Mój syn jest gejem pomocy co robić??
 

Witam Was drodzy seniorzy mam poważny problem i proszę o szczerą opinię i radę, kilka dni temu dowiedziałem się, że mój jedyny syn (ma 25 lat) jest gejem, świat mi się zawalił, spadło to na mnie jak grom z jasnego nieba. Zawsze chciałem mieć wnuki i wyczekiwałem ich z niecierpliwością... niestety tak już się nie stanie :( Nie wiem jak mam to wszystko ogranąć w mojej głowie, sym mieszka jeszcze razem z nami ale zastanawiam się czy w tej sytuacji nie powinienem "poprosić" go aby opuścił nasz dom. Nie mam zupełnie pojęcia co robić jestem załamany bardzo porszę o radę może powiniem udać siędo psychologa, czy to da się leczyć ?? wiem że moja wypowiedź jest może trocha ograniczona ale naprawde jestem bezsilny Bardzo proszę o radę. Pozdrawiam

Pogodzić się!
 

"Tego" się nie leczy!!!
A do psychologa i to mądrego idz, widać z postu, że Cię niezle walnęło. Psycholog pomoże Ci to ogarnąć.
Dlaczego syn ma się wyprowadzić, nie rozumiem! To nie jest przestępstwo ani choroba.
A wnuki.. Wydaje mi się, że tu przemawia przez Ciebie egoizm.
Zbyszku, poczytaj na ten temat, uspokój się. To nie koniec świata!
I naprawdę radzę rozmowę z dobrym, podkreślam: dobrym specjalistą.
Gdybym miała taki problem - tak bym zrobiła.
Pozdrawiam :)

To nie koniec świata!
 

Naprawdę! Jeśli jego preferencje seksualne są właśnie takie - należy to uszanować. Będzie mu dostatecznie ciężko w naszym zacofanym społeczeństwie! Nie dokładaj chłopakowi, będzie potrzebował wsparcia! Ma opuścić dom tylko dlatego, że woli chłopców od panienek? To nie zbrodnia, na litość - i nie wstyd! Taką ma psychikę i pewnie łatwiej ci go przyjdzie złamać, niż nagiąć - weź to pod uwagę Zbyszku! Czy wyganiałbyś go z domu, gdyby wybrał niepłodną kobietę? Nie! Więc argument o wnukach mnie nie przekonał. Rzeczywiście potrzebny jest psycholog, który wytłumaczy ci, jak żyć obok człowieka o odmiennych preferencjach seksualnych. Ochłoń trochę i zastanów się nad sytuacją, ale nie działaj pochopnie, bo stracisz dziecko...

Wiem, że togo się nie leczy ale nie wiem co z Tym faktem zrobić, czy jest może wśród Was psycholog, który mógłby coś doradzić ?? Jak powinienem postępować, kochamy syna bardzo, mamy w nim wielkie oparcie ale całą ta sytuacja mnie przerasta, macie racja pomysł z wyprowadzką syna to chyba najgorsze co mógłbym w tej chwili jemu zrobić ale nie radzę sobie z tą sytuacją. Do specjalisty bojęsię trochę iść ponieważ mieszkam w niewielkiej miejscowości gdzie "wszyscy się znają" bardzo proszę was o radę. Alsko dziękuję za komentarz. Pozdrawiam Zbych

Zbyszku!
 

Jeśli ochłoniesz, przemyślisz sprawę i pomyślisz trochę o tym, jak jemu było ciężko rozmawiać z Tobą na ten temat, jakie opory wewnętrzne musiał pokonać - może nie będzie potrzebny psycholog. To przecież ten sam człowiek. Tak samo ci bliski, tak samo przywiązany do was i do tradycji rodzinnej! Ja cenię go (chociaż przecież nie znam) za zdecydowanie i odwagę cywilną. Znał wasze marzenia, dotyczące wnuków, wiedział, że was zrani - ale szacunek i miłość do rodziców spowodowały, że otworzył się, wyznając swoją najgłębszą tajemnicę. Ale jeśli uważasz, że potrzebujesz pomocy - nie musisz tego robić w swojej miejscowości przecież... Co prawda psycholog zobowiązany jest do zachowania tajemnicy zawodowej, ale ściany mają uszy i rozumiem, czego się boisz. Wybierz jakieś większe miast w pobliżu - wtedy będziesz miał zapewnioną anonimowość. Pozdrawiam!

Moi kochani,czy to będzi psycholog z innej miejscowości czy nie,to nie ma znaczenia.Wcześniej ,czy póżniej,ta sprawa i tak wyjdzie.Nie potrafię wyobrazić sobie co czujesz żbyszku,tak samo nie wiem jak ja bym się czuła w takiej sytuacji,ale popatrz na to inaczej,żyje,jest zdrowy,jest z wami,ma do was zaufanie-a to dużo.Jemu też nie jest lekko,jemu też potrzeba wsparcia,akceptacji,to przecierz nie jego wina.A wnuki?-jaka jast pewność,że gdyby nie był homoseksualistą by były?Przemyśl,opszukaj pomocy jak potrzebna,ale absolutnie nie odsuwaj go od siebie.Bardziej skrzywdzisz siebie jak jego.

Zbyszku, a jeśli Ci trudno gdzieś dojechać - skorzystaj z telefonu, gdy nikt nie słyszy. Już nie mam pomysłu, jak Ci pomóc.
Spotkałam na mojej długiej drodze życiowej ludzi o odmiennej orientacji seksualnej, pracowałam nawet z dwiema. Wiem, jak tym ludziom jest ciężko bez wsparcia.
Na razie jednak to Ty potrzebujesz wsparcia. O ile wiem, tu w Klubie nikt nie pisał, że jest z zawodu psychologiem.
Czasem wystarczy ktoś o takim zacięciu, nie koniecznie zawodowy psycholog. Niestety, ja się do tego nie nadaję.
Spróbuj zrobić, jak radzi Ewita. A synowi powiedz, że nie potępiasz, ale musisz dojść do ładu z samym sobą. I pochwal go za otwartość, niezatajanie. To ważne!

Dziękuje za słowa otuchy, narazie jest to jeszcze dla mnie zbyt świeże abym mógł racjonalnie myśleć, zanim ostatecznie udam się do specjalisty choć nie wiem czy to i tak cokolwiek zmieni chciałem poznać Wasze zdanie, posłuchać Waszych rad. Faktycznie wymaga to wielkiej odwagi aby się przyznać, wiem że może a raczej napewno jest mu ciężko ale mnie wcale nie jest lżej mając tą świadomość. Czy jest wśród Was kto miał podobny problem, jeżeli tak to jak Wasze życie wygląda dziś?? jak postąpiliście ?? wasze rady są dla mnie bardzo cenne. Pozdrawiam i dziękuję za dotychczasowe opinie.

Mam sąsiadów..........
 

którzy są gejami ....... nie jest to żaden margines, obaj są wykladowcami na renomowanych wyższych uczelniach /państwowych/. Mieszkają razem od 10 lat, szanują się, kochają ........... ich rodzice pogodzili się z sytuacją odwiedzją ich często przyjeżdżają na kilka dni. Wiem, że nie jest Ci łatwo ale spójrz na to inaczej ....... to nie jest wina syna, że ma takie preferencje, to Wy jesteście rodzicami ........... nie wiadomo jakby było gdyby rodzicem syna był ktoś inny a nie np. Ty. Może nie byłoby wtedy tematu? Nie zrozum mnie źle ........ jestem ostatnią osobą, która chcialaby Ciebie obrazić, zdołować ale tak wygląda prawda. Syn nie ponosi najmniejszej winy ....... pamiętaj o tym.

Zbyszku
 

Czy chcesz szukac psychologa dla siebie, czy dla syna?

Jezeli dla siebie to czy dlatego ze boisz sie ze ...hmmm przestaniesz go kochac po tym czego sie dowiedziales??

Musisz sobie zadac to pytanie sam. Jezeli odpowiedz bedzie "nie nie przestalem go kochac" to nie potrzebujesz chyba pomocy psychologa... a jezeli odpowiedz bedzie odwrotna to potrzebujesz i to szybko.

Dzieci sa jakie sa. Mozna je wychowac ale trudno zmienic to co maja zapisane w genach.. Pomysl jak dobrze jest ze on sie nie ukrywa tylko szuka wsparcia w rodzicach , majac do was takie zaufanie.. Znam wielu gejow ktorzy sa pelnowartosciowymi obywatelami.. Oczywiscie napotykaja wiele trudnosci w zyciu ale.. kto tego ich nie ma??

Zbyszku, niewiele
 

mogę pomóc ... ale polecam tę stronę, przeczytaj. Jeśli coś jeszcze znajdę, podeślę.
Ten artykuł polecam zresztą WSZYSTKIM.
http://www.homoseksualizm.pl/rodzicegejow.html

Przeczytałam ten artykuł, jest dobrze napisany.
Ale nie zgadzam się, że odesłanie do psychologa było błędem. Właśnie on mógłby wskazać grupę wsparcia. Przecież w tym naszym Ciemnogrodzie błądzimy po omacku. W pierwszej chwili nie wiadomo, gdzie i jak szukać.
Internet - to jest to!!!
Zbyszku, napisałeś, co Ty czujesz. A jak przyjęła do mama Twego syna?

Homoseksualizm to nie choroba
 

Zbyszku, wszystkie posty dziewczyn są profesjonalne.Nic ująć.
Twoja reakcja początkowa jak najbardziej naturalna,bo wszystko co nieznane budzi niepewność i lęk.
To, że Twoje dziecko powiedziało Ci o swej seksualności jest oznaką miłości a także prośbą o wsparcie i zrozumienie.Syn powierzył Ci największą tajemnicę swojego życia.
Jest odważnym, prawym człowiekiem, nie chce żyć w kłamstwie.

To, że jest homoseksualistą to nie jest jego wybór, bo homoseksualizm nie jest ani chorobą ani też wyborem.
Jest o r i e n t a c j ą seksualną, wpisaną w ośrodkowy układ nerwowy,on sobie tej orientacji nie wybrał, bo to homoseksualność jest jego naturą.Ma to zapisane w genach tak jak np czarne włosy, czy zielone oczy. Czy też przestałbyś go kochać, jeśliby zamiast wymarzonego blond urodził się chłopczyk z rudymi włosami?

Człowiek sie rodzi albo hetero albo homo albo biseksualny. Tak jest zaprogramowany i już!

A wnuki.Twoje dziecko mogło być tak samo samotne i bezdzietne jak wiele osób hetero. Przecież zdarza się wiele bezdzietnych małżeństw, wiele osób żyje samotnie.
Spróbuj na początek usłyszeć co chce Ci powiedzieć o sobie więcej Twój syn, który w tej chwili potrzebuje Cię tak, jak chyba nigdy wcześniej.

Wypisałam Ci znane mi adresy:

Pomoc psychologiczna
Na spotkanie z terapeutą uzależnień i psychologiem możesz zapisać się telefonicznie pod numerem 022 628 52 22 (wt. - pt. 18-21). Pomoc jest bezpłatna.

Jak znajdziesz?
Stowarzyszenie Lambda Warszawa
ul. Hoża 50/40, 00-682 Warszawa,
tel. 022 628 52 22 (wt. - pt. 18-21),
e-mail warszawa@lambda.org.pl, www.lambda.org.pl

Możesz wejść na strony internetowe Lambdy, są adresy placówek w całym kraju, nie wiem, gdzie mieszkasz, więc nie potrafię Ci bardziej szczegółowo pomóc.


Jest jeszcze telefon 0-801-763-633
Pod tym numerem znajdziesz informację, gdzie Ty znajdziesz pomoc, bo to Ty jej potrzebujesz, nie Twój syn, bo jeśli on akceptuje swoją orientację, to nie musi korzystać z pomocy psychologicznej.

I jeszcze jedna informacja:

Numer (0-22) 628.52.22. Jesteś gejem, lesbijką, osoby Ci bliskie są zorientowane homoseksualnie? Zadzwoń do nas od wtorku do piątku od 18:00 do 21:00. Będziemy starali się Ci pomóc!
Krzysztof Kliszczyński, Koordynator TZ
krzyskl@poczta.onet.pl


Dla Ciebie najlepszym wsparciem będzie właśnie rozmowa z doświadczonym terapeutą , ja nie czuję się na siłach na internetowym forum udzielać Ci rad, bowiem tak jak są lekarze różnej specjalności tak i w naszym zawodzie, każdy z nas zajmuje się terapią różnych uzależnień. Ani zawodowo ani prywatnie nie miałam możliwości dotknięcia nawet tego problemu .

Myślę, że jesteś na najlepszej drodze, bo podjąłeś starania , by pomóc sobie wzajemnie, stąd ten Twój wątek na forum.
To dobrze.
"Czy przestaje się kochać niebo tylko dlatego, że zapowiada niepogodę?".Zbyszku- prawda?

Czegoś tu mi brak. Czy mam rozumieć, że środowisko - mała miejscowość - nie wie jaka jest oriętacja seksualna Twego syna?
Rozumiem i podzielam Twje rozdarcie ale jestem głęboko przekonany, że jedynym ,rozsądnym wyjściem jest nie tylko Twoja akceptacja zaistniałej sytuacji ale również obrona syna przed atakami środowiska. Przyjdzie Ci się zmierzyć z kołtuństwem w ciemnogrodzie. Odwrócą się najlepsi przyjaciele ale nie poddawaj się bo walczysz o dobro własnego dziecka.
Na mojej ulicy mieszka rodzina w której drugie dziecko ma teraz 18 lat i jest na poziomie rozwoju psychicznego dziecka 4 letniego. To jest tragedia rodzicielska.
Przyłączam się do tych głosów, które radzą wyjść z tym problemem do ludzi i fachowców. Przestrzegam przed szukaniem pomocy - pocieszenia u kaznodziejów.
Pozdrawiam.

Jeżeli się odwrócą przyjaciele,to znaczy że nigdy nimi nie byli...
To jest Twoje dziecko.A że nie będziesz miał wnuków ?
Syn moich przyjaciół miał 5 lat temu wypadek na motorze.Trwałe uszkodzenie jąder i niepłodność.Zostawiła go żona,ale rodzice nie pozwolili mu się załamać...

Są różne ścieżki życia...

Zbyszku ja nic nie umiem ci powiedzieć w tej materii ale jedno wiem, syn właśnie teraz potrzebuje twojej miłości i wsparcia. Nie zawiedż go.
Jeszcze jedno chcę Ci powiedzieć mojej synowej bratanek
ma w tej chwili 23lata i jest z ciężkim porażeniem mózgowym,
nie chodzi, nie mówi i to jest dramat.

Powiem krótko, nic nie robić. Gej to taki sam człowiek, jak wszyscy inni. Tym co mają do powiedzenie inni nie należy się przejmować, niech lepiej zobaczą ile u nich rzeczy, których nalezy się wstydzić, pijaństwo, złodziejstwo, patologia itp.
Uważam, że należy sprawę przyjąć taką jaka jest i przejść do nad tym doporządku. Rozumiem Twój ból, żal, że nie będziesz miał wnuków, ale to już wyłącznie Twój problem (też bym chciał mieć wnuki, ale to też mój problem, dzieci myślą inaczej póki co)i nic na to nie poradzimy, choć zawsze jest jakieś wyjście.
Ciesz się, że syn nie jest narkomanem np. bo to jest problem.

Dziękuję wszystki za rady, a szczególnie Pani Gabrieli, tak wyrozumiała matka to skarb, ja jeszcze tak myśleć nie potrafię ...

Zbyszku
 

Masz racje , bo Gabi to profesjonalistka. Jest psychologiem i bardzo dobrym czlowiekiem.O ile chodzi o Twojego syna to musisz sie z
tym pogodzic.To juz jest i musisz to zaakceptowac, aby go nie stracic. To nie zniknie jak za dotknieciem czarodziejskiej rozdzki.Gejem nie zostaje sie z dnia na dzien. Wyobraz sobie co czul Twoj syn jak musial to tyle lat ukrywac?Ciezko Wam obu - ale pamietaj powiedz mu , ze go kochasz i bedziesz wspieral bo przeciez czeka go jeszcze wiele zla w zyciu od ciemnogrodu.Pozdrawiam .