Ktoś kiedyś mi powiedział: "Nie proś o święty spokój. Poproś o spokój w swoim życiu". I to było genialne. Bardzo często chciałam spokoju a we mnie była burza emocji, pragnień , dążeń i zachcianek i co za tym idzie, myśl goniła myśl. Wszystko to realizowało się w moim życiu. Zabierało mój czas. Domagało się zaangażowania i rodziło zniechęcenie. Obecnie skłaniam się ku spokojowi, uczę się oglądać moje emocje i docierać do ich przyczyn. Wspaniała zabawa, bo po niej następuje wewnętrzny spokój. Polecam, Lonia.
__________________
Jestem dobra taka, jaka jestem.
Ostatnio edytowane przez lonia1 : 12-07-2007 o 12:53.
|