Cytat:
|
Napisał alja9
barburka napisal:
bardzo podoba mi sie to zdanie, i pasuje ono do mojej opinii na temat radzenia sobie z depresja.
Mam bardzo ograniczone zaufanie do pomocy specjalistów - psychiatrów i mogę je uzasadnić wielogodzinnym pisaniem postów opisujących przypadki osób, które zostały przez nich zapędzone w jeszcze większą chorobę niż ta z którą przyszły po ich pomoc. Wiele osób bowiem myli depresje z poczuciem głębokiego smutku, a sprytni "specjaliści" wykorzystują taką sytuacje, aby pozyskać sobie kolejne źródło dochodów.. Płaci sie im wiec za wizyty, płaci tez /i to słono/ za kolejne otępiające nas produkty firm farmakologicznych.
Zapatrzony w takiego "guru" i odurzony farmaceutykami , pacjent oddala sie od rodziny, od przyjaciół, od takiej czy innej religii i... traci naturalne i najzdrowsze możliwości wyleczenia sie, które polegają bądź to na odwróceniu uwagi od własnych smutków, bądź to na WYSMUCENIU SIE, bądź to na dostrzeżeniu innego niż dotychczasowe, CELU w życiu.
Reasumując: uważam, ze jeżeli tylko człowiek jest w stanie zadać takie pytanie jak to czy leczyć sie samemu czy tez powierzyć własne zdrowie psychiczne i jego leczenie specjaliście, to jest dostatecznie niezdesperowany aby wziąć sie za siebie sam!
|
Ja z całą pewnością nie zgadzam się z waszą opinią. Prawda teorie są różne, ale i depresje też. Ja byłam w takim stanie, że mowy nie było o samopomocy, poprostu byłam nieobecna, i to dosłownie.Myślę, że jeżeli ktoś tak silnej depresji nie przeszedł to zrozumieć trudno.Miejadłam, niepiłam,płakałam iciągły lęk nawet najmniejsze puknięcie powodowało, że podskakiwałam.Pomogła mi córka i mąż oraz znakomita pani doktor psychiatra.Rodzina karmiła, dozowała leki (bo sama połknęłabym wszystkie na raz).Córka naturalnie wzięłą urlop aby nie oddać mnie do szpitala, a przez 2 tygodnie zchudłam
17 kilogramów.Dlatego uważam owszem jakaś lekka depresja prubować można samemu, ale są ludzie którzy skutecznie pomagają.Pozdrawiam-bajka