Nie wiem czy wiesz,że
rok 2011 jest
rokiem Czesława Miłosza?
Zobacz:
http://pisarze.pl/index.php/czesaw-miosz.html
Czy o tym coś się w ogóle mówi?Pisze?
Czy to tylko takie ogłoszenie?
Przepr. to Uchwała Sejmu RP z lipca...
W ogóle ciekawa sprawa z samym podjęciem uchwały.
Litwa już ogłosiła, że w 2011 roku będzie świętować Rok Miłosza. 100. rocznica urodzin poety została wpisana do kalendarium rocznic obchodzonych przez UNESCO. Rok Miłosza świętowany ma być nie tylko w Polsce i na Litwie, ale też na w USA, we Francji, w Chinach, Indiach, Izraelu, Rosji i w innych krajach.
Tu dopiero są cytaty z Miłosza:
http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomos...m _w_tle.html
np."Dla Polski nie ma miejsca na tej ziemi" ("Rok Myśliwego"), "Gdyby mi dali sposób, wysadziłbym ten kraj w powietrze" ("Rodzinna Europa"), "Polska to ciemnogród" ("Prywatne obowiązki").
Polecam też komentarze pod artykułem.
Ja z niego trochę :
" Polska. Dlaczego tylko co najniższe, dlaczego tylko co najwyższe, a nic pośrodku? I dlaczego wierność polskości obraca się na tej polskości szkodę, a bunt przeciwko polskości jest jej uświetnieniem?"
" Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna".
"Zawsze mamy nadzieję, że jakoś to się ułoży, bo inni są lepsi od nas"
Każdy szuka tego, co mu pasuje-czyż nie?
Jeszcze
wiersz ponadczasowy
KTÓRY SKRZYWDZIŁEŚ
Który skrzywdziłeś człowieka prostego
Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając,
Gromadę błaznów koło siebie mając
Na pomieszanie dobrego i złego,
Choćby przed tobą wszyscy się skłonili
Cnotę i mądrość tobie przypisując,
Złote medale na twoją cześć kując,
Radzi że jeszcze jeden dzień przeżyli,
Nie bądź bezpieczny. Poeta pamięta
Możesz go zabić - narodzi się nowy.
Spisane będą czyny i rozmowy.
Lepszy dla ciebie byłby świt zimowy
I sznur i gałąź pod ciężarem zgięta.
/Wiadomo komu był dedykowany ten wiersz,ale czyż nie jest ponadczasowy?/
Jeden z moich ulubionych:
ZAPOMNIJ
Zapomnij o cierpieniach,
Które sam zadałeś.
Zapomnij o cierpieniach,
Które tobie zadano.
Wody płyną i płyną,
Wiosny błysną i giną,
Idziesz ziemią ledwie pamiętaną.
Czasem słyszysz daleko piosenkę.
Co to znaczy, pytasz, kto tam śpiewa?
Dziecinne słońce wschodzi,
Wnuk i prawnuk się rodzi.
Teraz ciebie prowadzą za rękę.
Nazwy rzek tobie jeszcze zostały.
Jakże długo umieją trwać rzeki!
Pola twoje, ugorne,
Wieże miast, niepodobne.
Ty na progu stoisz, zaniemiały.
Z tego wiersza poniżej,wyrwane z kontekstu ,wersy ciskano po sali sejmowej,nie bacząc na wymowę całego utworu....
takie to smutne zdarzenie....trzeba czytać całość,by pojąć!!
MOJA WIERNA MOWO
Moja wierna mowo,
służyłem tobie.
Co noc stawiałem przed tobą miseczki z kolorami,
żebyś miała i brzozę i konika polnego i gila
zachowanych w mojej pamięci.
Trwało to dużo lat.
Byłaś moją ojczyzną bo zabrakło innej.
Myślałem że będziesz także pośredniczką
pomiędzy mną i dobrymi ludźmi,
choćby ich było dwudziestu, dziesięciu,
albo nie urodzili się jeszcze.
Teraz przyznaję się do zwątpienia.
Są chwile kiedy wydaje się, że zmarnowałem życie.
Bo ty jesteś mową upodlonych,
mową nierozumnych i nienawidzących
siebie bardziej może od innych narodów,
mową konfidentów,
mową pomieszanych,
chorych na własną niewinność.
Ale bez ciebie kim jestem.
Tylko szkolarzem gdzieś w odległym kraju,
a success, bez lęku i poniżeń.
No tak, kim jestem bez ciebie.
Filozofem takim jak każdy.
Rozumiem, to ma być moje wychowanie:
gloria indywidualności odjęta,
Grzesznikowi z moralitetu
czerwony dywan podścieła Wielki Chwał,
a w tym samym czasie latarnia magiczna
rzuca na płótno obrazy ludzkiej i boskiej udręki.
Moja wierna mowo,
może to jednak ja muszę ciebie ratować.
Więc będę dalej stawiać przed tobą miseczki z kolorami
jasnymi i czystymi jeżeli to możliwe,
bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno.
--------------------------------------------------------------------
A zresztą,co tam ja wiem naprawdę? Tyle co serce niemądre mi podpowiada.