Dziękuję Arti, znajdę i przeczytam.
Kliknięcia są ważne oczywiście, ale najważniejsze, że ktoś poczyta...
Ten blog pisany jest z myślą o sandwich generation, osobach, które odchowały dzieci, ale przejmują opiekę nad rodzicami. A przy okazji same zaczynają się starzeć. I pisany jest przez "spółdzielnię autorów".
Pomysł przyszedł mi do głowy, gdy byłem na konferencji poświęconej radom seniorów. Słuchałem naukowców, seniorów, działaczy i urzędników, i słuchałem o aktywizacji seniorów, walce ze starością... I coś mnie w tym uwierało, czegoś wyraźnie mi brakowało.
Ja uważam, że starości trzeba się nauczyć, a nie z nią walczyć.
Starość się nam zdarza, o ile mamy szczęście. To "trzecie życie", a nie schyłek dnia.
Jak byłem dzieckiem myślałem, że starzy ludzie są szczęśliwi, bo wolni. Dziś mam wrażenie, że muszą wyszarpywać radość, kraść ją niemalże. A wędrując po forum, znajduję wiele złości i niechęci. Wiele osamotnionych dusz, choć bardzo aktywnych.
Chciałbym starość zaprezentować z trzech perspektyw - osoby, która zaczyna się starzeć; osoby, która jest seniorem i mogłaby podzielić się doświadczeniem (może wskazać lepszą drogę ku starości) i osoby, która boi się starości swoich dziadków, rodziców. Zaczynam i weryfikuję swoją opinię.
A The Zimmers odkryłem przypdkiem i jestem nimi zachwycony. Niestety, u nas byłoby to niemożliwe.
A szkoda.
|