[kpwalski]

Na kamieniu siedzi żaba
przy wodzie w mokradłach,
czasem połknie muszkę małą,
co na nos usiadła.

Słońce świeci, mruży oczy
i myśli nad sobą.
Śni zapewne sen uroczy,
że jest wyjątkową.

Może chce być tą królewną
przemieniona w żabę,
jest już tego prawie pewna,
bo zna bajkę całą



Wtem się zbliża ktoś w te stronę:
królewiczu daruj,
chcesz królewnę brać za żonę
więc szybko mnie całuj.

Jestem z rodów niepoślednich
i pięknej urody.
Wyciągnęła łapki przed nim
i wpadła do wody.
Kp.