Witam !
O Lechu
Dawno już, bardzo dawno, może z tysiąc lat temu, trzech braci, Lech, Czech i Rus, rozeszło się w trzy strony świata, aby założyć sobie nowe państwa.
Lech udał się na północ. Szedł długo przez wielkie, nieprzebyte puszcze, które okrywały wówczas naszą ziemię, przedzierał się przez gąszcze, przebywał moczary, kierując się jedynie słońcem lub biegiem wód, aż wyszedł na równinę nad brzegami Warty. Zachwycony pięknością kraju, żyznością ziemi, obfitością ryb i zwierzyny, postanowił tu się zatrzymać i gród sobie zbudować.
Grodem nazywano wówczas miejsce zabezpieczone, gdzie można się było bronić przed napaścią nieprzyjaciela. Były to najczęściej drewniane domy, otoczone ostrokołem, to jest jakby parkanem z ostro zakończonych kołów, a niekiedy rowem i wodą. Kiedy więc ścinano drzewa na budowę grodu, znaleziono całe gniazdo białych orłów. Lech wziął to za dobrą wróżbę i białego orła obrał sobie za znak wojenny, a gród, który zbudował, nazwał Gnieznem.
O Popielu
Legenda o Popielu przenosi nas do potężnego warownego średniowiecznego grodu Kruszwica nad jeziorem Gopło. Mieszka tu słowiański król zwany Popielem. Jest władcą złym i podłym, a do najokrutniejszych czynów zachęca go jego żona, piękna i niezwykle podstępna Niemka, Gerda. To ona również podsyca jego chciwość oraz skłonność do wystawnego i kosztownego życia, przez co władca coraz bardziej łupi swych podwładnych. Jedyny głos rozsądku stanowi rada starszych, w której zasiadają stryjowie Popiela, ale królowi nie w smak dawać im posłuch. Konflikt między nim a radą coraz bardziej narasta, a żona pieczołowicie go podsyca. Na dodatek krewni grożą Popielowi usunięciem go z tronu. To ogromne zagrożenie dla okrutnego władcy.
W końcu król wraz z Gerdą postanawiają pozbyć się stryjów podstępem. W tym celu Popiel wysyła do krewnych zaproszenie, informując ich, że jest bardzo chory i przed śmiercią chce się z nimi pojednać oraz przekazać władzę w ręce najgodniejszego z nich. Wkrótce stryjowie gromadzą się wokół łoża rzekomo umierającego władcy, a ten, z pomocą żony, częstuje ich trunkiem zaprawionym trucizną. Mężczyźni zbyt późno orientują się w podstępie i w krótkim czasie konają w męczarniach.
Po tych wydarzeniach nad Kruszwicą przez trzy dni i trzy noce szaleje niezwykle gwałtowna burza. Gdy żywioł w końcu odpuszcza, od strony Gopła nadciągają myszy, które wylęgły się z niepogrzebanych zwłok. Walka z gryzoniami nic nie daje, Popiel wraz z żoną ucieka podziemnym przejściem w stronę jeziora, po czym przeprawia się czółnem na wyspę i chroni w wieży, sądząc że tam będzie bezpieczny. Niestety, myszy docierają i tam. W parę chwil po królu Popielu i jego żonie zostaje zaledwie korona królewska.
Jednym z poddanych Popiela był kołodziej Piast.
Wkrótce Piast stał się władcą Kruszwicy i rządził mądrze i sprawiedliwie.
Król Popiel – kim był legendarny władca?
Król Popiel, to legendarny władca Polan (czy też raczej Goplan, uważanych za protoplastów Polan), żyjący w IX wieku. Był synem Popiela I, wywodzącego się z dynastii Popielidów, potomka Leszka III i Julii – siostry Juliusza Cezara. Przedpiastowski władca w licznych przekazach figurował również pod imionami Pąpiel, Pumpil bądź Popel. W przeciwieństwie do swojego ojca był władcą demonicznym i okrutnym, przedstawianym zgodnie przez wszystkich kronikarzy w bardzo złym świetle. Gall Anonim wspomina o nim w swej Kronice.
Legenda o Popielu pojawia się również w Kronice Wincentego Kadłubka, który umiejscawia ją nad jeziorem Gopło.
Późniejsza ''Kronika wielkopolska'' podaje nawet, iż miejscem śmierci Popiela była Mysia Wieża w Kruszwicy, przekaz ten powtarzają także takie kroniki, jak ''Kronika polsko-śląska'' czy ''Kronika książąt polskich''.
Jednakże zapis ten niewiele ma wspólnego z realiami historycznymi, gdyż Mysia Wieża została wybudowana jako fragment zamku wzniesionego dopiero w XIV wieku z rozkazu Kazimierza Wielkiego.
Dalsze wątki legendy o Popielu pojawiają się również u Jana Długosza, w jego ''Rocznikach''.
Okrutny władca został również kluczową postacią ''Starej Baśni'' – powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego.
