Witam wszystkich, chciałam zainaugurować dyskusję na temat niestety rzadko poruszany. Swego czasu pojawiło się wprawdzie kilka artykułów w mediach na ten temat (np. głośny artykuł w Polityce:
http://www.polityka.pl/dieta-kres/Text01,936,280012,18/ czy informacje na senior.pl:
http://www.opieka.senior.pl/84,0,Nie...tali,1510.html http://www.choroby.senior.pl/158,0,N...zycy,1384.html ), jednak wciąż wiele osób nie zdaje sobie sprawy z wagi problemu, a mówienie o niedożywieniu jedynie w kontekście złego żywienia w szpitalach, tworzy wrażenie, że jest to problem, do którego rozwiązania wystarczyłoby zmienić szpitalne diety. Problem jest jednak znacznie poważniejszy.
Jak pokazują badania, wiele osób, zwłaszcza w starszym wieku, cierpi na niedożywienie. Stosunkowo rzadko bierze się to jednak z sytuacji ekonomicznej. Znacznie częściej niedożywienie bierze się z innych powodów. Wiele osób w starszym wieku cierpi na utratę apetytu, zmniejszone odczuwanie smaku, a także ma problemy z jedzeniem związane z chorobami przewodu pokarmowego lub zażywanymi lekami.
Jakie mogą być konsekwencje niedożywienia?
Jeśli organizm przez dłuższy czas nie otrzymuje wystarczającej ilości energii rozwija się niedożywienie. Często stan ten jest ignorowany przez tygodnie lub nawet miesiące co może prowadzić do wielu niebezpiecznych następstw takich jak zmniejszenie siły i masy mięśniowej, obniżenie odporności czy upośledzenie sprawności fizycznej. Chory niedożywiony przestaje również odczuwać przyjemność ze spożywania posiłków, stają się one dla niego obowiązkiem, więc zaczyna ograniczać ich ilość co powoduje pogłębienie niedożywienia.
Czemu niedożywienie jest szczególnie niebezpieczne dla starszych osób?
Udowodniono, że osoby po 60 roku życia, u których stwierdzono niedożywienie narażone są na infekcje, depresję, a także w przypadku osób chorych na powikłania pooperacyjne oraz upośledzone gojenie się ran. Chory szybko traci mięśnie, również te znajdujące się w klatce piersiowej, więc oddychanie staje się utrudnione, co prowadzi do niedotlenienia organizmu.
Kto jest najbardziej narażony na niedożywienie?
Należy pamiętać, że niedożywieniu można zapobiec uważnie obserwując osoby znajdujące się w grupach podwyższonego ryzyka. Są to osoby, które:
• cierpią na choroby przewlekłe
• przebyły operację lub były hospitalizowane
• mają trudności w przeżuwaniu lub połykaniu pokarmu
• znajdują się w trudnej sytuacji materialnej
• cierpią na depresję
• mieszkają same
• mają ograniczoną sprawność fizyczną lub problemy z poruszaniem się
Jak leczyć niedożywienie?
W leczenie niedożywienia bardzo ważne jest jak najszybsze rozpoczęcie działań mających na celu poprawę stanu odżywienia. Niezbędna jest ścisła współpraca pomiędzy chorym i lekarzem lub dietetykiem. Leczenie niedożywienia obejmuje dwa elementy: dietę oraz wspomaganie żywieniowe. W pierwszej kolejności należy zadbać o odpowiednią podaż kalorii i białka. Dietetyk rozpisze dietę uwzględniającą masę ciała pacjenta, stopień niedożywienia czy współistniejące choroby oraz udzieli wskazówek jak radzić sobie z takimi objawami jak mdłości, brak apetytu czy problemy z połykaniem. W zależności od stanu chorego zaleci stosowanie doustnych preparatów odżywczych lub suplementów diety. Jeśli takie postępowanie nie poprawi stanu chorego należy rozważyć możliwość włączenia żywienia dojelitowego.
Gdzie szukać informacji i pomocy?
Każdy zainteresowany problemem niedożywienia może zwrócić się z pytaniami do Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego lub poszukać informacji na stronie kampanii edukacyjnej „Nie daj się zjeść chorobie”.
http://www.niedajsiezjescchorobie.pl/
Zachęcam do dyskusji na temat niedożywienia. Chętnie odpowiem na Państwa pytania.