[dziewiątka]

Budowa kościoła dolnego trwała dwa lata,
a w 1239 zakończono prace nad wznoszeniem bazyliki, konwentu i dzwonnicy.
Klasztor powstawał równolegle z budową kościoła.
Nazwa konwent została przyjęta ok. 1300 r.
W 1230 przeniesiono ciało św. Franciszka do kościoła dolnego i pochowano je w krypcie pod głównym ołtarzem.
Gotycko-romański kościół zaprojektował zakonnik i architekt Eliasz Bonbarone.
Prace nad upiększaniem budowli trwały jeszcze wiele lat.
W 1253, przed konsekracją bazyliki, zakończono je w kościele dolnym.
Kościół zdobiony jest licznymi freskami
Rozbudowa bazyliki miała miejsce w XIV i XV wieku. Ostateczny kształt został nadany w latach 1474-1476 przez papieża Sykstusa IV. Dzwonnica została zbudowana w stylu romańskim.









Najważniejszym miejscem w kościele dolnym jest zejście prowadzące do krypty,
w której znajduje się Kaplica Grobu św. Franciszka.
Po wybudowaniu kościoła dolnego i pochowaniu w nim świętego (25 maja 1230) pod głównym ołtarzem,
przez kilka wieków miejsce jego spoczynku nie było dokładnie znane.
W 1818 papież Pius VII pozwolił franciszkanom na poszukiwania grobu.
W dniu 18 grudnia 1818 znaleziono sarkofag.
Relikwie złożono w wykutej w skale kaplicy, w szerokiej kolumnie ustawionej w miejscu znalezienia ciała.
Kolumnę – grobowiec umieszczony w centrum kaplicy otacza ozdobna krata.
W czterech niszach umieszczono groby pierwszych czterech braci zakonu św. Franciszka,
czyli błogosławionych Leona, Masseo, Anioła i Rufina.