[Kasandra1]

Witajcie!
Witam wszystkich piszących w tym wątku, a szczególnie
założycielkę Matyskę;
Ciekawy temat, każdy z Was wypowiada się jak odczuwa swoją samotność, ale jak zwykle patrzymy na innych,też odczuwają co my.
Ja może napiszę trochę o swojej samotności;
Jak wiecie mieszkam w Niemczech, z samotnością spotkałam się wiele lat temu, mąż mi zmarł, musiałam z tym zdarzeniem się
uodpornić. Jak pracowałam i byłam tzw " w sile wieku" to też byli znajomi, koleżanki itp. Ale ja nie szukałam wtedy znajomych, miałam pracę dziecko na utrzymaniu i ceniłam sobie
odpoczynek. Teraz jestem na rencie, mam 2 wnuków.
A znajomi no cóż wykruszyli się? dlaczego, bo dziś każdy szukał
"znajomych ale z tzw,kasą" Tym bardziej, że mieszkam w Niemczech, w Polsce kontakty mi się urwały, bo "nie pomagam"
Na seniorku jestem już dłuższy czas, nawiązałam wiele znajomości, cenię sobie tych ludzi, naprawdę są wartościowi.
Dużo mi się kontaktów urwało, bo niestety z senirka odeszli, co bardzo boleję, ale zawsze ich mam w swoim sercu.

Podziwiam Irenkę26 ma kontakt z przyjacielem z Urugwaju, Irenko łapka do góry, trzymaj ten kontakt. To jest piękne.
Dziś każdy nam "podpowiada" kontakt randkowy, ja nie chcę randki. tylko koleżanki, właśnie jak chcesz koleżanki i przyjaźni,
to takie wśród ludzi wychodzi powiedzenie "chyba ona lisbijka"
Przepraszam Was wszystkich, ale piszę to co jest prawdą medialną.
Jeżeli ktoś chce ze mną nawiązać kontakt. proszę piszczie, nic nie mam przeciwko temu.
Moja zasada jest taka: Zaczynamy od siebie" Pozdrawiam.