Depresja, a styl życia - komentarze
 

Komentarz do artykułu: Depresja, a styl życia
--------------------
Tak bierność, mieszkam z taką osobą i doprowadza mnie do szału ta apatia, bezczynność, unikanie ruchu, spacerów, nawet wyjścia do ogrodu to straszne. I nic nie można na to poradzić.

Jesli Sie Nie Bylo W Takim Stanie To Naprawde Jest Ciezko Zrozumiec Dróga Osobe Napewno Nie Jest Lekko Ale Trzeba Duzo Cierpliwości Ja Tez Mialam Depresje I Wiem Ze Musialam Liczyc Tylko Na Siebie No I Kupilam Psa A Z Nim Trzeba Wyjśc A Pies Sam Nie Wyjdzie I Trzeba Z Nim Na Spacery Powoli Czlowiek Wychodzi Bo Czyje Sie Odpowiedzialny Ale Wszystko Musi Miec Swoj Czas

To nie tak!
 

Można poradzić i trzeba! To nie jest widzimisię tej osoby, o której piszesz.
Depresja jest chorobą, którą należy leczyć! Bardzo ważne jest wsparcie, ale czasami trzeba sięgnąć po farmaceutyki, a więc potrzebna jest pomoc lekarza.

Można a wręcz trzeba koniecznie. Należy udać się do poradni zdrowia psychicznego i tam szukać pomocy. To samo nie mija. Kaszel, katar, przeziębienie można leczyć sposobami domowymi ale nie depresję. Sam miałem w rodzinie bardzo bliską osobę która cierpiała na tą chorobę i dopiero dzięki tam udzielonej pomocy osoba ta wyszła z tego. To jest choroba i nie ma się czego wstydzić, bo bez pomocy może się tragicznie skończyć.

Mam znajomą z depresjąi widzę jak nawet w słoneczny dzień zasłania okna i kładzie się do łóżka.Po szpitalnym leczeniu jest nieco lepiej,wychodzi na spacer ale nigdy sama i nie daleko ale to już coś.depresję trzeba leczyć na odziałach psychiatrycznych i nie wolno się jej wstydzić ani udawać że jej nie ma.Niestety takie czasy i jak podają naukowcy coraz więcej ludzi choruje.

coraz więcej, bo ludzie sie wzajemnie izolują pozostawiając siebie samym sobie.....kult młodości, sukcesu, pieknosci,stres z powodu niedorównywania, braków, upływu czasu...a jak do tego sie opzryplącze choroba....bywa ciezko.Kochani interesujmy sie swoimi znajomymi, bliskimi a i "dziwnymi"nieznajomymi....

Mnie samą często dopada takie lenistwo. Potrafię przez tydzień nie wychodzić z domu, śpię i chodzę w szlafroku. Całe moję szczęście, że nikt tego nie widzi. Dzisiaj wiem, że to depresja...ale wystarczy jeden telefon dobrej duszy i juz staje na nogi. Robię się na bóstwo i wychodzę z domu...dochodzi do mnie, że nie jestem sama, że ktoś mnie potrzebuję, córka, wnusia.... jak dobrze mieć sąsiada w takich chwilach....

O to to, Basiu.
Sąsiad potrafi zdziałać cuda.:) Ponoć.

Masz rację Lila i życzę wszystkim życzliwych sąsiadów....

Jeśli potrafisz i możesz wyjść po telefonie to jeszcze na szczęście nie depresja.Chorzy nie mogą wyjść nic ich nie interesuje.bez pomocy lekarskiej sami nie dadzą sobie zazwyczaj rady.Trudno im sie ubrać a cóż dopiero zrobić na bóstwo...

Basiu, to zwykła apatia, znużenie, może zmęczenie materiału, a może po prostu spadek formy psycho-fizycznej, ale w żadnym razie nie jest to depresja. Niemniej....mogą to być pierwsze symptomy czegoś niepokojącego.Dlatego zalecam wysiłek fizyczny, zwykłe zmęczenie aż do spocenia się. :)

Też tak myślę, a na "depresję" czyt. lenistwo dla basialwica proponuję psa w domu. Bz względu na pogodę trzeba wyjść. Pozdrawiam. Też miewam depresyjne lenistwo ale wyjście z domu wymusza Atos.

Chętnie bym poćwiczyła, jak na razie jestem na etapie poszukiwań kandydata do ćwiczeń. heheh We dwójkę razniej.
Miłego weekendu, pozdrawiam.

Tadziu, kocham zwierzaki i miałam ich troche w domu. Niestety, one żyją krócej od nas a po stracie bardzo cierpię. Powiedziałąm sobie koniec ze zwierzetami w moim domu...nadal podleczam serducho. Pozdrawiam i życze miłego weekendu.:)

Basiu-basialwica.
Mam nadzieję, że nie poczułaś się urażona. Miłego wieczoru i niedzieli.

Zwierzaki sa jakims sposobem na depresje , wymagaja naszej uwagi, zmuszają aby sie nimi zająć, wyjść z domu, nakarmic, popieścić. Czasami daja tez poczucie, iż ma sie dla kogo żyć, jest sie potrzebnym, bo co się z nimi stanie gdy nas zabraknie? Mobilizuja nas do tego by wziąć się w garść. Oczywiście w zaawansowanej depresji to nie działa, ale w jej początkach?Życzę wam dobrego nastroju.

Dziękuję Tadziu, życzę miłej niedzieli. Nie czuję się urażona, wiem, że zwierzęta są lekiem na samotne dni, wymagają opieki i zmuszają nas do ruszenia przysłowiowego tyłka z miejsca...Ja mam teraz rybkę i musi mi ona wystarczyć....slę pozdrowienia.

Ja też mam czasami takie dni, że nic mi się nie che, choć na dłuższą metę rzeczywiście mogłoby być to męczące. Tylko gdzie jest granica pomiędzy depresją a zmęczeniem lub wypaleniem?