[wiesia.]

Mirko, Małgosiu,
Iwcię naszą często wspominam.
Ile ta dziewczyna miała radości, życia w sobie,
eeeee tylko pozazdrościć.
Rozmawiałam z jej mężem, jak już była w szpitalu,
nie kontaktowała i chyba w ten dzień czy na drugi zmarła.
Ile ja łez wylałam, do dzisiaj, jak wspomnę jest mi smutno.

Aniu,
poproszę grog, chociaż chorera szkodzi. :lol: