[Wilhelmina]

Anno, bardzo chętnie wypiję z Tobą kawę przy moim oknie. Och, żebyż to było takie proste...
A ptaki? Moja Mama karmiła je na balkonie przez ostatnie lata swego życia. Różne. Wróble oswoiły się tak bardzo, że wchodziły na parapet do mieszkania. Mama mówiła ze smutkiem, ale też trochę z zachwytem - moi maleńcy, ostatni przyjaciele. Tylko ptaki zostają w samotności starego człowieka. Prawda...My przychodziliśmy tylko, a ptaszki były każdego dnia.