Skrawki życia notowane nocą...
 

No i przekonały mnie, babusy jedne!:D Założyłam osobny wątek, w którym wklejać będę moje wiersze, wierszydła, piosenki...
Zacznę od tego:

JEDNO MAŁE COŚ

Moje wiersze pisane nie wiem po co,
niepotrzebne nikomu na świecie.
Skrawki życia notowane nocą...
Bez wartości? One mną są przecież!

Moje myśli - czasem bez nadziei,
moje bóle serdeczne, samotne...
Utulone w słów ciepłej pościeli
śpią nieznane, ukryte, ulotne...

Czy ktoś zechce obudzić je kiedyś?
I... czy warto? Ja naprawdę nie wiem...
Moje wiersze. Zapis mojej biedy...
Jedno małe coś, co mam dla siebie...
1999

Ewa
 

bardzo dobry pomysl z tym watkiem.. :)

Piekne sa twoje poezje!! Zapisuje je do ulubionych..

Mam tylko jedna sugestie.. Czy moglabys przepisac tamte z innych watkow tu.. aby byla calosc?

Ewa bardzo mi się podoba ....naprawdę.

Czekam na ciąg dalszy. :D :D :D

EWO ! Wprawdzie nie zgadzam się z treścią drugiej linijki Twojego wiersza...... no cóż....
A to dla ciebie od nadwornego wklejacza ... czyli ode mnie...

NA MIŁOŚĆ

Ty, coś daleki jest tak, a tak bliski!
Gdzieś, w niedościgłych przestrzeniach
wybierasz szepty mych maluczkich myśli
z cienia...

Och, ja nie jestem ni dobra, ni święta!
I umiem kłamać jak z nut, jeśli trzeba...
A przecież w życiu potrzeba mi piękna
i nieba...

Znam ciężar zwątpień, kiedy strach przytłacza...
Znam rozpacz, ból i bezradność...
Coraz się częściej od świata odwracam
w czarność...

Nieczęsto raczej chodzę do kościoła,
nie pośród tłumu próbuję Cię znaleźć...
Ja w każdej chwili życia Ciebie wołam,
stale!

Bo żyć bez Ciebie przecież nie potrafię,
choć wiele zła się zdarzyło...
Otwieram serca tajną, smutną mapę
na miłość...
2002r.

COŚ SIĘ MA

Coś się ma…
Coś, co tylko chwilę trwa
i jak wicher niesie nas
w niebyt szczęścia, aż do gwiazd!
Coś się ma,
czymś się, jak kartami gra,
coś rozmienia się na pył,
zamiast chronić z wszystkich sił!

Coś się ma…
Coś pięknego, kiedy trwa
i potrafi ponieść nas
niby ptaki - aż do gwiazd!
Coś się ma…
To jest ciągła z losem gra…
Ciepło – zimno, raz, dwa, trzy –
Wczoraj ja, a dzisiaj ty…

Bo w życiu - jak na kiepskim filmie
Miesza się wątki, miejsca, czas…
Coś się przydarza, nagle ginie
i wtedy mocno rani nas…
Bo życie - to scenariusz taki
niedokończony, pełen luk…
Szukasz, znajdujesz, potem tracisz,
abyś raz jeszcze szukać mógł…

13 października 2005 r.

EWITO.

"Coś się ma" i Ty to "coś" masz i to w nadmiarze - masz duszę artysty a strofy Twych wierszy płyną niby przeźroczysty nurt krystaliczej wody wprost z życiodajnego źródełka, które bije jak serce w Twojej piersi.
Masz już fankę swojej twórczości.

To jest wielki dar Ewo i wyciągnij wszystko z szuflad i daj nam duchowej strawy, tak potrzebnej w tej szarej rzeczywistości.

Brawo Ewuniu, jeszcze proszę !

Czy to będzie TWA...jak napiszę, że to jest cudne i czekam na więcej :)

A mnie wcale nie obchodzi czy to TWA czy nie .:D
Ja się poprostu cieszę że Ewitka zdecydowala sie podzielić
z nami swoimi wierszami .
A teraz się przyznam Ewitko że wszystkie wiersze , ktore skasowalas,
ja wczesniej zdazylam skrzętnie schowac do moich skarbow.
Ewitko dziękuję

Autorce :D:D

Autor ! Autor! no i zrobił nam się wieczór poezji JEEESZCZEEEE!!!!!

Jestem zażenowana
 

tyloma pochwałami... Dziękuję!

HIMALAJE
Kiedy los przez plecy biczem tnie do krwi,
życia pięść kolejny, celny cios zadaje,
kiedy pytasz beznadziejnie: „po co żyć?”
Wtedy musisz przejść przez swoje Himalaje…

Co dzień zdarza się kolejny, trudny szczyt,
czasem padasz, ale w drodze nie ustajesz,
resztką sił przepychasz szare, puste dni –
jednak walczysz, pokonujesz Himalaje…

Stroma ścieżka nad przepaścią, gęsta mgła,
ale czasem ktoś pomocną dłoń podaje,
ktoś podtrzyma, kiedy w oczy wieje wiatr,
chociaż przecież… ma swe własne Himalaje…
2007

Aż mnie ciary przeszły, to jest śliczne. Mamy nowego WIESZCZA!

perły
 

Ewa-Twoje myśli ubrane w słowa to "koronkowa" robota,jeśli ich jeszcze nie wydałaś w tomiku, to najwyższy czas, żeby poszły w świat:)

Tyle razy już Ci to mówiłam ale powiem jeszcze raz.
Bardzo lubię Twoje wiersze.

Miłe koleżanki
Jak widzę namówiłyście Ewę na publikowanie wierszy jej autorstwa. Sam mam o poezji bardzo blade pojęcie, jednak jeśli przedstawiają one watrość artystyczna pomóżcie jej wydać tomik. Jakieś znajomości w wydawnictwach, kogoś kto może to ocenić. Pewnie chętnie przyjmnie pomoc w tej dziedzinie. Uważam, że wygodniej będzie na priv

Brawo Tadziu!!!!!!!!
Całuję Cię po przyjacielsku,w policzek.

EWUNIU, 2 razy wszystko czytałam, to jest piękne i zmusza do zadumy,,,,... pisz dalej, pomyśl o wydaniu autorskiego tomiku,może pomysł Tadzia ktoś kompetentny pomoże zrealizować?Trzymam kciuki,