Ty naprawdę jesteś romantyczny! Rzadko kto cytuje akurat "Poezję" Broniewskiego, zawsze widząc w nim rewolucjonistę i raczej doczytując ciąg dalszy tego wiersza
.
A Broniewski pisał piękne liryki i miał serce wrażliwe na miłość, oto przykład:
"Nie wiedziałem, że jesteś Cyganką,
no bo skąd?
Szare ubranko,
włosy blond...
Ale ty wróżysz z ręki,
że będzie źle,
że pójdę na męki -
pijane dziecko we mgle...
Potem odeszłaś, paląc papierosy.
Będę myślał czasami, jak kręcisz włosy..."
Ja tak sobie myślę, że romantyzm w nas - to jest ta, uzewnętrzniona, część naszej duszy, która nie chce się poddać upływowi czasu. I dobrze! Bo gdyby nie ten romantyzm, pewnie już nie chciałoby się nam nic chcieć