Docu dzięki za uroczy i naprawdę wzruszający wiersz księdza Franciszka Blotnickiego.
Kazda strofa to jedna myśl.
Powtórzę tę która napełniona jest tęsknotą "emigranta" za ziemią rodzinną :
A dopiero kiedyś wiosną,
gdy usłyszym wieść radosną,
gdy się ciernie zmienią w kwiaty,
przygnać tu jak ptak skrzydlaty -
gdybym ja tak mógł...
Mam wrażenie, że chcieć to móc....Docu
