Pewien dobrze sytuowany turysta,znudzony codziennością ,mimo że właściwie niczego mu nie brakowało,bo zbudował i urządził dom,miał markowe ubrania, jadał wyszukane potrawy,postanowił wyruszyć w samotną, pieszą wędrówkę. Pomyślał,że to świetne dla kondycji i psychiki.
Doskonale zaopatrzony przemierzał różne szlaki.
Któregoś dnia zapragnął odpocząć duchowo i fizycznie w klasztorze.Oferowano tam skromne jedzenie, nocleg ,a nawet rozmowę ze starszym zakonnikiem.
Został zaproszony do pokoju zakonnika.
Zdziwił go tam niesłychanie prosty i skromny wystrój.
Nieduży drewniany stół, takież krzesło, wąskie łóżko, półka na ścianie i zwykły stojący pod ścianą wieszak.Na stole leżało Pismo Święte.
Wiedział,że zakonnicy tak żyją,ale ciekaw był odpowiedzi
dlaczego tak akurat jest.
- Widzisz, turysto,ja jestem w drodze i tyle mi zupełnie wystarczy. Jedzenie szykujemy razem i też niewiele nam tu potrzeba - odrzekł zakonnik.
- W drodze?- zastanowił się gość.
|