Polusiu
Bywa tak, że nie dość wyraźnie akcentujemy potrzebę porozmawiania o swoich sprawach, a później żywimy żal, że ktoś nie podjął tematu. Czasem warto dobijać się do głosu, a wtedy okazuje się, że znajdujemy zrozumienie i wsparcie. Z pewnością nie należy oczekiwać więcej niż można otrzymać, a na to pozwala przyjęcie tezy o ograniczoności ludzkiej empatii i idącą za nią potrzebą niesienia pomocy. W najgłębszych zakamarkach duszy człowiek stanowi tajemnicę dla samego siebie, a cóż dopiero dla innych? Samotność jest przyrodzona ludzkiemu bytowi, lecz jej ciężar można skutecznie zmniejszać.
Samotność to także obszar wolności, do której nikt nie ma prawa. Myślę, że korzystny jest tu świadomy balans między tym, co prywatne, a tym co wspólne. Dla różnych osób obszary te mają różny zakres. Warto wytyczyć i zabiegać o nienaruszalność takiej granicy. Samotność to także prawo do troszczenia się wyłącznie o siebie, bywa, że bardzo kuszące.
|