Cytat:
|
Napisał Przygoda
na koniec w tym temacie dodam, ze ja uwazam, iz rodzice , ktorzy nie umieli dac dziecinstwa swoim dzieciom zwyczajnie sa nieszczesliwymi ludzmi, ktorym kiedys zabraklo Milosci.
I ci rodzice uwiklani we wlasne cierpienie byli sami zamotani w siebie, w nadmiar zlych emocji, ktore kiedys im ktos powkladal. Tylko wspolczuc.
Ale z prawnego czy nie wiem jak to nazwac- punktu widzenia ..powinno sie kotrolowac takich ludzi, i motywowac do pracy nad soba, tak, zeby nie uszczęsliwiali niewinnych istot, ktore wcale ich nie prosily o przyjscie na swiat.
Moja matka miala o tyle trudniej, ze wszystko /jej wczesna mlodosc/ dzialo sie w okresie albo konca wojny albo juz po, gdy nikt takimi problemami glowy sobie nie zawracal. Niektorzy latwo schodzili na zla droge...
Ale i ona pomiedzy atakami agresji i histerii potrafi byc dobrym czlowiekiem, potrafi wtedy kochac i jakos tam zyczyc swiatu dobrze.
|
Proszę wybacz że pozwolę sobie napisać coś od siebie. Cytując Twojego posta miałam odczucie że słowa te pochodzą nie z rozumu a z serca i tłumacząc zachowanie swojej matki udało Ci się napisać coś bardzo ważnego bo tym razem kierowałaś się miłością, taką autentyczną i pewnie to była a raczej jest prawda o Twojej mamie. Potrzeba bardzo dużo cierpliwości i wyrozumiałości, pokonać starczą /okropne słowo/ zazdrość i złośliwość bo to napewno jest chęć zwrócenia całej uwagi na siebie czego kiedyś zabrakło.
To jest bardzo trudne ale jeżeli potrafisz choć minimalnie zrozumieć a raczej postarać się tolerować i bardzo kochać swoją matkę która mimo wszystko tej miłości Cię nauczyła - dałaś dowód tego cytowanego postu to wytrwałość i cierpliwość przyjdzie napewno.
Nie mam prawa oceniać czy pisałaś prawdę czy ubarwiałaś sytuację ale ten właśnie post dał mi do zrozumienia że jesteś wartościowym człowiekiem kierującym się też sercem.
Pozdrawiam serdecznie