...
czas nie chce czekać naprzód pędzi
czasem pochwali częściej zgani
raz coś zaplącze raz rozsupła
raz podaruje nić nadziei
wciąż demonstruje własną siłę
nigdy nie zwolni nie przystanie...
kiedy uśmiecham się do wspomnień
wskrzeszam dziecięce obietnice
i już nie straszny zmierzch za oknem
cienie kamienic bruk ulicy...
znów same wznoszą się ramiona
co lalki do snu kołysały
czas nie chce czekać naprzód pędzi
a człowiek nadal taki mały...
( Anna Gajda - poetka jarosławska )
|