[ewikomega]

Breakout - Na drugim brzegu tęczy

https://www.youtube.com/watch?v=u1lo...=RDu1loE4Y9wpU


/

Zespół wokalno-instrumentalny Breakout powstał lutym 1968 r. w Warszawie z inpiracji Tadeusza Nalepy i Jacka Grania (Franciszka Walickiego) na bazie grupy Blackout. J. Grań wymyślił nazwę grupy, która miała podkreślać "wyłamanie się" formacji z konwencji obowiązującej w polskiej piosence młodzieżowej i nawiązanie do dorobku ambitniejszej muzyki rockowej. Breakout po raz pierwszy wystapił 21 lutego w klubie "Muzyki Rytmicznej" warszawskiej "Stodoły", zaś oficjalnie zadebiutował 27 lutego 1968 r. podczas I "Musicoramy".
W "Stodole" zaprezentowano: "You Keep Me Hanging On"; "Koło Birczy"; "Gdzie chcesz iść"; "Powiedzieliśmy już wszystko"; "Za siódmą górą"; "Wołanie przez Dunajec"; "Powiedz swoje imię"; "Daj psu kość"; "Masz na to czas"; "Green Onions"; "Let It Be Me"; Why (Am I Treated So Bad)"; "Czy mnie jeszcze pamiętasz?" i "River Deep, Mountain High".
Grupę tworzyli: Mira Kunasińska (eks Blackout) - śpiew; T. Nalepa (eks Blackout) - gitara, śpiew; Janusz Zieliński (eks Blackout) - gitara basowa; Krzysztof Dłutowski (eks Blackout) - organy, pianino i Józef Hajdasz (eks Blackout) - perkusja. Po "Musicoramie" zespół wyruszył w trasę koncertową po kraju. W kwietniu 1968 r. nowym basistą został Michał Muzolf (eks Tarpany), a w czerwcu grupa wyjechała na pięciomiesięczne występy w klubach Holandii, Belgii i Luksemburga z repertuarem zawierającym m. in. kompozycje Cream i Vanilla Fudge. Do tego czasu wykonywano zarówno utwory pochodzące z okresu Blackout ("Daj psu kość"; "Gdzie chcesz iść"), jak i nowe kompozycje spółki T. Nalepa - Bogdan Loebl ("Powiedzieliśmy już wszystko"; "Koło Birczy"; "Zapytam ptaków"). W Rotterdamie zespół wystąpił obok brytyjskich Small Faces.
Po powrocie do kraju Breakout przypomniał się publiczności w listopadzie 1968 r. Miesiąc później podczas Telewizyjnej Giełdy Piosenki zaprezentowano kompozycję T. Nalepy do słów J. Grania "Gdybyś kochał, hej!", pilotującą album "Na drugim brzegu tęczy". Przed realizacją płyty długogrającej z grupy odszedł K. Dłutowski. Album stał sie początkiem triumfalnego pochodu grupy Breakout przez krajowe estrady. Sukces współtworzył, współpracujący z zespołem w latach 1969-1973, saksofonista jazzowy Włodzimierz Nahorny.
Po udanym występie na VII KFPP w Opolu (nagroda Polskiej Federacji Jazzowej dla zespołu i W. Nahornego) przyszło zespołowe zwycięstwo na II Młodzieżowym Festiwalu (Plebiscycie) Muzycznym o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1969, a następnie występ na XII Festiwalu "Jazz Jamboree". Częsta prezentacja nagrań zespołu w radio, koncerty i swietne recenzje sprawiły, iż Breakout szybko znalazł się w czołówce polskich wykonawców rockowych. Dowodem tego były ankiety "Jazzu" i pisma "Musicorama" na najpopularniejszych wykonawców roku 1969, w których Breakout zdetronizował Skaldów, a płyta "Na drugim brzegu tęczy" w plebiscycie "Musicoramy" uznana została za "Album roku".
Od sierpnia 1969 r. nowym basistą formacji został Piotr Nowak (eks Blackout), który zastąpił M. Muzolfa. Jesienią grupa występowała w Holandii, Czechosłowacji i Berlinie Zachodnim. W listopadzie 1969 r. z zespołem rozstał się P. Nowak. Jego rolę w styczniu 1970 r. przejął Józef Skrzek (eks Silesian Blues Band). Odszzedł też J. Grań. Breakout popadł w kryzys.
Zespół atakowano za psychodeliczną muzykę i długie włosy, co doprowadziło do jego bojkotu w telewizji, a także w innych mediach. Pomimo dużej popularności Breakout nie trafił już więcej na opolski festiwal, a jedynymi mozliwościami posłuchania nowych nagrań grupy stały się koncerty i regularnie nagrywane płyty długogrające. Po odejściu J. Skrzeka pod koniec 1970 r. T. Nalepa zaprezentował nowy skład grupy. W zespole obok lidera, M. Kubasińskiej i J. Hajdasza znaleźli się: Dariusz Kozakiewicz (eks Pięciu) - gitara; Tadeusz Trzciński (eks Pięciu) - harmonijka ustna i Jerzy Goleniewski (eks Quorum) - gitara basowa.
Choć hasłem brupy Breakout od początku było przełamanie stereotypu polskiej muzyki młodziezowej, mogło zostać ono zrealizowane dopiero na bazie bluesa. T. Nalepa miał szczęście wcześnie, jak na nasze warunki, zetknąć się z autentycznym bluesem, słuchając taśm z nagraniami czarnych bluesmanów, które przywiózł do Polski w 1965 r. Eric Burdon i podarował Piotrowi Puławskiemu - wokaliście Polan. Album grupy Breakout "Blues" z 1971 r. stał się wydarzeniem na naszym rynku. Lider usiłował na płycie pogodzić bluesową konwencję z tradycją popularnej ballady. W efekcie przez kilka lat powstawały albumy łączące oba nurty.
Po odejściu w kwietniu 1971 r. J. Hajdasza, perkusistami grupy byli: Andrzej Tylec (eks Romuald i Roman), a w czerwcu Janusz Stefański, a od lata - Jan Mazurek (eks Quorum). W tym czasie z formacją rozstał się D. Kozakiewicz. W lutym nastepnego roku J. Hajdasz powrócił do zespołu, a później trzecim wokalistą na krótko został Jan Izbiński. W latach 1973-1975 Breakot dwukrotnie wystepował w Holandii, odbył trasy koncertowe po ZSRR i NRD. 21 listopada 1974 r. zespół otrzymał "Złotą Płytę" za album Karate podczas specjalnego koncertu na XXI "Musicoramie". Wówczas T. Nalepie towarzyszyli: Jerzy Goleniewski - gitara basowa; Maciej Radziejewski (eks Krzak) - gitara; Ireneusz Dudek (eks En Face)- harmonijka ustna i Marek Surzyn (ur. 14.08.1954 r.) - perkusja. W 1975 r. grupa wystąpiła jako gość finału III Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego w Katowicach oraz na imprezie "Eurorock".
W okresie tym kilkakrotnie zmieniał się skład zespołu. Obok M. Kubasińskiej i T. Nalepy w grupie występowali: T. Trzciński (1973) - harmonijka ustna; J. Goleniewski (1973-1975) - gitara basowa; Zdzisław Zawadzki (1974) - gitara basowa; Winicjusz Chróst (1974) - gitara; Bogdan Lewandowski (eks Nowa Grupa) (1975) - instrumenty klawiszowe; Bogdan Kowalewski (eks Szafiry) (1975) - instrumenty klawiszowe; Stefan Płaza (eks Wiślanie 69) (1973) - perkusja; Wojciech Morawski (ur. 9.10.1949 r. w Warszawie, eks System) (1974) - perkusja; M. Surzyn (1974) - perkusja i Zbigniew Wesołowski (eks Nowa grupa) (1975) - perkusja.
Nowe nagrania zespołu Breakout zaczęto prezentować w radiu w 1974 r., ale grupie nie udało się odzyskać utraconej popularności. W 1976 r. formacja praktycznie zniknęła z estrady, biorąc udział tylko w I Międzynarodowej Wiośnie Estradowej (23-25.04.1976). Breakout powrócił na estradę latem 1977 r. podczas III Sopockich Konfrontacji Muzycznych "Pop Session". Zespół tworzyli wtedy: M. Kubasińska - śpiew; T. Nalepa - gitara, śpiew; Zbigniew Wypych (eks Dzikie Dziecko) (1976-1978) - gitara basowa; B. Lewandowski (1977) - instrumenty klawiszowe; A. Tylec (eks Koman Band) ( 1976-1977) - perkusja; Stanisław Kasprzyk (eks grupa Niemen) (1977) - perkusja oraz M. Surzyn (eks Krzak) (1977-1978) - perkusja.
W latch 1978-1981 z T. Nalepą współpracowali: Krystian Wilczek (eks Bractwo) (1978-1979) - gitara basowa; Jan Borysewicz (eks Budka Suflera) (1979-1981) - gitara; Roman Wojciechowski (eks Hokus) (1978-1979) - śpiew i Maciej Kubicki (1979) - gitara basowa. Zespół czterokrotnie gościł w ZSRR. W kraju po raz ostatni wystąpił we wrześniu 1981 r. Grupę tworzyli wtedy: T. Nalepa - gitara, spiew; J. Borysewicz - gitara; Z. Wypych - gitara basowa i M. Surzyn - perkusja.
Breakout kilkakrotnie reaktywowano na okazjonalne występy. Po raz pierwszy 25 maja 1985 r. w Rzeszowie z okazji koncertu "Breakout wraca do domu", później na "Old Rock Meeting" (11-12.07.1986), "To tylko rock and roll - Trzy dekady polskiego rocka (5-6.07.1991), "Blackout - Breakout" (18.07.1992) oraz serię koncertów w końcu 1993 r.
M. Kubasińska zmarła 25 października 2005 r. w Otwocku. T. Nalepa zmarł 4 marca 2007 roku po długiej i ciężkiej chorobie.
19 czerwca 2007 roku w Rzeszowie odbył się I Festiwal Breakout ku pamięci Miry Kubasińskiej i Tadeusza Nalepy. 22 sierpnia 2008 roku w Cieszanowie miała miejsce druga edycja Breakout Festiwalu.

źródło: Encyklopedia polskiej muzyki rockowej