[Mar-Basia]

Po pierwsze, bardzo chcialabym podziekowac naszej forumowej kolezance Ojannie za piekna opowiesc – karnecik z podrozy, ktora odbyla po Indiach Polnocnych.

Powtorze to co juz poprzednio napisalam:

Z wielkim zainteresowanie czytam Twoje notatki z podrozy (bo tak je nazwe). Zdecydowanie sa inne, widzialas wiele rzeczy, ktorych nawet nie zauwazy turysta. Podroznik, z pewnoscia je zauwazy - obojetnie na stan portfela. Dla mnie jestes zdecydowanie PODROZNIKIEM z duzym darem do przelozenia na papier tego co widzialas i czulas w danym momencie.

Tak jak obiecalam - moja tura. Z pewnoscia bedzie mniej emocjonalna.
Postaram sie nie powtarzac, ale moze sie zdarzyc, ze „wdepne” do regionow w ktorych byla Ojanna. Nie mam zadnej pretensji „bycia znawca Indii” – daleko mi do tego. Wystarczy, ze „dziele dach” z moim slubnym, ktory od mlodego wieku byl zakochany w tym kraju, gdzie czesto bywal, jeszcze jako mlody „single”, student medycyny a pozniej poczatkujacy lekarz. Przemierzal rzadkie szlaki, szukal potwierdzenia i spelnienia samego siebie. Duzo czasu powiecil studiowaniu starych tekstow religijnych, wed spisanych przez poetow i filozofow, brahmanow.Fascynowala go historia aszramu, spotkania z chrzescjanami indyjskimi, sposob zycia wyznawcow hinduizmu. Wlasnie On, byl moim najlepszym przewodnikiem i nauczycielem w Indiach, nauczyl mnie patrzec na ten kraj, bez specjalnych emocji i osobistego zaangazowania, bo wiele spraw nie mozna latwo wytlumaczyc i zrozumiec. Przeciwnie latwo wpasc w pulapke, czesto bez wyjscia.



Ja zas, zaczelam sie szczegolowo interesowac sztuka miniatury hinduskiej, jej historia i symbolika. Gdziekolwiek jestem, szperam w roznych antykwariatach, starych sklepikach z ksiazkami aby znalesc stara, autentyczna miniaturke, ksiazke ze starym rysunkiem, bezcenny kawalek starej tapety papierowej z ograbionego po „wyzwoleniu” Indii starego palacu.








(zeskanowane miniaturki z moich zbiorow)