Malwinko – na Annę Świrszczyńską natrafiłam przy okazji gromadzenia sobie poezji powstańczej,bo jak wiesz pisała bardzo przejmujące wiersze o powstaniu,w którym czynnie uczestniczyła m.in. pracując jako salowa i pielęgniarka w powstańczych szpitalach.
Zaciekawiła mnie jej poezja, a potem postać. Czytałam, że miała bardzo ciężkie życie. W dzieciństwie cierpiała biedę .W czasie okupacji żeby przeżyć podejmowała się różnych zajęć, była m.in. kelnerką, robotnicą, roznosiła bułki po sklepach, sprzedawała mydło po domach./ moja mama – mniej więcej w jej wieku również wyrabiała w domu mydło i sprzedawała je…było to popularne zajęcie w czasie okupacji w Warszawie /
Nie dziwię Ci się, że uwielbiasz jej poezję. Wiersze Świrszczyńskiej są piękne, bywają wstrząsające.
Podają w jej bioografii, że trzydzieści lat zabrało jej stworzenie języka do wyrażenia przeżyć powstania warszawskiego, co zaowocowało jednocześnie powstaniem nowej formy w jej poetyckim przekazie uczuć kobiety.
Posunęła się do takiej intensywności uczuć i takich opisów ciała, że często oskarżana była o ekshibicjonizm. Nie wszystkim odpowiada odwaga z jaką oddaje w swojej poezji przeżywane uczucia. Prezentując jej wiersze ominęłam więc… te drastyczne, ale podaję adres internetowy pod którym można trochę szerzej zapoznać się z jej twórczością.
http://requiem44.blog.onet.pl/1,CT72274,index.html
Ciekawa postać… i jak wynika z Twojego postu – nieszczęśliwa w życiu prywatnym.
Jakie cenne jest jednak to forum….udzielałyśmy sobie kiedyś informacji o księdzu Sedlaku. Dziś z kolei
opowiadasz takie ciekawe rzeczy o Annie Świrszczyńskiej, której twórczość zafascynowała mnie dopiero kilka dni temu. Jeszcze wczoraj nie wiedziałam,że była dla Ciebie przyszywaną ciocią,a jej mąż był ojcem chrzestnym Twojej siostry i kochał Halinę Poświatowską. Czy była to miłość odwzajemniona?