Wyświetl Pojedyńczy Post
  #505  
Nieprzeczytane 17-03-2021, 12:28
waclaw46 waclaw46 jest offline
Stały bywalec
 
Zarejestrowany: Dec 2008
Miasto: Kraków
Posty: 17 618
Domyślnie

Dz.U.UE.L.2005.255.22 | Akt obowiązujący
Wersja od: 24 kwietnia 2020 r.
DYREKTYWA 2005/36/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z nią możemy wpuszczać do Polski personel medyczny spoza Unii Europejskiej, ale dopiero wtedy, gdy stwierdzimy, że standard ich pracy jest zgodny z unijnym. Jeżeli otworzymy rynek dla osób, które nie spełniają europejskich standardów, i otworzymy im drogę do innych krajów UE, to czy nie poniesiemy za to żadnej odpowiedzialności?

W Polsce lekarz specjalizuje się przez 5-6 lat, w większości krajów byłego Związku Radzieckiego, o połowę krócej. – Na przykład na Ukrainie dopiero od niedawna studia medyczne trwają sześć. Tyle, że lekarz, który je ukończy specjalizację pierwszego stopnia może uzyskać już po 3 latach. W myśl uchwalonej ustawy, jego wykształcenie będzie równoważne z kwalifikacjami polskiego specjalisty, który studiował medycynę przez sześć lat, a przez kolejne sześć zdobywał specjalizację

W Polsce poziom usług medycznych nie bardzo różni się od poziomu w innych krajach europejskich przecież minęło 30 lat transformacji a wstępując do Unii dokonaliśmy zmian w kształceniu lekarzy i personelu medycznego dostosowując do wymogów wewnątrz Unii. Znajomość polskich procedur obowiązujących w Służbie Zdrowia też jest problemem.
Rozwiązaniem może być zezwolenie zatrudnienia w szpitalach prywatnych gdzie właściciel weżnie odpowiedzialność na siebie błędy sztuki lekarskiej i jakość usług .
Odpowiedź z Cytowaniem