[Irenna]

Napisał ramzes101

Irenko, skąd taki pesymizm jako pointa pogodnego i sympatycznego wiersza? Pewnie, że jak pędzisz na oślep możesz trafić na mur o który nabijesz sobie guza, ale życie jest takie, że, jak powiedział poeta, "kochać i tracić, pragnąć i żałować, padać boleśnie i znów się podnosić...". Zresztą po latach pamięta się tylko tę euforię, te wzloty, te radosne chwile, reszta nie wywołuje już bólu, może chwilę refleksji tylko... Kraina wiecznej szczęśliwości nie istnieje.

Żeby nie było tak słodko,Ramzesie...
Nie zawsze ma się siłę podnieść...a po latach pozostają bolesne blizny...
Z ostatnim zdaniem zgadzam się...
Cenię sobie Twoje komentarze i dziękuję za nie!