Może być.
Ja wiejska kobita, zawsze furmanką,
to skąd mi takie rzeczy wiedzieć?
Jeszcze w stolicy?
A z pociągami,
to zawsze mi jakoś nie po drodze było.
Pamiętam, że starszy syn miał już z 9 lat
i nigdy nie jechał pociągiem.
To go chciałam "przewieźć".
Wsiedliśmy w pociąg do Krakowa,
w Krakowie mąż na nas czekał.
I pech chciał,
że tuż przed Krakowem
na korytarzu pociągu wybuchł niewielki pożar
ale dymu było co niemiara.
Tak się dziecko przestraszyło,
że potem do pociągu wsiadł dopiero jako student.
A ja też jak to jechałam do Krakowa pociągiem,
to tak się zasłuchałam w opowieści ludzi
co kto komu i z kim,
że prawie w biegu wysiadałam ,
bo się zagapiłam.
Bo nigdy nie miałam okazji
posłuchać takich fajnych rzeczy.