Przychodzą czasem takie dni, ot tak, bez powodu,
Kiedy kłębią się myśli, cisną się pytania,
Kto, nie pytając mnie nigdy o zgodę,
Wymyślił dla mnie te wszystkie zadania.
Jak za mnie przewidział, że to wszystko zniosę,
Że nie złamie mnie w życiu żadna paranoja,
I o kres beznadziei, nigdy nie poproszę,
Nawet, gdy się wyczerpie już cierpliwość moja.
Nikt wprawdzie nigdy tego nie obiecał,
Że sprawiedliwość będzie ludźmi rządzić,
Że tylko dobro będzie nas spotykać,
I że żyć będziemy szczęśliwie i mądrze.
Przychodzą czasem zwykłe, szare dni,
Kiedy złe myśli kłócą się z dobrymi,
I pamiętamy same kiepskie sny,
Lecz o tych dobrych, też czasem myślimy.
I kusi nas zemsta, taka dla zasady,
Która daje nam tylko zwykłą satysfakcję,
By powiedzieć: wsadź gdzieś te mądre rady,
Przecież wiesz, że to ja miałam zawsze rację.
Ale to przecież nie jest twą naturą,
By upajać się zemstą, cieszyć się wygraną,
Nawet, gdy ktoś cię postawi pod murem,
Mówisz: trudno, taki los mi dano.
I godzisz się ze wszystkim, jak potulne ciele,
Nie walcząc o swoje racje oczywiste,
Dlatego w swym życiu straciłaś tak wiele,
Lecz za to w nagrodę sumienie masz czyste.
Kasyda
|