Witam dawny przyjazny wątek dla moich kotów i dla mnie. Miło nam bardzo, że ktoś jeszcze nas pamięta
Razem z moją trójcą nieświętą zmieniliśmy miejsce zamieszkania. Z wielkiego mieszkania w kamienicy w centrum miasta wyprowadziliśmy się do domu na obrzeżach. Mamy tu ogród, podwórko, za płotem stary park, zarośnięty ogród za innym płotem, a przed domem osiedlowa, rzadko "ujeżdżana" ulica z kilkumetrowymi drzewami i nieużytki.
Jednym słowem - raj dla kotów!
Obeszłam nowych sąsiadów w moim domu (to jest wspólnota 4 właścicieli) i w domach sąsiednich z informacją o moim przychówku i zamiarze ich wypuszczania. Wszyscy zaakceptowali z jedyną prośbą, żeby koty nie załatwiały się w ogrodzie. Prośbie robimy zadość. Wszystkie rozumieją słowa nie wolno, idziemy, no chodż! Rankiem i po południu wychodzę z nimi na spacer i wtedy cała trójca skacze, albo chodzi obok mnie. Czasem ciągnę gałązkę za sobą jak pastereczka
, a one ją łapią.
Kaja wyrosła na dużą kotkę, jest ciekawska, ale i rozsądna.
Niby jest dorosła, ale ciągle figle jej w głowie. Uwielbia bawić się ze mną w berka. No i jest niesamowicie mięsożerna. Muszę uważać, żeby jej wąsów nie przyciąć, jak kroję dla nich mięso na desce. Aż kwiczy!
Biały Antoś to samiec alfa i pieszczoch w jednym. Kiedy coś mu się nie podoba w moim zachowaniu, to staje przede mną z łebkiem zadartym i pyskuje na cały głos. Największe ma pretensje jak za długo go nie wołam do domu.
Czarny Bratek jest bardzo bojażliwy. Uwielbia być na podwórku, uwielbia wskakiwać na drzewa. Ale tylko wtedy, kiedy ja jestem z nim i dodatkowo uchylone są drzwi do domu. Musi mieć drogę ucieczki za plecami. No i to zmusza mnie do spacerowania z kotkami, żeby Bratuś też wybiegał się na dworze.
Muszę jeszcze dodać, że moje koty wzbudzają tutaj podziw, że takie piękne, że takie grzeczne, że tak ze mną spacerują. A mnie duma rozpiera
Może dowiemy się też, co słychać u Dusi i Mamrotka?