Do Asi Słowikowej.
 

Zmieniaj, buduj jeżeli to Ci sprawia frajdę. Gdybym była zdrowsza też bym coś wybudowała albo wyburzyła .......... a tak pozostało mi tylko wymieniać na okrągło coś w mieszkaniu.

Basiu dla mnie to jest najwieksza frajda.. Szkoda ze teraz jest taki kryzys tutaj i trzeba jednak uwazac ile sie pcha kasy do tych naszych nieruchomosci.. .. Jest nawet taki "show" w telewizjii ktory robi wyceny domow i sugeruje ile mozna jeszcze wlozyc inwestycjii w dana posiadlosc aby nie przebogacic..
Z reszta wszystko zalezy od dzielnicy w ktorej sie mieszka..:)

Kilka zmian mieszkan i w mieszkaniach mam za soba.
Zaczynalismy od wynajetego na wsi pokoju ,w ktorym byla zabrana ze studenckiego mieszkania mego meza-wersalka.
Lecznica budowala sie ,wiec wiedziwlismy co nam bedzie trzeba ,aby te "hektary "przestrzeni zyciowej zapelnic.
Byly to czasy tapczanow,kredensow pokojowych,jeszcze przed meblosciankami,niektore meble wedrowaly z nami,mamy szafe dwudrzwiowa,ktora moj maz wydarl kornikom z paszczy,odkupil,czy dostal od kogos,wypolerowal,wylakierowal uprzednio trujac lokatorow i pyszni sie teraz ten" antyk" w glownym holu naszego , niestety juz tylko mojego, wiejskiego domku

Teraz bardzo tego żałuję
 

ale czasu się cofnąć nie da, kiedy miałam lat 20 do szewskiej pasji doprowadzały mnie meble po dziadkach, między inymi taka szafa która pyszni się w domu Zosi. Wtedy mnie głupiej takie meble wydawały się okropnie staroświeckie i pozbyłam się ich głupia smarkula. :confused:

I widzisz Basiu moje antyki po rodzicach, naprawde piękne doprowadzają moje dziewczyny tez do szewskiej pasji...historia sie ciągle powtarza...

Otóż to. Szafa, komoda, łóżko z różnymi fanaberiami, teraz to już nie wiem jak to opisać, bo i jakieś gałki i rzeżby. Szkoda,że tego nie da się wrócić. Ale jeszcze brak miejsca.

Przeczytałam od początku bo tak mnie zainteresowało że wtrące swoje trzy grosze-to jest mój temat:UWIELBIAM-kocham WAS,JESTEśCIE MOI...Właśnie jak skończę padam ze zmęczenia,ale jestem w siódmym niebie,a jak przyjdzie moja urocza synowa Ania i to zobaczy i się podoba to nic mi więcej nie trzeba..a ma polot piekna.POZDRAWIAM wszystkich ,którzy mogą zmieniać i tych którzy nie mogą....

Wspaniały prezent!
 

Klikam w obrazek i podziwiam,piękne bajeczki...przesyłam znajomym.Dzięki Jolu:D

Wątek o przemeblowaniach OK!
Też ciągle zmieniam i przesuwam.Tylko ja wiem jak przesunać wielką szafę.Ludzie zamykają oczy ze zdumienia,a ja się cieszę.Niestety kiedyś wykopyrtnął się na mnie głupi regał/już go nie ma,hi,hi/Biegłam do sąsiada po pomoc,zanim staruszek wróci z pracy.Jakoś go postawiliśmy na nogi,ale długo nie wytrzymał.No i dobrze mu tak.Teraz mam ciężkie "graty",ale to nic dla mnie,pochylam szafisko z lekka do ściany,podsuwam mu stopą,pod nóżki skórę ze słoniny,zachodzę z tyłu i pomaleńku biodrem przesuwam...no i zasuwa jak trenowane.W najgorszym przypadku smaruję słoniną podłogę na szlaku przesuwu,a potem tylko myję podłogę ludwikiem.Pod niektórymi mebliskami mam podklejone filce ze sklepu "po 4 złote".Są w przeróznych rozmiarach.Niestety jakąś częścią tej wrednej nóżki pozostawiało rysy na podłodze i nie wygląda to jak należy,ale mam to w nosie.
Dopóki człowiek przestawia i poszukuje,dopóty jest młody,a wygląd tu akurat nie ma znaczenia.

Uwielbiam przemeblowania,tylko nie mam takiego kogoś, który by z ochotą pomógł. Czuję się od razu lepiej, gdy cos tam przestawię, nowy obrus, czy chociaż bukiet kwiatów na stole.

Zaproś mnie do pomocy zobaczysz co sie będzie działo....

Super - jak się dwie babcie zabiorą do przemeblowania - no nie wyobrażam sobie, kto będzie nosił nam herbatki do łóżka....

Nawet niewielkie zmiany w moim mieszkaniu wprawiaja mnie w prawdziwe zadowolenie,toteż mimo protestów małzonka co pewien czas coś ulepszam..a nadchodzące świeta są ku temu świetną okazją.

ciekawe co na to Twój mąż - zwykle mężczyzni nie lubią żadnych zmian !

Uwielbiam zmiany, jak mieszkałam w 75 metrowym mieszkaniu, to miało to sens przestawianie mebli i tak jak powiedziała Nika robiłam to, aby sobie poprawic samopoczucie, było mi lepiej jak coś zmieniłam. Teraz mam tylko 32m i zmienianie jest zupełnie niemożliwe, nawet przestawienie drobiazgów nie wchodzi w rachubę. Aby cokolwiek zmienic musiałabym zaangażowac ekipę i to mocnych facetów coby nie załamali się pod ciężarem, niestety tych ogromnych szaf z lat 70-tych nie byłabym w stanie przesunąc sposobem Elizki. Ciekawi mnie jakby psycholog podszedł do takiej potrzeby przestwiania mebli przez kobiety, bo mężczyzni nie lubią zmian i nie mają takiej potrzeby.

tapicerka , firanki, zasłony to norma w zmianach.Ale lubię stabilizację w meblach,zegarach,lampach ,przyrastam do moich przedmiotów i nie lubię zmieniać im miejsca.Mam siostrę ona fruwa ze wszystkim a ja nie . Czasami namówi mnie na przesunięcia ale po 2-3 dniach i tak wszystko wraca ---tak jak było.

Zawsze lubiłam zmieniać cokolwiek, szafy i spanko najczęściej. Czułam sie wtedy super! Jak w innym mieszkanku.

Mnie też ciągle w głowie zmiany, nawet jakiś drobiazg wprawia mnie w dobry nastrój, np firanki mam 3 zmiany i tak 3 razy w roku inne zawieszam, zasłony też mam na zmianę i wciąz coś kombinuję, inne wazoniki, dekoracje i już dom inny,

Nie znoszę monotonii, uwielbiam zmiany wszelkie.Zanim dokonam jakichkolwiek, myślę, wyobrażam sobie, marzę.

Chyba wszystkie kobitki lubią przestawiać meble i zmieniać wnętrze - tyle tylko że samej nie da się tego zrobić .... a co na to Wasi panowie, bo mój się buntuje i nie lubi zmian. :mad:

Nie lubię zmian w mieszkaniu. Wiem gdzie co mam położone i w zasadzie nie muszą szukać o ile "inni" nie poprzestawiają.
inni-to słodka wnuczka.