[ewikomega]

Krzysztof Klenczon Trzy Korony FULL LP 1971
https://www.youtube.com/watch?v=W9twvk1Swtg

Krzysztof Klenczon - wokalista, gitarzysta i kompozytor. Urodził sie 14 stycznia 1942 r. w Pułtusku, w rodzinie kolejarskiej, która po wojnie osiadła w Szczytnie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w 1960 r. podjął studia na Politechnice Gdańskiej, ale po pierwszym semestrze przeniósł się do Studium Nauczycielskiego Wychowania Fizycznego.
W dzieciństwie uczył sie gry na klarnecie i gitarze. W lipcu 1962 r. wraz z Karolem Warginem podczas I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie wykonał utwór "Mały miś". Duet został laureatem festiwalu. We wrześniu 1962 r. zaczął współpracę z Niebiesko-Czarnymi. Będąc w grupie, K. Klenczon skomponował pierwsze własne utwory: "Bo to był zły dzień" i "Licz do stu". Z Niebiesko-Czarnymi muzyk dwukrotnie wystepował na festiwalu opolskim. W 1964 r. wykonywał tam własne kompozycje: "Taka jak ty"; "Gdy odlatują bociany"; "Wspomnienia szkolne".
Po rozstaniu z zespołem, w lipcu 1964 r. dołączył do Pięciolinii, które w styczniu 1965 r. przekształciły sie w Czerwone Gitary. Skomponował wiele udanych przebojów grupy: "Historia jednej znajomości"; "Kto lepszy"; "Wolny wieczór"; "Jak wędrowne ptaki"; "Matura"; "Nikt na świecie nie wie"; "Moda i miłość"; "Kwiaty we włosach"; "Wróćmy na jeziora"; "Powiedz stary gdzieś ty był"; "Kamienne niebo"; "Biały krzyż"; "Jesień idzie przez park". Z zespołem nagrał trzy płyty długogrające, sprzedawane w rekordowych nakładach oraz wystepował na festiwalach w Opolu, Sopocie i Kołobrzegu. Grupa, zwana polskimi Beatlesami, biła rekordy popularności. Toteż decyzja o odejściu z zespołu 31 sztycznia 1970 r. wzbudziła wielka sensację. Powodem rozstania się z grupa był m. in. konflikt z Sewerynem Krajewskim na tle dalszego rozwoju artystycznego grupy.
Będąc jeszcze członkiem Czerwonych Gitar, w styczniu 1970 r. nagrał z towarzyszeniem muzyków sesyjnych kilka utworów dla radia, z których "10 w skali Beauforta" przedstawił 6 lutego na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Zachęcony powodzeniem piosenki postanowił stworzyć własny zespół.
Trzy Korony K. Klenczona zadebiutowały przed szerszą publicznością na Telewizyjnej Giełdzie Piosenki 30 marca 1970 r. utworem "Ludzie wśród ludzi". Wystepowały na VIII KFPP w Opolu i X MFP w Sopocie. Pierwotny skład tworzyli: K. Klenczon - gitara, śpiew; Ryszard Klenczon - gitara hawajska, gitara; Grzegorz Andrian (wł. Grzegorz Andruszkiewicz) - gitara basowa, śpiew i Marek Ślazyk (eks Wawele) - perkusja. We wrześniu zespół wyruszył z nowym perkusistą Piotrem Stajkowskim na krajowe trasy koncertowe. Z końcem roku grupa wystepowała w ramach tzw. "Warszawskich Ferii".
Wiosną 1972 r. w ramach jubileuszu dziesięciolecia Niebiesko-Czarnych, K. Klenczon dał cykl koncertów zatytułowany "Nie przejdziemy do historii", którym oficjalnie żegnał się z krajową publicznością. Równocześnie wydano, nagrany rok wcześniej jedyny album grupy. W maju 1972 r. K. Klenczon dokonał ostatniej sesji nagraniowej z zespołem, po czym odszedł z grupy. Trzy Korony kontynuowały jeszcze działalność z wokalistka Marią Głuchowską, by jesienią rozwiązać się.
Wkrótce K. Klenczon wyjechał z rodziną na stałe do USA. W Stanach Zjednoczonych nie zerwał kontaktu z muzyką, choć jego podstawowym źródłem utrzymania stała się praca introligatora. W chicagowskiej wytwórni płytowej Clay Pigeon nagrał pod pseudonimem Christopher singiel "Hey Mr. America" oraz album "The Show Never Ends". K. Klenczon przez cały czas utrzymywał więź z polskimi muzykami.
Do kraju po raz pierwszy przyjechał prywatnie na tygodniowy pobyt w grudniu 1975 r. Po raz drugi i trzeci w latach 1978-1979. W 1978 r. w ramach kilkutygodniowego tournee, wystąpił 11 lipca w Sali "Kongresowej" na imprezie Klenczon Show. Wziął także udział w IV Międzynarodowych Konfrontacjach Muzycznych "Pop Session 1978" w Sopocie. Występy te nie należały do zbyt udanych, podobnie jak druga tura koncertowa (21-31.10.1979). Podczas pierwszego pobytu K. Klenczon zarejestrował z towarzyszeniem gitary materiał do płyty "Powiedz stary gdzieś ty był", do której pozostałe podkłady instrumentalne dograł później zespół R. Kruzy.
Artysta często myślał o powrocie do Polski. W ostatnim okresie życia występował w dobroczynnych koncertach organizowanych głównie na rzecz polskich dzieci. Ten w klubie "Milford" 25 lutego 1981 r. okazał się być jego ostatnim. W drodze powrotnej do domu miał wypadek samochodowy. Zmarł w nocy z 7 na 8 kwietnia w wyniku komplikacji powypadkowych. Pochowany został w Chicago. Prochy artysty sprowadziła 25 lipca 1981 r. do Szczytna jego rodzina.
W lipcu 1991 r., z okazji 10 rocznicy śmierci zorganizowano w Szczytnie koncert poświęcony pamięci muzyka, z udziałem m. in. Maryli Rodowicz i zespołu Żuki, grających repertuar Czerwonych Gitar. W latach następnych odbyło się szereg imprez poświęconych pamięci tego, nie zawsze docenianego, artysty.
Dyskografię K. Klenczona uzupełniają płyty nagrane z zespołami Niebiesko-Czarni i Czerwone Gitary.

źródło : Encyklopedia polskiej muzyki rockowej