Jeżeli chodzi o wdzięczność,,,,przyznam, że takiego podziękowania za to co jest, nauczyły mnie dzieci w szpitalu onkologicznym,,tam pani psycholog, która codziennie do nich przychodziła nauczyła te dzieci dziękować codziennie za to co otrzymują,,,i wszystkie powtarzały,,,że dziękują za to, że słoneczko dla nich świeci, że ptaszki oglądają, że mają kochających rodziców,,,za leki, za praktycznie wszystko,,,
wtedy uświadomiłam sobie, jak to jest bardzo ważne,,,dlatego, że dostrzega się drobiazgi, które składają się na każdy dzień,,,a tak rzadko je dostrzegamy w wirze zabiegania.
Moja wnuczka tak sobie to wpoiła, że do dzisiaj umie cieszyć się z każdego drobiazgu,,,,i codziennie wieczorem dziękuje swojemu Aniołowi Opiekuńczemu za wszystko czego doświadczyła w całym dniu,,,
podziwiałam tej jej pacierz nawet teraz niedawno jak byłam u niej w Anglii,
__________________
]
|