleje".Tak jak Ewa nie potrafie sie oprzec rzeczy ktora mi sie podoba a pewnie wcale nie jest niezbednie potrzebna.Wlasnie jak tak zaszaleje to pozniej kombinuje jak ta dziure budzetowa zalatac.A kombinowac umie , czaruje placuszki , racuszki i inne wynalazki i jakos to leci byle do wyplaty. Mimo takich nieprzewidzianych szalenstw , staram sie zawsze aby pozostalo pare groszy na koncie.Oby nie bylo gorzej!

Ja to wogóle jestem ewenement ,jak mowi moje dziecko,uwielbiam wydawac pieniądze.Owszem najpierw wszystkie opłaty, a potem przestaje myslec i jak około 20 /prawie kazdego m-ca/ wyciagam ostatnia stówke z konta,wtedy jest płacz i zgrzytanie zębami.Potrafie za to przeżyc te 10 dni,ale nie daj bóg cos wypadnie,jakieś choróbsko,lub jakas wizyta u prywatnego lekarza,to ...Cale szczęście,ze mam syna ,który ma kase i kiedykolwiek potrzebuje to wspomaga.Nigdy nie umiałam oszczędzać,cale życie jak trzeba było cos wiekszego kupic to na raty.Mieszkanie,zeby wykupic to kredyt/który splacam/Ale jakos nigdy nie przyszło mi do głowy,ze mogłabym po mostem mieszkać lub po smietnikach zbierać.Cholera ,chyba niepoprawną optymistka jestem.Milego dnia wszystkim.Załącznik 5094

Ja huśtawkę dobrobyt - nędza
 

mam przećwiczoną. I zawsze działo się to bez uprzedzenia, z pieca na łeb. W pierwszy taki głęboki dół wpakowała mnie wojna, kiedy ojcu przyszło się ukrywać.

Od 2,5 lat po śmierci mamy kołdrę mam taką bardziej niemowlęcą, króciutką. Gdyby nie Paweł, który wziął na siebie opłaty mieszkaniowe i zasila moje konto - poszłabym w ten Małgosiny karton pod most. Sytuacja bardzo uwierająca psychicznie (ta pomoc, nie karton), ale wyboru nie mam, bo szukanie pracy zakończyło się jak na razie niepowodzeniem.

Ale mogę się podzielić takim moim wynalazkiem z dawnych czasów - siedziałam 2 lata w Czechosłowacji, kiedy jeszcze taki kraj był. Mąż zarabiał dużo, ale połowa pensji była zarezerwowana na samochód itp. na potem w Kraju. Drugą połówkę po odliczeniu comiesiecznych opłat dzieliłam na tygodniówki i pakowałam do kopert. Brałam w poniedziałek i do niedzieli miało obowiązek wystarczyć. Mojej mamie tak się ten system spodobał, że stosowała go z powodzeniem po zamieszkaniu ze mną.
A teraz... Cholera, nie lubię chodzić na miasto!!! Przywykłam do kupowania minimum 2 książek tygodniowo - i nie mogę. Ubieram się w ciuchlandach. A lekarz i leki... A to... A owo...
A naplewat"

Podobny sposób
 

Na każdy dzień przydzielałam sobie określoną kwotę i tylko taką miałam w portmonetce. Nie szło zrobić manka.

Wcale sobie nie radzę z pieniędzmi i jestem ciągle do tyłu, buuuuu.... ale liczę na coś takiego:D:D :D
"Glasgow: pracownica sortowni Royal Mail milionerką
Angela Kelly, 40-letnia pracownica sortowni Royal Mail w Glagow, wygrała 35.4 miliona funtów na loterii EuroMillions. Dopiero w poniedziałek uświadomiła sobie, że jej kupon jest wart miliony, wczoraj zaś odebrała czek na £35.425.412 funtów (około 195mln pln)"

Iwonko i masz racje ,marzenia nic nie kosztuja !

I o czym
 

tu pomarzyć, kiedy jeden but "dziecka" kosztuje 100 zł:mad: , a gdzie rękawy od marynarki z całą resztą, gdzie nogawki (od spodni) i takie tam jeszcze inne dodatki?:D

Pieszczoszek?
 

Za 80 zł można dostać 2 buty w męskim rozmiarze.

Nigdy nie miałam wymagań przerastających moje możliwości czym spotykałam się z krytyką, ale mnie z tym baaaardzo dobrze (oczywiście z samopoczuciem, a nie krytyką).

I tak trzymaj Jolu bo najważniejsze jest nasze dobre samopoczucie:)