[Ryszard2]

No i go mamy. Nadszedł okres przedświąteczny. Nadszedł tuż po Święcie Zmarłych. Markety, salony, wystawy świeciły lampkami, błyskały światłami, iskrzyły się bombkami na świeżo ustawionych choinkach. Zachęcały do kupna. Jednak jakoś nie czułem tego okresu będąc obojętnym na krzyczące świecące reklamy z iskrzącymi się gwiazdkami. Ogarnęła mnie obojętność i zdziwienie. Przecież dopiero co minęły Zaduszki.

Okres przedświąteczny wiązał mi się zawsze z zapachem świeżo wypastowanej podłogi, zabezpieczonej gazetami, po których tylko można było się poruszać. Kusiły zapachy przygotowywanych świątecznych wypieków, kusił zapach miodu wydobywający się z przygotowywanego ciasta na piernik. Pokusa była silniejsza. Więc podkradało się go po cichu i zza pleców babci szybko wkładało palec do misy z przygotowanym ciastem, by go móc w kącie oblizać. Trzeba jednak było szybko uciekać, aby nie oberwać ścierką.
Dzień przed wigilią wspólnie z ojcem ustawiało się pachnącą choinkę, ubierając ją w rajskie jabłuszka, cukierki, ciasteczka z cukrem oraz własnoręcznie wykonane z pasków gwiazdki i łańcuchy. Ubieranie kończyło ustawienie świeczek i rozłożenie lamety z watą imitującą śnieg. Pod choinką, na przystrojonym świąteczną serwetką stołeczku, kładło się opłatek. Człowiek był podochocony i zauroczony. Z niecierpliwością czekał na Dzień Wigilijny, stół z siankiem pod obrusem, uroczyste śpiewanie kolęd… i prezenty. Tak… święta były oczekiwanym wydarzeniem.

Teraz jest łatwiej i wygodniej. Ubrane choinki proszą się by je kupić, ciast nikt nie piecze,- w sklepach jest wszystko co potrzebne. Wigilię można urządzić w jeden dzień, a z telewizora „puścić” kolędy. Brak jest tylko świątecznej atmosfery, brak tej podniosłości, która powinna Święta Bożego Narodzenia charakteryzować.
Ech… zestarzałem się.