Wieczne pióra /D/
Po podwórzu chodzi kura,
co ma połamane pióra.
I w ogonie i na skrzydłach,
wpadła kiedyś w lisa sidła!
Szczęściem z życiem uszła cało,
choć piór jej się nałamało,
teraz śmieją się z niej kaczki:
- zamiast piór masz wykałaczki!
Tak bym chciała, choć w ogonie,
pozamieniać pióra swoje
na rząd cały wiecznych piór,
by być najładniejszą z kur!
I wzór piękny z nich ułożyć
tak bajecznie kolorowy,
że mój ogon, niczym pawia,
wszystkich by w zdumienie wprawiał!
Wieczne pióra, niezniszczalne,
niecodzienne, niebanalne,
przyozdobią znakomicie,
mogą być na całe życie!
Tylko, gdzie je można zdobyć,
kupić w sklepie, czy też zrobić?
Chyba kogut wiedzieć będzie,
pójdę, spytam, jest na grzędzie.
On jest mądry, pan podwórka,
a ja, cóż, domowa kurka.
Kogut zapiał na nią z góry:
będziesz znów jak inne kury!
Nie pleć głupstw, odrosną pióra.
Wieczne, na cóż? - wielka bzdura!
W moich oczach jesteś piękna,
zniosłaś jajka, masz pisklęta!
Autor: Lili Blue
__________________
Kto wie czy za rogiem nie stoją Anioł z Bogiem, nie obserwuja zdarzeń i nie spełniaja marzeń
|