Chęciny
Początki Chęcin nie są znane. Dokument z roku 1275 wspomina, że wieś Chęciny leżała w kasztelanii małogoskiej i należała do komesa Mikulona (Mikuły) jako dziedzictwo hereditas paterne. W odległości 3 km od wsi, na wyniosłej górze (Góra Zamkowa, 360 m n.p.m.) powstał niewielki zamek obronny, który za czasów Łokietka odegrał ważną rolę jako miejsce zjazdów rycerstwa małopolskiego i wielkopolskiego. Okres rozkwitu przeżyły Chęciny w XV-XVI w., natomiast po zniszczeniach potopu szwedzkiego nastąpił upadek miasta. Na zamku w Chęcinach przebywała księżniczka Adelajda, królowa Bona /prawdopodobnie wywiozła z Chęcin ogromne skarby/. Chęciny pełniły także (od końca XIV wieku) godność królewskiego więzienia dla szlachty oraz wysoko postawionych jeńców wojennych. Dziesięć lat męczył się w tutejszych lochach Andrzej Wingold - znienawidzony przyrodni brat Władysława Jagiełły. Przebywali tu również: oskarżony o romans z żoną Jagiełły - Zofią, niejaki Hincza z Rogowa, czy schwytani do niewoli zakonni. Najbardziej wpływowym pensjonariuszem więziennych apartamentów był jednak pojmany w czasie bitwy pod Koronowem Michał Kuchmeister, późniejszy wielki mistrz krzyżacki.
To tylko skrót historii Chęcin.
