[Wilhelmina]

Najbardziej denerwujące jest dla mnie to, że w obecnym systemie, lekarz nie ma czasu dla pacjenta. Załatwia osobę, jakby pakował czekoladki na taśmie produkcyjnej.Sreberko, dwa ruchy, następny proszę, sreberko....
Wypisano moją Mamę parę dni temu ze szpitala, ponoć w stanie dobrym. Wykupiłam przepisaną stertę leków ( 15 ), no i zaczęło się. Z każdym dniem gorzej. Wezwany do domu prywatnie mój lekarz, wytłumaczył w czym problem. Zabrakło rozpiskikiedy i w jakim przypadku dany lek stosować. Podawane równocześnie, rozregulowują tylko chory organizm.Po co podawać leki na odwodnienie, jeżeli nie ma obrzęków. Po co trzy leki na obniżenie ciśnienia, jeżeli ciśnienie jest dobre, itd. itp.A owszem, te leki powinny być w domu, ale...gdy zajdzie taka potrzeba. Zabrakło czasu? Zmęczenie? Obojętność? No przecież nie ochota wyeliminowania pacjenta.
Niech mają wille, mercedesy, jachty, a nawet helikoptery. Niech tylko mają czas i ochotę na leczenie. Niech nie zasypiają nad moją czy Twoją receptą, niech mają czas pomyśleć, że pani X z chorą trzustką to nie to samo co pani Y z tą samą chorobą. Jedna ma chore serce, a druga wrzody na żołądku. Jestem za dużymi dla nich podwyżkami płac, ale też za odpowiedzialnością za każdego chorego.
I jeszcze a propos dopłat do leczenia. Rok temu, leżąc w krakowskim szpitalu w którym włączenie telewizji ( odbiornik w kazdej salce ) kosztuje 2 zł, zaobserwowałam, że panie prawie cały dzień wrzucały monety i oglądały co popadnie. Wiem, miały prawo i ochotę. Gdyby jednak przyszło dopłacać 5 zł dziennie dla szpitala, celem poprawy warunków bytowych, czy żywieniowych, byłby krzyk i oburzenie - jak to? Nam się to należy! Napewno tak, ale jeśli się widzi co się dzieje, to chyba lepiej robić te niewielkie dopłaty i zachować szpital, aniżeli dopuścić do zamknięcia.