|
Napisał Anielka
Podczytuję,czasami zabieram głos i tak sobie myślę,że niestet jestesmy troszkę zasciankowi.Nie umiemy sie przystosowac,nagiac,probować.Czasami trzeba sprobowac i zobaczyc,czy damy rade wspolnie pomieszkac,dopasowac sie w miarę swoich i tej drugiej osoby możliwości.Jak wychodzimy za mąż też wiążemy sie z osobą o innym charaterze,innych przyzwyczajeniach,innym statusie,czasami inna wiarą,albo z osoba niewierząca.Jednak jestesmy młodzi,zakochani i gotowi pójśc na ustępstwa.Dlaczego nie umiemy tego zrobić jak jestesmy w wieku dojrzałym,czasami mocno dojrzałym?Bo co?Bo mamy swoje mieszkanie,swoja emeryture,swoje przyzwyczajenia.Wszystko jest do dogadania,tylko trzeba o tym rozmawiać,wyjasniac,umiec poprosic,przeprosic.A my o tym zapominamy,żylismy iles tam lat samotnie i nikt nam sie do niczego nie mieszal,decydowalismy o wszystkim sami.A tu trzeba sie nagiąc,zmienić troszkę ,sluchac drugiej osoby,a nie ;bo jak tak zawsze robiłam i było dobrze.Jak się podejmuje decyzje o wspolnym byciu razem to trzeba być przede wszystkim człowiekiem,lubic drugiego czlowieka ,no i miec dwa pokoje,żeby jednak czasami kazdy miał swoje miejsce do przemyśleń,ustalic wspólny budżet,czasami sprobowac potraw,ktore lubi druga osoba,po prostu liczyc się z drugą osobą i wymagać tego samego od siebie.
Może się troszkę nawymądrzałam,ale tak myślę.Ja osobiscie bardzo bym chciala z kimś zamieszkac,ale niestety mieszkanko mam malutkie/jeden pokoj/,jestem sama od 25 lat,nie wiem czy umiałabym,ale mowią,ze jak nie sprobujesz to się nie dowiesz.
Wszystkim życzę w Nowym Roku duzo dobrego zdrowia,poukladania swoich spraw,dużo radosnych dni i powodzenia w ukladaniu sobie życia.:-)
|