[bachor]

dupa (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈdupa], AS: [dupa] wymowa ?/i

dupa (1.5) w drzewie
znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. pośladki lub odbyt[1]
(1.2) pot. wulg. niezaradna osoba, oferma[1]
(1.3) wulg. (potencjalna) partnerka seksualna
(1.4) wulg. dziewczyna (tylko w zestawieniach: fajna, niezła, itd., ale także stara dupa – stare babsko)
(1.5) daw. każde zagłębienie
wykrzyknik

(2.1) wulg. pot. okrzyk świadczący o porażce, przegranej[1]
odmiana:
(1) [ukryj▲]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik dupa dupy
dopełniacz dupy dup
celownik dupie dupom
biernik dupę dupy
narzędnik dupą dupami
miejscownik dupie dupach
wołacz dupo dupy
(2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Raz ją tak swędziała dupa, • Że zgwałciła i biskupa…[2]
(1.2) Ależ z ciebie dupa, nic nie potrafisz załatwić!
(1.3) Kazio wpadł wczoraj na imprezę z całkiem niezłą dupą.
(1.4) Niezła dupa z tej aktorki!
(2.1) Tyle się uczyłem i co?! I dupa!
(2.1) No i dupa zbita!
synonimy:
(1.1) pot. zadek, tyłek; przest. współcz. reg. rzyć; reg. śl. rzić; eufem. cztery litery, gdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwę, siedzenie, pupa
(1.2) safanduła, niedojda, niedorajda, gapa
(1.3–4) dupencja, laska, cizia
wyrazy pokrewne:
rzecz. dupek m.-os./mzw, dupencja f, dupoliz m.-os., gołodupiec m.-os.
zdrobn. dupcia f, dupeczka f, dupka f
zgrub. dupsko
czas. dupczyć, wydupczyć, podupczyć
przym. dupiasty, dupiaty, dupny, dupowaty, do dupy
przysł. dupowato
związki frazeologiczne:
bać się o własną dupę • do dupy • chronić dupę (czyjąś) • chuj ci/mu/jej/wam/im w dupę • chuj, dupa i kamieni kupa • ciemno jak w dupie / ciemno jak w dupie u Murzyna / ciemno, jak w dupie u Murzyna po czarnej kawie / ciemno, jak w dupie u Murzyna po czarnej kawie w piwnicy • dać kopa w dupę • dawać dupy / dać dupy • dobrać się do dupy • dupa blada • dupa jasiu • dupa wołowa • dupa zimna • jak z koziej dupy trąba • mieć robaki w dupie • mieć twardą dupę • mieć w dupie • najebać się w trzy dupy • o dupie Maryni / o dupie Maryny • o kant dupy potłuc • od dupy strony • obrabiać dupę • pijany w trzy dupy • pijany w cztery dupy • pocałować w dupę • potrzebny jak w dupie koszula • potrzebny jak wrzód na dupie • robić koło dupy • ruszyć dupę • siedzieć na dupie • strach do dupy zagląda / strach w dupę zagląda • trząść dupą • trzymać się czyjejś dupy • wchodzić do dupy / wchodzić w dupę / włazić do dupy • włazić w dupę • wsadzić sobie w dupę • wyglądać jak dupa z uszami • wyglądać jak pół dupy zza krzaka • wziąć dupę w troki / zabrać dupę w troki • zalać się w trzy dupy • zalany w trzy dupy • zawracać dupę / truć dupę • przysłowia i powiedzenia: dupa nie szklanka, nie stłucze się • jak głowa boli, to dupa rośnie • już mu śmierć do dupy chodzi na wysiady • na głowie koło, na dupie goło • na starość głowa siwieje, a dupa szaleje • wzięła dupę w garść i poszła • spod, dupa, na własnóm rzyć i posroł się ze złości (sic!) • z jedną dupą na dwa targi
etymologia:
od starosłowiańskiego dupło (zagłębienie, dziura, strzelić z dupy, dziupla). Jak podaje Aleksander Brückner[3], w XIII wieku określenie dupna mogiła oznaczało pusty grób. Z czasem słowa tego zaczęto używać w znaczeniu podanym wyżej.
uwagi:
(1) w tekstach unikających wulgaryzmów stosuje się też zapis: „d…”
(1.3) wyraża prostacki zachwyt
tłumaczenia:
angielski: (1.1) ass amer., arse bryt., butt, asshole
arabski: (1.1) egip. arab. طيز, lewant. arab. طيز
bułgarski: (1.1) гъз m, задник m
chorwacki: (1.1) dupe n
czeski: (1.1) prdel f, (1.3) buchta f, roštěnka f; (1.4) buchta f
duński: (1.1,2) røv w; (1.3) fisse w
esperanto: (1.1) pugo
fiński: (1.1) perse
francuski: (1.1) cul m
galicyjski: (1.1) cu m
hiszpański: (1.1) culo
holenderski: (1.1) kont
interlingua: (1.1) culo
jidysz: (1.1) תּחת m (toches)
łaciński: (1.1) culus, podex
macedoński: (1.1) газ m
niemiecki: (1.1) Arsch m
norweski (bokmål): (1.1) ræv m/f
nowogrecki: (1.1) κώλος m
portugalski: (1.1) bunda f
rosyjski: (1.1) жопа f; (1.2) жопа f
szwedzki: (1.1) stjärt w
źródła:
↑ Skocz do: 1,0 1,1 1,2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 81, Warszaw