Cytat:
|
Napisał pluto37
Jesionie!
Czy Ci nie żal?
Odwracanych stronnic, szelestu papieru i w przypadku starszych wydań tej specyficznej aury, która jedynie z klasycznej książki się unosi?
I tego odruchu, jaki następuje kiedy impuls zmusza Cię do sięgnięcia po wybrany egzemplarz spoczywający z godnością na bibliotecznej półce?
Czy tego Ci nie żal?
|
Pluto!
Na takie zapytania udzielę odpowiedzi krótkiej i długiej.
Krótka: I żal, i nie żal. (z której oczywiście nic nie wynika)
Dłuższa: Jak przystało na konserwatystę, mówię – żal. Pamiętam, że jeden z prominentnych polskich naukowców jakieś dwadzieścia lat temu wieszczył, że do roku 2025 klasycznych, drukowanych książek już nie będzie. Nie wierzyłem wtedy i nie wierzę teraz. Bo niezależnie od sentymentu do rzeczy jaką jest stara, albo i współczesna książka, jest jeszcze nasz bardzo cenny wzrok. Myślę, że dla niego druk na papierze nie ma godnego konkurenta.
Ale pojawiają się sytuacje, kiedy chce się dotknąć współczesności. Po pierwsze mieć w jednym, niewielkim miejscu wiele dzieł. I w zależności od nastroju otworzyć jedno, albo drugie, albo trzecie. Po drugie, literaturę obcą znacznie łatwiej ściągnąć w postaci pliku, niż zdobyć w postaci drukowanej. Tak się składa, że ostatnio wieczorami czytam Przygody Sherlocka Holmesa w oryginale. W tekście pojawia się wiele słów, których znaczenia albo nie znam, albo nie pamiętam. Przy tradycyjnej książce z rzadka chciałoby mi się zaglądać do słownika. A w czytniku z wgranym słownikiem dotykam palcem szukane słowo na ekranie czytnika i zaraz wyświetlają mi się różne jego znaczenia. To
bardzo wygodne. A po trzecie, chcę mieć w pracy fragment opasłej książki, ale samej książki nie chcę wozić. (Mam tu na myśli literaturę fachową.) Wtedy robię sobie skan i mam interesujący mnie tekst w czytniku, do którego w każdej chwili mogę zajrzeć. Myślę, że można wyszukać i inne powody (np. pożyteczne wykorzystywanie czasu w podróży), dla których ośmielam się powiedzieć – i nie żal.
Udanego wieczoru,
jesion